นิทานประกอบการจัดการเรียนรู้ สาระพระพุทธศาสนา เรื่องที่ 1 ขมิ้นน้อยผู้อารี

นิทานธรรมะ สอนเรื่องนิโรธ ในอริยสัจ 4

     ครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในเมืองพาราณสี มีนกขมิ้นตัวหนึ่งอาศัยอยู่   ในป่า ทำรังอยู่บนต้นไม้ต้นหนึ่ง

โดยเลือกเอาตรงง่ามไม้สูงๆ คุ้มแดดคุ้มฝน

และค่อนข้างปลอดภัยจากอันตรายที่จะมาจากสัตว์ร้ายและคนร้าย

เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อนนอนอยู่บนรังอย่างสงบสุขเรื่อยมา

คราวหนึ่งเกิดฝนตกชุกติดต่อกันมาหลายวัน จนน้ำฉ่ำฟ้า ชุ่มแผ่นดิน ไม่ว่าฝนจะตกมา
หนักหนาขนาดไหน ก็ไม่ทำให้เจ้านกขมิ้นเดือดร้อนอะไรเลย เพราะรังของมัน คุ้มครอง ป้องกันลม
และฝนได้เป็นอย่างดี

ที่ใกล้ ๆ รังของนกขมิ้น มีลิงตัวหนึ่ง นั่งหลบฝนอยู่ แต่ก็หลบไม่พ้น มันเปียกปอนไปทั้งตัว นั่งสั่นงันงก
จนนกขมิ้นอดสงสารไม่ได้ จึงร้องถามว่า "พี่ลิงจ๋า.. ท่านพี่มีลักษณะเหมือนอย่างมนุษย์ แต่ทำไมจึงไม่สร้างบ้านอยู่อย่างมนุษย์ละจ๊ะ มาทนตากฝนอยู่ทำไม"

ลิงตอบนกขมิ้นน้อยว่า เมื่อก่อนนี้ฉันอาศัยอยู่ในถ้ำ ซึ่งมีทั้งอาหารและน้ำอยู่รอบ ๆ บริเวณถ้ำ แต่ตอนนี้ได้มีลิงแม่ลูกอ่อนหลายตัวมาอาศัยอยู่ ฉันสงสารแม่ลูกอ่อนเหล่านั้น ไม่อยากแย่งอาหาร ฉันก็ต้องออกมาหาที่อยู่ใหม่ แต่ยังไม่ได้ทำที่อยู่อาศัยเลย ฝนก็ตกมาหนักหลายวันแล้ว แต่ถ้าฝนหยุด ฉันอยากจะทำที่อยู่ใกล้ ๆ กับเจ้าได้ไหม !

นกขมิ้นน้อยตอบว่า "ได้ซิจ๊ะพี่ลิง เพราะฉันก็อยู่ตัวเดียว จะได้มีเพื่อน พ่อกับแม่ของฉันตายหมดแล้ว ลิงดีใจ และลงมือทำที่อยู่อาศัยใกล้กับรังของนกขมิ้น
จากนั้นมา ลิงกับนกขมิ้นก็เป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ช่วยกันคิดแก้ปัญหาหรือเมื่อมีความทุกข์ ก็ปรึกษาร่วมกันคิดแก้ปัญหา