นิตญา เอี่ยมโซ้

     ตอนแรกที่อาจารย์แนะนำให้เขียนบันทึก  คิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรดีนะ  ไม่รู้ว่าจะเขียนอะไร  เพราะว่ายังอยู่ในช่วงปรับตัวเปลี่ยนบทบาทใหม่จากครูผู้สอนมาเป็นลูกศิษย์  ถ้าจะเรียกให้เท่ๆ  เก๋ ๆ  ก็ต้องเรียกว่านิสิต  ซินะ  แหม..โก้ไม่เบาเลยนะเรา  นิสิตปริญญาโทเชียวนะนี่  แหมแต่กว่าจะได้มาเรียน  เลือดตาแทบกระเด็น  จะว่าไปแล้วก็ทั้ง  เลือดตา  และลูกตาแทบกระเด็นเลยแหละ เพราะว่างานที่โรงเรียนก็ยุ่งมาก  ไหนจะทำ  IS  ก่อนมาเรียนจะต้องตัดเกรดให้นักเรียนให้เรียบร้อยก่อนมานะ  มาแล้วก็เป็นห่วงว่าเด็ก ๆ จะอยู่กันอย่างไร ชั้น ป.2 และ  ป.6  ก็อยู่กับผอ.แล้วกันนะครูจะเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆ มีสาระไปฝาก  

     เอะ...อาจารย์ให้ทำอะไรนะ  อ๋อ....อาจารย์ให้เขียน  BAR ใช่ไหมฮึ  คงใช่นะ เข้าเรื่องดีกว่าเนาะ  เมื่อรู้ว่าเทอมนี้จะได้เรียน  CAI   ดีใจมาก  อยากรู้มานานแล้วว่าเค้าทำกันอย่างไร  ไอ้  CAI เพราะว่าเคยเห็น  เคยใช้  เคยเปิดดู  CAI  ว่าเป็นสื่อการเรียนการสอนชนิดหนึ่ง  สำหรับครูบ้านนอกอย่าเรา  ใช้  CAIได้ก็ถือว่าหรูแล้ว  แต่เมื่อเคยใช้แล้ว  ก็มีความคิดว่าเราน่าจะทำได้นะ  มีความรู้สึกว่ามันก็ไม่ยากอะไร  คอมพิวเตอร์  เราก็มี  ความรู้พื้นฐานเราก็มี  แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำออกมาแล้วดีเท่า   CAI  ที่เราเคยใข้หรือเปล่า  ฉะนั้นก่อนมาเรียนวิชานี้  ก็บอกกับตัวเองเลยว่า  เราจะต้องทำ  CAI ที่เป็นผลงานและฝีมือล้วนๆ  ของเราออกมาให้ได้  และจะต้องดีเริ่ด.....กว่าของทุกคนที่เราเคยดูมามาแน่นอน  

     คอมพิวเตอร์ช่วยสอน หรือ  CAI  ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า   คอมพิวเตอร์ช่วยสอน  เพราะฉะนั้น  ก็ต้องมาช่วยแบ่งเบาภาระของเรา  ครูน้อย...น้อย  ในโรงรียนขนาดเล็ก...ที่เล็กที่สุด  เพราะมีครูคนเดียว  คงจะทำให้เด็ก ๆ  ตื่นตาตื่นใจ  กับสื่อชิ้นใหม่ที่ครูยินดีนำเสนอ  เพราะสื่อชนิดนี้ มีทั้งภาพ  แสง  สี  เสียง  และเด็ก ๆ  ยังสามารถเรียนรู้ด้วยตัวเอง  และยังได้ทราบความก้าวหน้าของตัวเอง  ด้วยว่าตอบถูก  ผิด  มากน้อยแค่ไหน

     แต่ก็ยังมีเรื่องที่เป็นกังวล  สำหรับโรงเรียนเล็ก ๆ  เหมือนโรงเรียนของเราว่าเครื่องคอมพิวเตอร์ที่มี (2 เครื่อง ที่ได้รับบริจาคมา)  ที่โรงเรียนจะทันสมัยพอที่จะใช้กับ  CAI ที่สร้างขึ้นมาใหม่ได้หรือเปล่าก็ไม่รู้