ไม่อยากกลับบ้าน


ถ้ารู้จักคำว่า "พอ" ก็มีสุขแล้ว

               หากฉันบินบินไปได้ดั่งนก ฉันจะบินบินไปบนนภา......     เสียงเพลงอันไพเราะที่ดังจากหน้าระเบียงบ้านพัก เมื่อมองออกไปพบหนุ่มสาวกำลังเล่นกีตาร์และร้องเพลงอย่างมีความสุข เมื่อมองไกลออกไปอีก...เห็นธรรมชาติที่สวยสดงดงาม ทั้งภูเขา ก้อนหิน ต้นไม้ ดอกไม้ สักพักก็มีเมฆลอยผ่านมาซึ่งสร้างความสดชื่นเย็นฉ่ำให้กับพวกเรา หันไปทางสนามหญ้าข้างบ้านเห็นเต็นท์สีสวยสด 4 หลัง กางอยู่ไม่ห่างกันมากนัก พี่สัมฤทธิ์หนึ่งในทีม... เล่าให้เราฟังว่า ตอนกลางคืนอาจจะได้ยินเสียงหยดน้ำกระทบกับเต็นท์ซึ่งไม่ใช่ฝนตก แต่เรียกว่า ฝอยฝน เนื่องจากสถานที่ที่เรากางเต็นท์นั้น(บ้านหลังสัน อ.หนองบัวระเหว จ.ชัยภูมิ)อยู่สูงมาก ซึ่งเมื่อเมฆ(ซึ่งก็คือไอน้ำ) ลอยผ่านมากระทบจึงทำให้เกิดเป็นหยดน้ำอย่างที่เราเห็นกันอยู่

            “ก้อน สาวเมืองกรุงที่มาใช้ชีวิตการทำงานในตำแหน่งเภสัชกรที่โรงพยาบาลหนองบัวระเหวไม่ยอมย้ายกลับบ้านมาเกือบ 10 ปี ก้อนเล่าให้ฟังว่าช่วงที่มาอยู่ใหม่ๆเข้ากรุงเทพฯทีไร ต้องซื้อของใช้กลับมามากมาย เดี๋ยวนี้ซื้อร้านเจ๊หน้าโรงพยาบาลก็พอ จากที่เคยต้องฉีดน้ำหอม เดี๋ยวนี้คิดว่ามันไม่จำเป็นแล้ว สาเหตุที่ทำได้คิดได้เช่นนั้นก็เพราะว่าเมื่อใช้ชีวิตอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ท่ามกลางผู้คนซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวบ้าน ชาวไร่ ชาวนา ก็จะเริ่มเรียนรู้ถึงคำว่าความสุข/ความสงบ ซึ่งไม่จำเป็นต้องได้รับการปรุงแต่งจากเครื่องสำอางค์หรือน้ำหอมราคาแพงๆ แต่การได้อยู่กับธรรมชาติและการได้ช่วยเหลือผู้คน รวมถึงความจริงใจของชาวบ้านแถวนี้ ทำให้มีความสุขมากกว่า

            ก้อนเล่าให้ฟังต่อว่าบางวันผู้ป่วยซึ่งต้องไปโรงพยาบาลตามที่หมอนัดไว้ จะหอบเอาผลไม้ในสวนของตนเองไปฝากบรรดาหมอและเจ้าหน้าที่ แม้ในขณะนี้ซึ่งน้ำมันแสนจะแพงก็ไม่ได้ทำให้ความปรารถนาดีของผู้ป่วยลดลงเลย ยังมีการนำผลไม้มาฝากตามเดิมโดยพยายามขนใส่รถโดยสารประจำทางมาแทนรถส่วนตัว ซึ่งน้ำใจอันบริสุทธิ์เหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจของเภสัชกรสาวให้ยังคงอยู่ที่นี่ต่อไป

            ฟังคำบอกเล่าของก้อนแล้ว ก็ทำให้นึกถึงคำบางคำที่เคยได้ยินมาว่า จงพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่ ถ้าเรามีคำว่าพออยู่ในจิตใจของเราทุกคน โลกของเราคงจะมีความสุข/ความสงบขึ้นเยอะ นอกจากนี้ยังนึกไปถึง ความคุ้มทุน-ความคุ้มค่าโดยในบางครั้ง เวลาที่เราจะทำงานหรือกิจกรรมอะไรซักอย่าง เรามักจะเรียกร้องหาโน่นหานี่ ถ้าไม่มีก็ทำไม่ได้ หากเราจะหวนกลับมาคิดซักนิดว่า ณ ตอนนี้เรามีอะไรอยู่บ้าง และสามารถใช้มันช่วยให้งานหรือกิจกรรมของเราสำเร็จได้อย่างไรบ้าง เราคงจะได้แนวคิดหรือนวัตกรรมดีๆเกิดขึ้นก็ได้ใครจะรู้...

                                                                                                            NuNok
คำสำคัญ (Tags): #uncategorized
หมายเลขบันทึก: 1838เขียนเมื่อ 1 สิงหาคม 2005 14:22 น. ()แก้ไขเมื่อ 27 พฤษภาคม 2012 06:00 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท