ขณะที่พวกเรากำลังใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ รับรู้ว่า เช้าแล้ว ค่ำแล้ว ไปทุกเมื่อเชื่อวัน เคยอยากรู้กันบ้างไหมคะว่า ขณะนี้
ในขณะที่กำลังหาความหมายของชีวิตอยู่นั้น ผู้เขียนไปสะดุดกับ "ความละเมียด" ทางความคิดของท่านพี่ครูอึ่ง dd_L ในขณะที่ท่านได้บันทึกความเห็นไว้ ที่นี่ ค่ะจึงขออนุญาตนำผลที่ได้จากการเรียนรู้ระหว่างทางเดินชีวิตของท่าน มาถ่ายทอดต่อเพื่อเป็นวิทยาทานค่ะ (โดยได้แจ้งขออนุญาตกับท่านแล้วค่ะ)
อ่านแล้วก็ต้องอ่านซ้ำอีกหลาย ๆ รอบ อ่านจบหลายวันแล้ว แต่ต้องขอเก็บไป "ขบ" ให้ดีเสียก่อนจึงค่อยหาญกล้าที่จะเขียนบันทึกนี้
และหากใครยังไม่ทราบว่า... จะทำอย่างไรกับเวลาที่เหลืออยู่... ผู้เขียนขอแนะนำให้ อ่าน บันทึกนี้ โดยท่านอาจารย์ Handy ค่ะ
ท้ายนี้ ขอกราบขอบพระคุณท่านอาจารย์พินิจ พันธุ์ชื่น ที่ช่วยชี้ทางใหม่ให้ใจสูง และขอคารวะความคิดของ พี่ครูอึ่ง หรือ dd_L ที่ยังประโยชน์ต่อเพื่อนมนุษย์ อย่างน้อยก็ช่วยเป็นเครื่องมือวัดระยะทางให้กับชีวิตของผู้เขียนได้คนหนึ่งหล่ะค่ะ
ขอบคุณค่ะ
น้องปูคนสวย พี่ได้อ่านข้อความของน้องแล้ว ขอตอบว่าน้องเก่งจริงๆ มีคติสอนใจดีนะจ๊ะ พี่อยากทำได้อย่างน้องบ้างช่วยสอนหน่อยนะคนสวย ( ป.502 )
ของผมเลยหลักสี่มาไกลถึงรังสิตแล้วครับ.............อิอิ
ยัยปู คนสวยของปะป๋า .... ไม่อยากนับได้ไหมล่ะ
ว่ามันถึง กิโลเมตรที่เท่าไหร่
รู้แต่ว่า ตอนนี้ ทำงานเพื่อชาติจ๊ะ
ขอบคุณกำลังใจที่มีให้ปะป๋าเสมอมานะคับ
" ตลอดระยะเวลาที่เดินทางมานั้น ได้อะไรติดไม้ติดมือกันมาบ้าง "
ชอบข้อความประโยคนี้ เพราะทำให้ได้คิดว่า ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราทำอะไรที่เป็นประโยชน์มามากน้อยเพียงใด
สวัสดีค่ะ
ขี้โม้ เจงๆๆ อิอิ
การจะกระทำการสิ่งใดหากคุณใช้ ใจ ในการนำพาการดำเนินทาง คุณจะผ่านสิ่งนั้นไปอย่างง่ายดาย และ ประสบแต่ความสำเร็จในชีวิต ไม่ว่าจะถึงหลักกิโลเมตรที่เท่าไรก็ตาม
ถ้าให้เปรียบชีวิตของตัวเองกับการเดินทาง น่าเปรียบได้กับกรุงเทพไปเชียงใหม่ ตอนนี้ชีวิตผมน่าคงจะถึงนครสวรรค์แล้ว ผ่านเรื่องต่างๆมาตั้งเยอะดีและร้ายปนกันไป แต่สำหรับระยะทางที่เหลือขอทำสิ่งดีๆให้กับสังคมบ้าง
น้องปูจ๋าคนสวย
หลักสี่ยังไม่ไกลจากศูนย์กลาง กทม.เท่าไหรนะจ้ะ ยังซ่า..ได้อีกนาน...
เขียนการบ้านไว้ให้มาก ๆ พี่หน่อยจะใช้เวลาเข้าใอ่านทำความเข้าใจ แล้วไปปฏิบัติภาระกิจเมื่อชาติต้องการ เดินทางกลับบ้านได้ถูกนะ.....ร้องเพลงเพราะจับใจมาก...
รักคะ
พี่หน่อย
สวัสดีค่ะ
มีความสุข สดชื่น ชุ่มฉ่ำ รับสงกรานต์ทุก ๆ ท่านเลยนาค๊า..
สวัสดีค่ะ ครูพี่อึ่ง
เข้ามารับฟังข้อคิดด้วยคนครับ
ด้วยความยินดีและขอบคุณที่ให้เกียรติค่ะ ท่าน ไชยา
สวัสดีค่ะคุณครุปู
เลยนำไก่ต้มเจ้าเก่งที่ตลาดสามย่านมาฝากค่ะ... ^_^
สวัสดีค่ะ คนไม่มีราก (แต่ไม่ไร้รัก)
เรื่องนี้หลายใจจังเลย แต่ก็มารวมเป็น ๑ ใจ
สวัสดีค่ะ ท่าน ผอ.ประจักษ์
มาเยี่ยมเยียนทักทายครับ...
บนถนนยังมีหลักกิโลเมตรไว้บอกระยะทาง ให้รู้ว่าเราเดินทางผ่านมากี่กิโลแล้ว และยังเหลืออีกกีกิโลที่จะถึงจุดหมายปลายทาง...
แต่การเดินทางของชีวิตไม่มีหลักประกันอะไรที่แน่นอน ตัวเราจึงต้องเตรียมตัวเราให้พร้อมอยู่ตลอดเวลาครับ...
ขอบคุณข้อคิดดี ๆ จากบันทึกดี ๆ ครับ...
ได้กอดพี่ครูอึ่งแล้วค่ะ
อภินันทนาการจากรายการฝันที่เป็นจริง ^_^
อภินันทนาการจากรายการฝันที่เป็นจริง มอบรถเข็นให้
อิอิ
สวัสดีคะครูปู หนูขอมาอ่านบันทึกดีๆด้วยคนนะคะ
/ ใจที่พร้อมจะเรียนรู้ ย่อมจะยินดีรับฟังและคิดใคร่ครวญ ทั้งสิ่งที่เหมือนและแตกต่างจากสิ่งที่เคยรู้มาก่อน
/ ใจที่อ่อนน้อม ย่อมพร้อมจะเรียนรู้จากทุกสรรพสิ่ง
/ ใจที่อ่อนโยน ย่อมมองเห็นคุณค่าของทุกสรรพสิ่ง และพร้อมจะชื่นชมยินดี
ในความดีงาม ทั้งของผู้อื่นและของตนเอง
/ ใจที่เพียงพอ ย่อมพร้อมที่จะลดในส่วนของตน เพื่อนเพิ่มในส่วนของผู้อื่น ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและกัน
/ ใจที่เปี่ยมด้วยความรัก ย่อมพร้อมจะให้ พร้อมจะเข้าใจผู้อื่น
/ ใจที่เปี่ยมด้วยความเข้าใจโลกและชีวิต ย่อมใช้ชีวิตอย่างเกิดประโยชน์และเป็นสุข
ขอบคุณค่ะ
กร๊ากกกกกกกกก........
ฝาก (รถเข็น) ไว้ก่อนเถอะ เจ้าน้องครูโย่ง
(บ้านพี่ครูปูไม่มีที่จอดหน่ะ ฮาๆๆๆๆ)
น้อง
พี่ครูปูจะคอยเป็นอีก 1 กำลังให้ตลอดระยะทางนั้นนะคะ ^_^
จู้ ๆ จ้า...
สำคัญอยู่ที่ใจของเราเองนะครับ
อ่านแล้วก็ต้องรีบคิดสะกิดใจตัวเองเสียหน่อย
ระยะหลัง หาใจตัวเองไม่ค่อยเจอ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆครับ
สวัสดีค่ะ น้อง
สวัสดีค่ะพี่ปู
ยังไม่รู้เลยค่ะ ว่าถึงกิโลเมตรที่เท่าไหร่แล้ว
ไม่รู้ว่าไปไกลแค่ไหนแล้วค่ะ เอ๋...???? หรือว่า
ถึงเดอะแล้วค่ะ อิอิ....แวะมาแซวๆๆค่ะ
คิดถึงนะค่ะ ปีใหม่ โปรแกรมไปไหนน้อพี่สาว
สวัสดีค่ะ ท่านรอง ฯ คะ
ลอกเปลือก เลือกแก่น : ถ้าแม่นหลักการ งานก็เบา เป้าก็ตรง
ดีจ้า เจ้าน้องนา
เมื่อ พฤ. 18 ธ.ค. 2551 @ 21:31
1015700 [ลบ]
สำคัญอยู่ที่ใจของเราเองนะครับ
อ่านแล้วก็ต้องรีบคิดสะกิดใจตัวเองเสียหน่อย
ระยะหลัง หาใจตัวเองไม่ค่อยเจอ
ขอบคุณสำหรับบันทึกดีๆครับ