AAR: เสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ. จากคน “ชายขอบ”

     การเสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ.ในวันนี้ โดยผมได้รับเชิญจากทางกองการเจ้าหน้าที่ ให้ไปร่วมเสวนาด้วย และทราบว่ามี อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และผม จะเป็นทีมวิทยากรร่วมเสวนากัน โดยมีกลุ่มเป้าหมายประมาณ 60 คน ซึ่งเป็นบุคลากรสายสนับสนุนใน มอ. งานนี้หากพิเคราะห์ให้ดีก็จะเห็นลาง ๆ ว่าผมแปลกแยกที่สุด เพราะไม่ได้เป็นคนใน มอ.เพียงคนเดียว แต่ก็เอาเถอะคิดในเชิงบวกว่า ไปในฐานะศิษย์เก่าเสีย ก็ลดความประหม่าลงได้บ้าง แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ (รู้ตัวดี...ว่าเขิน) กลับมาแล้วก็ตั้งใจว่าจะต้องทำ AAR เสียหน่อย เพราะเป็นประโยชน์มากและจะเป็นประโยชน์ต่อไปภายหน้าอย่างยิ่ง วันนี้ (เย็น ๆ) สบายใจและพอมีเวลาก็จะเก็บประเด็นอื่น ๆ ที่ได้จากเวที เขียนในบันทึกต่อ ๆ ไปครับ (เข้าเรื่องเลยดีกว่า...)

     ตั้งใจไว้ก่อนไปอย่างไรบ้าง
          + ตั้งใจไว้ว่า จะได้เจอ F2F แบบจัง ๆ กับพี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี และอ.ดร.จันทวรรณ และพี่เมตตา “ว่าตัวเป็น ๆ ที่เห็นกับตา จะเยี่ยงใด...ฮา” หลังจากที่ได้ติดต่อกันแบบ B2B, E-mail และ โทรศัพท์กันมาบ้างแล้ว ในแต่ละวิธี และแต่ละคน
          + ตั้งใจจะ “ไม่ประหม่า” โดยเด็ดขาด เพราะไม่คุ้นเคยกับใครมาก่อนเลย (แบบ F2F) ทั้งทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย จะมีเพียงแต่กับ อ.ดร.จันทวรรณ ก็เคยพบเพียงครั้งเดียว และประเดี่ยวเดียว ที่งาน KM Forum II พร้อม ๆ กับ อ.ดร ธวัชชัย
          + ตั้งใจจะไปฟัง อ.ดร.จันทวรรณ บรรยายการพัฒนาและการใช้ระบบ Blog GotoKnow.org เพราะตั้งแต่ใช้มา ยังไม่เคยฟังการบรรยายที่ไหนเลย นอกจากคู่มือที่อาจารย์เขียนแนะนำไว้ใน Blog นั่นเอง
          + ตั้งใจว่าจะได้ ลปรร.กับทีมนำ และกลุ่มเป้าหมาย ในการใช้ Blog เป็นเครื่องมืออันทรงพลังในการจัดการความรู้สู่การพัฒนาตนเอง งานประจำ และเกื้อหนุนสังคมร่วมกันด้วย
          + ตั้งใจจะได้ทำความรู้จัก และขยายเครือข่าย “คนเขียน Blog” ที่เป็น “คนคอเดียวกัน” อย่างเป็นกันเอง

     ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจ คืออะไร (มั่ง)
          + ตั้งใจไว้ แต่ไม่นึกว่าจะได้ถึงขนาดนี้ คือความเป็นกันเอง พูดคุยกันอย่างสนิทสนม เหมือนไม่ใช่คนที่เห็นหน้ากันครั้งแรก ทั้งจาก อ.ดร.จันทวรรณ พี่เม่ย อาจารย์หมอปารมี พี่เมตตา และทีมงานจากงานการเจ้าหน้าที่ (น้อง ๆ 2 คน ที่ให้การต้อนรับ ขออภัยที่ไม่ได้ถามชื่อไว้ ยังไงแนะนำตัวมาด้วยนะครับ) มีแถมอีกต่างหาก คือได้รู้จักพี่วิภัทร และ พี่โอ๋-อโณทัย ทุกคนที่ผมได้เริ่มรู้จักก็เป็นการแนะนำจาก อ.ดร.จันทวรรณ ความรู้สึกที่จะแปลกแยกหายไปหมด ตั้งแต่ยังไม่ขึ้นเวที ความประหม่าเลยรีบวิ่งหนีผมไปรออยู่ในรถ (ก่อนจะชวนกันกลับบ้านพร้อมกันหลังเสร็จการเสวนาฯ ในช่วงเที่ยง)
          + ได้รับวารสารสายใยพยาธิ (เน้นว่าอ่าน... พะ-ยา-ทิ) ปีที่ 2 ฉบับ 1 และ 2 จากอาจารย์หมอปารมี อ่านแล้ว (ดูภาพด้วย) เห็นภาพความรักสามัคคีของสายใยพยาธิ จริง ๆ (น่าอิจฉาครับ)
          + ได้รับประทานอาหารเที่ยงพร้อม ๆ กันกับทีมนำ และบนโต๊ะอาหารนี้มีประเด็นอันทรงคุณค่าเยอะไปหมด ก่อนแยกจากกัน ผมเห็นอาจารย์หมอปารมี อ.ดร.จันทวรรณ พี่โอ๋ พี่เม่ย และพี่เมตตา ช่วยกันเก็บกล่องและขยะ ผมเป็นผู้ชาย (คนเดียว) ก็เลยเลือกกวาดประเด็นที่ตกกลับบ้าน จนโต๊ะนั้นสะอาดในทันที
          + “ดำจังแก” ดำกว่าในภาพที่เห็นใน Blog พี่คนหนึ่ง (ไม่ขอเอ๋ยชื่อนะ) ทักทายผม แต่ผมเกิดความภูมิใจ เพราะบ่งบอกว่าไม่ใช่ลูกผสม แต่เป็นพันธ์พื้นเมืองที่ทนโรค (ฮา...ฮา)
          + แอบเช็คและทบทวน ratting “ชายขอบ” ก็ประเมินโดยข้อมูลเชิงคุณภาพ พอใช้ได้อยู่ (ยิ้มนิดหน่อย) อย่างน้อยก็รู้ว่ามีคนเข้าไปฟังเพลง “คนตัวดำ” อยู่หลาย ๆ คน
          + มีคนเข้าร่วมประชุมเสวนาประมาณ 80 คน เกินกว่าที่รับทราบในตอนแรกว่ามีประมาณ 60 คน 

     ยังไม่ได้ดั่งใจ เช่น อะไร ยังไง (ว่ามา...)

"ชายขอบ", "อาจารย์หมอปารมี", "พี่เม่ย", "อ.ดร.จันทวรรณ"

+ การร่วม ลปรร.จากกลุ่มเป้าหมายในที่ประชุม ยังน้อยไปมาก แต่หากพิจารณาจากการจัดห้องประชุม ก็จะเกิดได้น้อย เพราะจัดแบบการฟังบรรยาย ทำให้บรรยากาศก็จะกลายเป็นการมาฟังบรรยายไป แต่ก็ยอมรับในข้อจำกัดของห้องประชุม และผู้จัดอย่าได้น้อยใจนะครับ หากจะกระตุ้นให้เกิดการตั้งคำถามก็ใช้วิธีเขียนใส่กระดาษแทนก็ได้ แต่ก็ไม่ทันคิดในตอนนั้น เลยไม่ได้เสนอออกไป (ลืมครับ)           + ไม่มีการเก็บภาพบรรยากาศ (เสียดาย) จริง ๆ ผมพากล้องไปด้วย แต่ก็ไม่ทราบว่าที่ประชุมต้องการกล้องเพื่อเก็บภาพ           + การทำ AAR ในเวที ยังไม่ได้ทำ และเวลาก็เที่ยงพอดีในการหยุดเวทีเสวนา (ดูวิธีการปรับแก้ที่ข้อเสนอ... ข้อแรกครับ)      จะทำอะไรต่อไปอีก (ล๊ะ)           + อยากให้แต่ละคนที่เข้าร่วมเสวนา ได้ทำ AAR ในวันที่อบรมเชิงปฏิบัตการ Blog ในวันที่ 9-10 มี.ค.49 นี้ อันนี้พี่เมตตา น่าจะกำหนดเป็นโจทย์ โดยแจกกระดาษ (แบบฟอร์ม) ให้ทุกคนเขียน แล้วตีพิมพ์ใน Blog ที่ใช้อบรม (พี่ว่าดีไหมครับ)

          + น่าจะได้ขยายเครือข่าย (KM Network) โดยใช้ Blog เป็นสื่อกลาง ในการ ลปรร.ด้วยการเพิ่มมาตรการสร้างแรงจูงใจเชิงบวก ในชุมชน มอ. + เครือข่ายรอบ ๆ รอบรั้ว มอ. (พี่เมตตา คิดต่อนะ...พี่วิภัทร ก็ดูจะพยายามอยู่อย่างยิ่งยวด)
          + สำหรับผมก็จะดำรงความเป็น “คนชายขอบ” ที่ “ไม่ตกขอบ” ต่อไป (เห็น Ratting ดีอยู่) เพื่อ มอ.แหล่งเรียนรู้ และสอนให้ผมรู้จักการ “ให้” ต่อไปครับ ก็โดยการบันทึกต่อใน GotoKnow.org และ ร่วม ลปรร.กับ
          + หากสถาบันแห่งนี้ (มอ.) มีอะไรจะให้ช่วยเหลือ ก็พร้อมและอุทิศได้เสมอ ในฐานะศิษย์เก่า ครับ!

[Handyman]

ดีจัง .. มีคุณค่า .. ตามมาอ่านและส่งกำลังใจ เชียร์ ให้ฮึกเหิมทำสิ่งที่กำลังทำอยู่ต่อไปครับ 

[พี่เม่ย]

ขอ save ภาพไว้เป็นที่ระลึกนะคะ

[ชายขอบ]

     พี่เม่ยครับ ภาพต้นฉบับ ผมฝากแนบไฟล์ไปให้ที่ อ.ดร.จันทรวรรณ (gmail) ครับ จะชัดและมีคุณภาพกว่า หรือพี่เม่ยจะทิ้ง e-mail ไว้ให้ผมทาง mail ก็ได้ครับ

[ชายขอบ]

     ขอบคุณคุณ Handyman ที่แวะมาให้กำลังใจ "หายไปหลายวันแล้ว" อยากอ่านบันทึกท่านต่ออีกครับ

[พี่เม่ย]

ขอบคุณมากค่ะ.. อ.จันทวรรณ forward mail มาให้แล้วค่ะ

[แป้น]

คนที่เสริฟกาแฟ คือ แป้นค่ะ

ส่วนคนที่เอาเกสารให้เซ็น คือ พี่ปานค่ะ

ส่วนเมื่อวาน ผู้เข้าอบรมชมชายหนุ่มคนเดียวที่เป็นวิทยากรว่าน่ารักมาก เป็นกันเอง และดูไม่ออกเลยว่าประหม่า

[เมตตา]

พูดตรง ๆ คอมเม็นท์ กันตรงๆ แบบนี้ ชอบอยู่แล้ว ไม่ต้องแปลความอีก  จริงทุกอย่างที่พูด รู้ทุกอย่างที่ควรทำเรื่องการจัดห้อง การเอื้อ บรรยากาศให้เกิดการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ ประมาณความรู้ท่วมหัวเอาตัวจะรอดมั๊ยเนี่ย! หลายครั้งพี่พบว่าเราก็ไม่ได้ปราณีตเท่าที่ควร  ความตั้งใจ ความปราณีตต่อ การทำสิ่งต่างๆ มันขึ้นลง หากไม่กำหนดมาตรฐานไว้ แต่ละคนก็จะมี SENCE ของการดูแลผู้เข้าอบรมที่แตกต่างกัน  (พวกฝรั่งก็เลยกันการขึ้นลงตามอารมณ์ผู้ให้บริการด้วยการออกมาตรฐาน ISO) ขอบคุณค่ะ   จะพยายามดูมาตรฐานของวิชาชีพให้เข้มกว่านี้

[ชายขอบ]

     คุณแป้น --> ชัดแจ้งแล้วว่าใครเป็นใคร ในบริบทนั้น คำชมก็ขอน้อมรับ ไว้เพื่อพัฒนาต่อยอด ส่วนเหตุใดที่ไม่ประหม่า ได้บันทึกไว้แล้วข้างต้น และความประหม่าได้หนีไปรอพี่อยู่ที่รถ บนเวทีเลยไม่ประหม่า (แถมพูดมากเสียอีก...ฮา)

     พี่เมตตา --> ครับ ยินดีที่ได้ ลปรร.กัน ทั้งนี้เพื่อพัฒนาตน คน และเครือข่าย องค์กร สังคม จริง ๆ อยากจะชมว่าพี่และน้อง ๆ ทีมงาน เป็นกันเองมาก ๆ ด้วยใจจริงครับ และจริง ๆ อีกครั้ง อยากเห็นการ comment วิทยากร (ทั้งหมด) กลับบ้าง เพื่อถือว่าเป็นการ "ให้" ซึ่งกันและกัน ทั้งนี้ก็เพื่อพัฒนา...ดังที่กล่าวแล้วข้าวต้น

[Dr.Ka-poom]

ลปรร..ในอีกวิถี..

ต้องขอขอบคุณ..คุณชายขอบ...ที่เปิดโอกาสให้ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้
ถึงแม้จะ...ไม่...ทันทีทันใด..ก็ตาม...
แต่หากทำให้ Dr.Ka-poom...ได้มีโอกาสฟังการเสวนาคนเขียน Blog ที่ มอ. ในขณะเวลา..เดียวกัน...แต่ต่าง ณ สถานที่...ที่อาจไกลด้วยระยะทาง...
แต่หากกาลเวลา...เดียวกัน (ด้วยวิธีไหน...หากอยากทราบต้องเรียนถามคุณชายขอบนะคะ)
อยากขอชื่นชม...ค่ะว่า...การเสวนา..เปิดประเด็น..ที่น่าสนใจ...
บรรยากาศ...แม้เพียงหลับตามอง...พบว่า..ต้องสนุกและเป็นกันเองแน่ๆ
และที่สำคัญ...ท่านวิทยากรที่อยู่บนเวที...
มีเจตนาที่ดีงาม...มาในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้...ที่ไม่เป็นการปิดบังความรู้
ขอชื่นชมค่ะ....ขอชื่นชมค่ะ....

[เมตตา]

ไม่มีทุกอย่างที่ จะให้ขึ้น blog ไม่ว่าจะเป็นรูป เป็นเสียง คงมีเพียงประเด็นที่จดไว้ ด้วยความรับผิด จะถอดความออกมาและขึ้น blog ให้ เพื่อได้ ลปรร. กันแบบข้ามเขตแดน ตาม เจตนารมณ์ของ  gotoknow.org   ดิฉันเองมีความสามารถพิเศษอย่างนึงคือ แม้ประชุม ไปแล้ว 1 ชาติ  ก็สามารถร้อยเรียงสาระจากการประชุม ได้แบบไม่ตกหล่น (คิดแบบเข้าข้างตัวเอง) เพราะชีวิตนี้มีแต่ประชุม เขียนรายงานกันแทบไม่ทัน สักวันนึงจะลุกขึ้นมาปฏิวัติเปลี่ยนแปลงตัวเอง กับการบริหารจัดการเวลาซะที (แต่ถ้าจะกรุณา เพื่อการเติมเต็ม คุณชายขอบ เอาไฟท์มาทิ้งไว้ให้ ก็จะมอบความชอบให้ค่ะ) 

 

[ชายขอบ]

     พี่เมตตาครับ พรุ่งนี้ถึงมือพี่แน่ ๆ ครับ เป็นการเติมเต็มที่ "ไร้รูปแบบ" ครับ ยังไงก็ได้ วันหนึ่งอาจจะมีเหตุการณ์กลับกัน ผลัดกันเติม ใครจะรู้...ใช่ไหมครับ

[ปุณิกา สุ่มทอง]

บังเอิญผ่านมาพบ  เนื่องจากกำลังสืบค้นเรื่องการสร้างพลังเพื่อจะนำมาประยุกต์ใช้กับกลุ่มผู้ป่วยเบาหวาน ถ้ามีโอกาสก็ต้องการเติมเต็มสาระทางวิชาการด้วยนะคะ ก็ขอชื่นชมกับผลงาน ซึ่งมีประโยชน์กับหลาย ๆ ท่านทีเดียว

ขอบคุณนะคะ

อ้อย

[ชายขอบ]

     ยินดีครับคุณ ปุณิกา สุ่มทอง และหวังว่าจะได้ ลปรร.กันในอนาคต