ขวากหนามอันหนึ่งที่กล่าวไว้ในบันทึกก่อน ก็คือเรื่อง “เวลา” จริงๆ แล้ว โครงการนี้ กลุ่มลูกหินเสนอตั้งแต่ใน Otop 1 แต่ไม่สำเร็จ ทางกลุ่มบอกว่าเพราะงานที่เข้ามาแต่ละวันมีเพิ่มขึ้นตลอดทำให้ไม่มีเวลา และหลังจากได้ระดมสมองก็พบว่า เวลาส่วนหนึ่งหมดไปกับการที่ต้องเดินมาเอาสิ่งส่งตรวจที่ลิฟท์ (ส่งจากชั้น 1 มาชั้น 3) วันละหลายรอบ นอกจากเสียเวลาแล้ว ยังต้องผละจากงานทดสอบที่กำลังทำอยู่ หรือหากติดพันทิ้งมาไม่ได้ ก็จะทำให้สิ่งส่งตรวจค้างอยู่ในลิฟท์ ส่งผลต่อคุณภาพของตัวอย่างตรวจอีกด้วย จึงเสนอให้คนชั้น 1 (จุดรับสิ่งส่งตรวจ) เดินส่งให้ถึงห้องแล็บแทนการใช้ลิฟท์
หลังจากเจรจาข้อร้องขอดังกล่าวกับผู้เกี่ยวข้องก็ได้ความว่า คงไม่ได้ เพราะการเดินขึ้นบันไดชั่งโมงละประมาณ 3-4 รอบ ทั้งวัน คงไม่เป็นผลดีต่อสุขภาพเป็นแน่ โดยเฉพาะอายุอานามของคนเดินก็เลข 3 แก่ๆ หรือเลยเลข 4 กันแล้ว เดินวันสองวันคงไม่เป็นไร แต่เป็นเดือนเป็นปีก็คงไม่ไหว
การหารือมีผลออกมาแบบนี้ ทำเอากลุ่มลูกหินทำท่าจะถอดใจเลยทีเดียว
แต่กลุ่มลูกหิน ก็พยามหาทางออกต่อเพื่อให้โครงการ Otop 2 เดินหน้าให้ได้ จึงได้มาขอปรึกษาหารือกับตนเอง แล้วก็ได้พบทางเลือกอื่นๆ อีกถึง 4 ทางเลือก
เห็นไม่คะ มีทางเลือกเพิ่มขึ้นมาถึง 4 ทางเลือก
และอาจเลือกใช้ทางเลือกร่วมกันมากกว่าหนึ่งวิธี
ซึ่งจะยิ่งช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารจัดการส่วนนี้เป็นทวีคูณ
และเป็นทางเลือกที่ทุกคนน่าจะ happy
ทางภาษาบริหารเขาเรียกว่าเป็นทางเลือกที่ win-win กันทั้ง 2 ฝ่าย (ในที่นี้
3 หรือ 4 ฝ่ายเลยทีเดียว)
ไม่มีความเห็น