การกำกับด้วยหลัก 7 ประการเพื่อให้มั่นใจว่าจะมีผลงานที่คาดหวัง
อย่าลืมว่าหัวใจของมหาวิทยาลัยคือการเป็นองค์การขับเคลื่อนการเปลี่ยนแปลงของสังคม
หลักข้อที่ 1
ประชาธิปไตยไม่ใช่มนต์วิเศษที่จะทำให้งานทุกอย่างสำเร็จ
การพัฒนางานบางอย่างอาจไม่สามารถทำได้โดยการทำให้มีประชาธิปไตยมากขึ้น
การเอาหลักประชาธิปไตยทางการเมืองมาใช้ในมหาวิทยาลัยต้องใช้อย่างจำกัดและระมัดระวัง
หลักข้อที่
2
สิทธิของความเป็นพลเมือง
กับสิทธิในการเป็นอาจารย์หรือเจ้าหน้าที่ในมหาวิทยาลัยแตกต่างกัน
สิทธิของสมาชิกในมหาวิทยาลัยไม่เท่าเทียมกันในคนต่างกลุ่ม
หลักข้อที่ 3
สิทธิและความรับผิดชอบของผู้ปฏิบัติงานในมหาวิทยาลัยควรเป็นไปตามระยะเวลาที่ผู้นั้นจะอยู่ในมหาวิทยาลัย
หลักข้อที่
4
ผู้มีความรู้มากกว่า ควรมีสิทธิมีเสียงมากกว่า
เนื่องจากมหาวิทยาลัยเป็นองค์กรแห่งความรู้
ผู้มีความรู้มากกว่าจึงควรมีสิทธิมีเสียงมากกว่าภายใต้ระบบการถกเถียงโต้แย้งที่ละเอียดซับซ้อน
หลักข้อที่
5
คุณภาพของการตัดสินใจสูงขึ้นได้จากการลดผลประโยชน์ทับซ้อนอย่างเอาจริงเอาจัง
หลักข้อที่ 6
การกำกับดูแลมหาวิทยาลัยควรช่วยยกระดับคุณภาพการเรียนการสอนและการวิจัย
หลักข้อที่
7
ระบบการกำกับดูแลมหาวิทยาลัย
ต้องมีส่วนที่เป็นอนุระบบของการปรึกษาหารือ (consultation)
และอนุระบบด้าน accountability
อนุระบบทั้งสองต้องมีความชัดเจน
คุณภาพของมหาวิทยาลัยขึ้นอยู่กับ
- การมีภาวะผู้นำที่เข้มแข็ง
- การเปิดช่องให้มีการทดลองแนวความคิดใหม่ ๆ
- การมีทั้งการแข่งขันและความเป็นอิสระ
เพื่อนำไปสู่ความเป็นเลิศที่ยกระดับขึ้นไปไม่มีที่สิ้นสุด
Ref. Henry Rosovsky. The University : An Owner's Manual. New York : Norton Paperback, 1991
วิจารณ์ พานิช
20 ก.พ.49
ไม่มีความเห็น