ยืนกิน
การยืนกินไม่ใช่เรื่องปกติค่ะ หากการกินนั้นเป็นการกินอาหารมื้อหลัก ไม่ใช่กินของว่างหรือกินเลี้ยงค็อกเทลปาร์ตี้
อิริยาบถที่ถือว่าเป็นปกติของการกินมื้อหลักคือ การนั่งกิน ซึ่งถ้าเป็นสากลก็ต้องนั่งบนเก้าอี้มีโต๊ะวางอาหารอยู่ตรงหน้า ถ้าเป็นแบบไทยแท้ก็นั่งบนพื้นหรือเสื่อมีอาหารจัดไว้ให้ในสำรับ
การยืนกินที่เคยถือว่าไม่สุภาพ ไม่เหมาะสมตามมาตรวัดเกี่ยวกับมารยาทของหลายๆสังคม เปลี่ยนไปแล้วค่ะ และกำลังได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากสังเกตการณ์มาได้ระยะหนึ่ง ก็ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับวิวัฒนาการเรื่องยืนกินว่าอย่างนี้ค่ะ
ยืนกินเพื่อความสะดวกและประหยัดเวลา
ข้อนี้เห็นจากร้านสะดวกซื้อหลายๆ แห่งในต่างประเทศ สำหรับเมืองไทยนั้นอาจมีอยู่บ้าง แต่ยังไม่เคยเห็นด้วยตาตัวเอง
ร้านประเภทนี้จะมีอาหารสำเร็จรูปที่อุ่นด้วยเตาไมโครเวฟไว้บริการลูกค้า ซื้อแล้วก็อุ่นกินเดี๋ยวนั้นได้เลย มีช้อนส้อม ตะเกียบและเครื่องปรุงให้ แถมมีโต๊ะกินอาหารไว้บริการลูกค้าด้วย แต่ไม่มีเก้าอี้ให้หรอกค่ะ โต๊ะนั้นออกแบบให้มีความสูงที่เหมาะสำหรับการยืนกินเท่านั้น และมีพื้นที่หน้าโต๊ะขนาดพอวางอาหารได้สบายๆ
มารยาทที่ต้องคำนึงในการกินแบบนี้ก็คือ การแบ่งปันพื้นที่ใช้สอยร่วมกับผู้อื่นอย่างมีน้ำใจ เคารพสิทธิการมาก่อนมาหลัง และเก็บขยะของตนเองให้เรียบร้อยเมื่อกินเสร็จ
วิถีชีวิตสมัยนี้อะไรๆก็ต้องสะดวกและรวดเร็ว เมื่อต้องการให้ลูกค้าได้รับความสะดวก แต่ไม่อยากให้อยู่ในร้านเป็นเวลานาน จะได้มีการหมุนเวียนพื้นที่สำหรับลูกค้ารายใหม่ต่อไป ก็ต้องทำแบบนี้แหละค่ะ คนที่ยืนกินย่อมใช้เวลาไม่นานเท่านั่งกิน
ยืนกินเพื่อเพิ่มปริมาณและประหยัดเนื้อที่
เหตุการณ์นี้เจอด้วยตัวเองอีกเหมือนกันค่ะ ตั้งตัวแทบไม่ติดเพราะไม่คุ้นเคย
การยืนกินครั้งนี้เกิดขึ้นในงานระดับชาติซึ่งหน่วยงานรัฐบาลจัดขึ้นที่หอประชุมใหญ่ของศูนย์การค้าแถวลาดพร้าว เป็นเรื่องเกี่ยวกับการเชิญของจากหิ้งไปสู่ห้าง ผู้คนไปร่วมงานเยอะมาก คนที่ไปร่วมสัมมนาทุกคนจะได้รับคูปองสำหรับอาหารกลางวัน
ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปในบริเวณห้องอาหารก็พบว่า รอบๆ ห้องจัดเป็นซุ้มอาหาร วางเป็นกลุ่มๆ ละ 5 อย่าง มีทอดมัน ผัดไทย ข้าวหมูแดง ข้าวเหนียวส้มตำไก่ย่าง และผลไม้ จัดไว้ให้หลายกลุ่มเพื่อบริการคนจำนวนมากได้อย่างทั่วถึงและรวดเร็ว
พื้นที่ตรงกลางมีโต๊ะวางเต็มไปหมดค่ะ แต่ไม่มีเก้าอี้แม้แต่ตัวเดียว!
หันรีหันขวางสักครู่ ก็เห็นเก้าอี้จำนวนไม่มากวางเรียงอยู่รอบๆ ผนังห้อง ซึ่งไม่พอสำหรับคนทุกคนอย่างแน่นอน ฉันจึงรีบนำคูปองไปแลกอาหารและดิ่งตรงไปที่เก้าอี้ก่อนที่จะไม่มีให้นั่ง
กินไปก็สังเกตไป พบว่าผู้ร่วมสัมมนาบางคนก็ลากเก้าอี้ไปนั่งที่โต๊ะซึ่งจัดไว้ บางคนก็ยอมรับสภาพได้ดี คือยืนกิน
ภาพทั่วๆไปที่เห็นคือความทุลักทุเลค่ะ เพราะโต๊ะที่จัดนั้นมีความสูงในระยะที่ต้องนั่งกิน เมื่อยืนกินก็ทำให้ระยะห่างระหว่างปากกับจานอาหารอยู่ไกลเกินไปสำหรับการกินได้อย่างสะดวกและสุภาพ
เห็นแล้วก็สงสารเพื่อนร่วมชะตากรรมส่วนใหญ่เหมือนกัน เพราะอายุเกินครึ่งศตวรรษกันทั้งนั้น ผู้ร่วมสัมมนาที่ยังหนุ่มสาวดูเหมือนว่าจะทำตัวกลมกลืนกับภาวะนี้ได้ง่ายกว่า
ความจริงก็ต้องชมความคิดสร้างสรรค์ในการแก้ปัญหาของผู้จัด เมื่อต้องการให้มีปริมาณพื้นที่สำหรับคนจำนวนมากขึ้น ก็ยกเก้าอี้ออกไปซะ การยืนย่อมเปลืองเนื้อที่น้อยกว่าการนั่ง
แต่ขอโทษเถอะค่ะ ถ้าจะจัดอย่างนี้อีกในภายภาคหน้า ช่วยหาโต๊ะที่ระดับความสูงพอเหมาะสำหรับการยืนกินมาใช้จะได้มั๊ย ขืนเป็นอย่างนี้ ความคิดสร้างสรรค์ดีๆ จะกลายเป็นความเสื่อมของวัฒนธรรมการกินไปได้
ไหนๆ ก็คงจะเลี่ยงอาการยืนกินได้ยาก หากพบเจอเมื่อใด หรือจำต้องเป็นผู้กระทำ ก็ช่วยกันปรุงแต่งให้การยืนกินเป็นกิริยามารยาทที่งดงามกันหน่อยก็แล้วกันนะคะ
ความเห็น (8)
แล้ว "เดินกิน" ละครับป้าเจี๊ยบ ผมเดินกินเป็นประจำ (สำหรับของที่เดินกินได้ คงไม่ใช่ข้าวราดแกง) เพราะนอกจากได้กินแล้ว ยังได้เดินทางในเวลาเดียวกันด้วย
ผมเดินกินแบบสุภาพ (แล้วนะ) แต่ก็ยังถูกคนมองเป็นประจำ โดยเฉพาะเวลาเดินดื่มน้ำ เพราะผมยกซดทั้งขวด (เล็กๆ) สาเหตุก็คือผมคิดว่าการใช้หลอดอาจจะไม่สะอาด เพราะเราต้องเอานิ้วจิ้มเข้าไปเขี่ยหลอดก่อนดูด เขี่ยขึ้นมาแล้วบางครั้งพบว่าหลอดจะเค็มๆ เลยเลิกใช้
มีคำแนะนำสำหรับการเดินกินไหมครับ
มีค่ะ 1.อย่าโฟกัสอยู่ที่ของกินจนลืมดูทางที่กำลังเดิน อาจเกิดอันตรายต่อตนเองและผู้อื่นได้ 2. ไอศกรีมโคนจะอร่อยที่สุดตอนเดินกินค่ะ
ขอบคุณนะคะที่ติดตามอ่านเรื่องของป้าเจี๊ยบ
สวัสดีค่ะ
เรื่องการยืนกิน นี่เป็นอะไรที่ไม่ถนัดเลยค่ะ ยกเว้นพวกเครื่องดื่ม เวลาไปงานเลี้ยงค็อกเทล ก็ไม่เป็นไรเพราะ เป็นการกินนิดๆหน่อยๆ คุยกันมากกว่า แต่จะกินเป็นล่ำเป็นสัน ก็ไม่ค่อยถนัด
ยิ่งการยืนกินในงานสัมนา อาจจะกินไม่ได้อิ่ม เพราะ ไม่ค่อยสะดวก ดูแล้วไม่ค่อยสุภาพ
ไม่ทราบ ว่าการยืนกิน จะกลายเป็น Culture ของคนรุ่นใหม่ไปด้วยหรือเปล่า
Culture เดิม ก็จะหมายถึง ระบบที่รวบรวมคุณค่า ความเชื่อ และพฤติกรรมต่างๆ ของคนในสังคม และถ่ายทอดกันรุ่นต่อรุ่น ซึ่งน่าจะเป็นความหมายในทางบวกเช่นกัน มิฉะนั้นคงไม่ถ่ายทอดกันต่อๆ มาจนบัดนี้
เลยสงสัยว่า การยืนกิน จะเป็น Culture เชิงบวกหรือไม่
- ธุป้าเจี๊ยบค่ะ ..
วัฒนธรรมการยืนกินหรือคะ? ปกติ ต้อมไม่ชอบยืนกินหรือเดินกินอยู่แล้ว เพราะไม่สะดวก แต่ก็มีบ้างที่นึกสนุกทำแบบนั้น นานๆ ทีค่ะ อย่างเดินกินไอศครีม อิอิ
สวัสดีครับป้า
- ยอดเยี่ยมครับ ชัดเจน หมดจด
- โต๊ะเตี้ยๆ กับการยืน บรรจุอาหารเข้าปาก เห็นความทุลักทุเลมากๆเลยล่ะครับ
- ยืนตัวตรงๆ ระยะการเดินทางของอาหารเข้าปากที่ยาวมากอาจก่อให้เกิดการพลาดพลั้ง ตกหล่นได้ง่าย
- ก้มๆ เงยๆ แม้ปลอดภัยไม่เรี่ยราด แต่คงเป็นภาพที่ไม่น่าดูนัก โดยเฉพาะท่าน สว. ทั้งหลาย (อันนี้ผมไม่เกี่ยวครับ เพราะไม่ได้อยู่ในกลุ่ม)
ดิฉันเคยมีโอกาสยืนกินที่ กพ. ฝ่ายการสอบ (มากกว่า 10 ปี แล้ว) เพื่อนที่ต้อนรับคนมาเยือน บอกว่า ที่มี่(เป็นห้องเล็ก ๆ มีโต๊ะสูงระดับคนยืนล้อมวงได้ประมาณ 3 คน) มีนำ และอาหารว่างจำหน่าย อาหารใช้ได้ (เน้นคุณค่า) เป็นสวัสดิการของฝ่ายนี้ ที่สนับสนุนการพักเพิ่มซ่อมเสริมพลังการคิด แต่ไม่มีนโยบายให้อู้ ในฐานะที่เราเป็นแขก ตามนิสัยอยากรู้อยากเห็นจำต้องขอใช้เวลาสังเกตการณ์นานหน่อย พอที่สรุปได้ว่า ที่ตรงนี้ สำหรับกิน ถ้าจะคุย ต้องไม่ใช่ที่นี่ ไม่สามารถรับรองว่า ไม่มีการอู้