การเสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ.ในวันนี้ โดยผมได้รับเชิญจากทางกองการเจ้าหน้าที่ ให้ไปร่วมเสวนาด้วย และทราบว่ามี อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และผม จะเป็นทีมวิทยากรร่วมเสวนากัน โดยมีกลุ่มเป้าหมายประมาณ 60 คน ซึ่งเป็นบุคลากรสายสนับสนุนใน มอ. งานนี้หากพิเคราะห์ให้ดีก็จะเห็นลาง ๆ ว่าผมแปลกแยกที่สุด เพราะไม่ได้เป็นคนใน มอ.เพียงคนเดียว แต่ก็เอาเถอะคิดในเชิงบวกว่า ไปในฐานะศิษย์เก่าเสีย ก็ลดความประหม่าลงได้บ้าง แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ (รู้ตัวดี...ว่าเขิน) กลับมาแล้วก็ตั้งใจว่าจะต้องทำ AAR เสียหน่อย เพราะเป็นประโยชน์มากและจะเป็นประโยชน์ต่อไปภายหน้าอย่างยิ่ง วันนี้ (เย็น ๆ) สบายใจและพอมีเวลาก็จะเก็บประเด็นอื่น ๆ ที่ได้จากเวที เขียนในบันทึกต่อ ๆ ไปครับ (เข้าเรื่องเลยดีกว่า...)
ตั้งใจไว้ก่อนไปอย่างไรบ้าง
+
ตั้งใจไว้ว่า จะได้เจอ F2F แบบจัง ๆ กับพี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี
และอ.ดร.จันทวรรณ และพี่เมตตา “ว่าตัวเป็น ๆ ที่เห็นกับตา จะเยี่ยงใด...ฮา”
หลังจากที่ได้ติดต่อกันแบบ B2B, E-mail และ โทรศัพท์กันมาบ้างแล้ว
ในแต่ละวิธี และแต่ละคน
+ ตั้งใจจะ
“ไม่ประหม่า” โดยเด็ดขาด เพราะไม่คุ้นเคยกับใครมาก่อนเลย (แบบ F2F)
ทั้งทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย จะมีเพียงแต่กับ อ.ดร.จันทวรรณ
ก็เคยพบเพียงครั้งเดียว และประเดี่ยวเดียว ที่งาน KM Forum II พร้อม ๆ
กับ อ.ดร ธวัชชัย
+
ตั้งใจจะไปฟัง อ.ดร.จันทวรรณ บรรยายการพัฒนาและการใช้ระบบ Blog
GotoKnow.org เพราะตั้งแต่ใช้มา ยังไม่เคยฟังการบรรยายที่ไหนเลย
นอกจากคู่มือที่อาจารย์เขียนแนะนำไว้ใน Blog นั่นเอง
+
ตั้งใจว่าจะได้ ลปรร.กับทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย ในการใช้ Blog
เป็นเครื่องมืออันทรงพลังในการจัดการความรู้สู่การพัฒนาตนเอง งานประจำ
และเกื้อหนุนสังคมร่วมกันด้วย
+
ตั้งใจจะได้ทำความรู้จัก และขยายเครือข่าย “คนเขียน Blog” ที่เป็น
“คนคอเดียวกัน” อย่างเป็นกันเอง
ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ คืออะไร
(มั่ง)
+ ตั้งใจไว้
แต่ไม่นึกว่าจะได้ถึงขนาดนี้ คือความเป็นกันเอง พูดคุยกันอย่างสนิทสนม
เหมือนไม่ใช่คนที่เห็นหน้ากันครั้งแรก ทั้งจาก อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย
อาจารย์หมอปารมี พี่เมตตา และทีมงานจากงานการเจ้าหน้าที่ (น้อง ๆ 2 คน
ที่ให้การต้อนรับ ขออภัยที่ไม่ได้ถามชื่อไว้
ยังไงแนะนำตัวมาด้วยนะครับ) มีแถมอีกต่างหาก คือได้รู้จักพี่วิภัทร และ
พี่โอ๋-อโณทัย ทุกคนที่ผมได้เริ่มรู้จักก็เป็นการแนะนำจาก
อ.ดร.จันทวรรณ ความรู้สึกที่จะแปลกแยกหายไปหมด ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวที
ความประหม่าเลยรีบวิ่งหนีผมไปรออยู่ในรถ
(ก่อนจะชวนกันกลับบ้านพร้อมกันหลังเสร็จการเสวนาฯ ในช่วงเที่ยง)
+
ได้รับวารสารสายใยพยาธิ (เน้นว่าอ่าน... พะ-ยา-ทิ) ปีที่ 2 ฉบับ 1 และ
2 จากอาจารย์หมอปารมี อ่านแล้ว (ดูภาพด้วย)
เห็นภาพความรักสามัคคีของสายใยพยาธิ จริง ๆ (น่าอิจฉาครับ)
+
ได้รับประทานอาหารเที่ยงพร้อม ๆ กันกับทีมนำ
และบนโต๊ะอาหารนี้มีประเด็นอันทรงคุณค่าเยอะไปหมด ก่อนแยกจากกัน
ผมเห็นอาจารย์หมอปารมี อ.ดร.จันทวรรณ พี่โอ๋ พี่เม่ย และพี่เมตตา
ช่วยกันเก็บกล่องและขยะ ผมเป็นผู้ชาย (คนเดียว)
ก็เลยเลือกกวาดประเด็นที่ตกกลับบ้าน จนโต๊ะนั้นสะอาดในทันที
+ “ดำจังแก”
ดำกว่าในภาพที่เห็นใน Blog พี่คนหนึ่ง (ไม่ขอเอ๋ยชื่อนะ) ทักทายผม
แต่ผมเกิดความภูมิใจ เพราะบ่งบอกว่าไม่ใช่ลูกผสม
แต่เป็นพันธ์พื้นเมืองที่ทนโรค (ฮา...ฮา)
+
แอบเช็คและทบทวน ratting “ชายขอบ” ก็ประเมินโดยข้อมูลเชิงคุณภาพ
พอใช้ได้อยู่ (ยิ้มนิดหน่อย) อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนเข้าไปฟังเพลง
“คนตัวดำ” อยู่หลาย ๆ คน
+
มีคนเข้าร่วมประชุมเสวนาประมาณ 80 คน
เกินกว่าที่รับทราบในตอนแรกว่ามีประมาณ 60 คน
ยังไม่ได้ดั่งใจ เช่น อะไร ยังไง (ว่ามา...)
"ชายขอบ", "อาจารย์หมอปารมี", "พี่เม่ย", "อ.ดร.จันทวรรณ" |
+ การร่วม
ลปรร.จากกลุ่มเป้าหมายในที่ประชุม ยังน้อยไปมาก
แต่หากพิจารณาจากการจัดห้องประชุม ก็จะเกิดได้น้อย
เพราะจัดแบบการฟังบรรยาย ทำให้บรรยากาศก็จะกลายเป็นการมาฟังบรรยายไป
แต่ก็ยอมรับในข้อจำกัดของห้องประชุม และผู้จัดอย่าได้น้อยใจนะครับ
หากจะกระตุ้นให้เกิดการตั้งคำถามก็ใช้วิธีเขียนใส่กระดาษแทนก็ได้
แต่ก็ไม่ทันคิดในตอนนั้น เลยไม่ได้เสนอออกไป (ลืมครับ) จะทำอะไรต่อไปอีก
(ล๊ะ) |
+
น่าจะได้ขยายเครือข่าย (KM Network) โดยใช้ Blog เป็นสื่อกลาง ในการ
ลปรร.ด้วยการเพิ่มมาตรการสร้างแรงจูงใจเชิงบวก ในชุมชน มอ. +
เครือข่ายรอบ ๆ รอบรั้ว มอ. (พี่เมตตา คิดต่อนะ...พี่วิภัทร
ก็ดูจะพยายามอยู่อย่างยิ่งยวด)
+
สำหรับผมก็จะดำรงความเป็น “คนชายขอบ” ที่ “ไม่ตกขอบ” ต่อไป (เห็น
Ratting ดีอยู่) เพื่อ มอ.แหล่งเรียนรู้ และสอนให้ผมรู้จักการ “ให้”
ต่อไปครับ ก็โดยการบันทึกต่อใน GotoKnow.org และ ร่วม ลปรร.กับ
+
หากสถาบันแห่งนี้ (มอ.) มีอะไรจะให้ช่วยเหลือ ก็พร้อมและอุทิศได้เสมอ
ในฐานะศิษย์เก่า ครับ!
ดีจัง .. มีคุณค่า .. ตามมาอ่านและส่งกำลังใจ เชียร์ ให้ฮึกเหิมทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ต่อไปครับ
พี่เม่ยครับ ภาพต้นฉบับ ผมฝากแนบไฟล์ไปให้ที่ อ.ดร.จันทรวรรณ (gmail) ครับ จะชัดและมีคุณภาพกว่า หรือพี่เม่ยจะทิ้ง e-mail ไว้ให้ผมทาง mail ก็ได้ครับ
คนที่เสริฟกาแฟ คือ แป้นค่ะ
ส่วนคนที่เอาเกสารให้เซ็น คือ พี่ปานค่ะ
ส่วนเมื่อวาน ผู้เข้าอบรมชมชายหนุ่มคนเดียวที่เป็นวิทยากรว่าน่ารักมาก เป็นกันเอง และดูไม่ออกเลยว่าประหม่า
คุณแป้น --> ชัดแจ้งแล้วว่าใครเป็นใคร ในบริบทนั้น คำชมก็ขอน้อมรับ ไว้เพื่อพัฒนาต่อยอด ส่วนเหตุใดที่ไม่ประหม่า ได้บันทึกไว้แล้วข้างต้น และความประหม่าได้หนีไปรอพี่อยู่ที่รถ บนเวทีเลยไม่ประหม่า (แถมพูดมากเสียอีก...ฮา)
พี่เมตตา --> ครับ ยินดีที่ได้ ลปรร.กัน ทั้งนี้เพื่อพัฒนาตน คน และเครือข่าย องค์กร สังคม จริง ๆ อยากจะชมว่าพี่และน้อง ๆ ทีมงาน เป็นกันเองมาก ๆ ด้วยใจจริงครับ และจริง ๆ อีกครั้ง อยากเห็นการ comment วิทยากร (ทั้งหมด) กลับบ้าง เพื่อถือว่าเป็นการ "ให้" ซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ก็เพื่อพัฒนา...ดังที่กล่าวแล้วข้าวต้น
ลปรร..ในอีกวิถี..
ต้องขอขอบคุณ..คุณชายขอบ...ที่เปิดโอกาสให้ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ถึงแม้จะ...ไม่...ทันทีทันใด..ก็ตาม...
แต่หากทำให้
Dr.Ka-poom...ได้มีโอกาสฟังการเสวนาคนเขียน Blog ที่
มอ. ในขณะเวลา..เดียวกัน...แต่ต่าง ณ
สถานที่...ที่อาจไกลด้วยระยะทาง...
แต่หากกาลเวลา...เดียวกัน
(ด้วยวิธีไหน...หากอยากทราบต้องเรียนถามคุณชายขอบนะคะ)
อยากขอชื่นชม...ค่ะว่า...การเสวนา..เปิดประเด็น..ที่น่าสนใจ...
บรรยากาศ...แม้เพียงหลับตามอง...พบว่า..ต้องสนุกและเป็นกันเองแน่ๆ
และที่สำคัญ...ท่านวิทยากรที่อยู่บนเวที...
มีเจตนาที่ดีงาม...มาในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้...ที่ไม่เป็นการปิดบังความรู้
ขอชื่นชมค่ะ....ขอชื่นชมค่ะ....
ไม่มีทุกอย่างที่ จะให้ขึ้น blog ไม่ว่าจะเป็นรูป เป็นเสียง คงมีเพียงประเด็นที่จดไว้ ด้วยความรับผิด จะถอดความออกมาและขึ้น blog ให้ เพื่อได้ ลปรร. กันแบบข้ามเขตแดน ตาม เจตนารมณ์ของ gotoknow.org ดิฉันเองมีความสามารถพิเศษอย่างนึงคือ แม้ประชุม ไปแล้ว 1 ชาติ ก็สามารถร้อยเรียงสาระจากการประชุม ได้แบบไม่ตกหล่น (คิดแบบเข้าข้างตัวเอง) เพราะชีวิตนี้มีแต่ประชุม เขียนรายงานกันแทบไม่ทัน สักวันนึงจะลุกขึ้นมาปฏิวัติเปลี่ยนแปลงตัวเอง กับการบริหารจัดการเวลาซะที (แต่ถ้าจะกรุณา เพื่อการเติมเต็ม คุณชายขอบ เอาไฟท์มาทิ้งไว้ให้ ก็จะมอบความชอบให้ค่ะ)
บังเอิญผ่านมาพบ เนื่องจากกำลังสืบค้นเรื่องการสร้างพลังเพื่อจะนำมาประยุกต์ใช้กับกลุ่มผู้ป่วยเบาหวาน ถ้ามีโอกาสก็ต้องการเติมเต็มสาระทางวิชาการด้วยนะคะ ก็ขอชื่นชมกับผลงาน ซึ่งมีประโยชน์กับหลาย ๆ ท่านทีเดียว
ขอบคุณนะคะ
อ้อย