บ้านไม้ริมคลอง

"บ้านไม้ริมคลอง"คำนี้ทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่น สดชื่อและนึกถึงความเป็นไทย  ความรู้สึกเหล่านี้ทุกคนสามารถสัมผัสได้เมื่อได้มาที่ ฐนิชาฌ์ อ.อัมพวา จ. สมุทรสงคราม

           หลายๆครั้ง ฉันลังเลที่จะมาเยี่ยมเยือนอัมพวาด้วยความคิดที่ว่า "อัมพวาก็คงเป็นเหมือนกับสถานที่ท่องเที่ยวอื่นๆ ที่เปลี่ยนไปตามกระแสทุนนิยม" แต่เมื่อฉัน "จำเป็น" ต้องมาที่อัมพวา ฉันจึงคิดในใจว่า เอาหน่ะ 2 วันเอง ทนไหวอยู่แล้ว

          และแล้ววันนั้นก็มาถึง ฉันพบว่า ฐนิชาฌ์ เป็นบ้านไม้ที่ตกแต่งแบบไทย โดยมีสะพานข้ามเล็กๆ คั้นกลางระหว่าง บ้านไม้ และสวน  ใต้สะพานน้อยก็มีปลาคาร์พแสนสวยระเริงกับสายน้ำเย็น มุมที่ชื่นชอบมากที่สุดคือ มุมนั่งเล่นทั้งในและชานบ้าน ซึ่งเป็นที่นั่งแบบหมอนเขนย  ยามกลางวัน ก็นั่งข้างใน หากยามแดดร่มก็มานั่งห้อยขาริมคลอง ชมสายน้ำ ผักตบชวา เรื่อที่วิ่งไปมา ซึ่งความน่ารักคือ คนขับจะชะลอเครื่องกันไม่ให้น้ำกะเซ็นมาโดนคนนั่ง

         

        ยามเย็น การเดินเล่นริมคลอง ชมชีวิตชาวบ้าน เป็นกิจกรรมหนึ่งที่คลายเครียดและสร้างสุขได้เป็นอย่างดี ตลาดอัมพวาในวันธรรมดา แม้จะเงียบเหงาแต่ให้ความรู้สึกของการได้ใกล้ชิดกับคนในชุมชน   อาหารมื้อเย็นวันนั้นคือ ข้าวแกงของรถเข็นคุณป้าหน้าเทศบาล ราคา 15 -20 บาท ร้านขนมหวานก็มีให้เลือกหลากหลาย แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจทานขนมเบื้องจิ๋วอันละ 1 บาท 

          

       เมื่ออิ่มหนำสำราญแล้ว ก็เดินกลับมานอนพักในบ้านไม้ริมคลอง  ซี่งขอบอกว่า ขอเปลี่ยนจากคำว่า "จำเป็น" เป็น "จับใจ" แล้วคงต้องบอกกับอัมพวาว่า " ลาแล้วไม่ลากลับ แล้วเราจะกลับไปหาอัมพวา (นะจ๊ะ จะบอกให้) "        

[รถตุ๊ก...ตุ๊ก]

อยู่ในความคิดอยู่ว่าอยากไปเที่ยวค่ะ

ไปเที่ยวมาแล้วตอนสงกรานต์อากาศร้อนมากแต่ของกินเยอะมากคนก็เยอะพอดีตรงเสาร์อาทิตย์นะคนเลยเยอะ