คนเราเมื่ออายุมากขึ้น กำลังที่เคยมีอยู่มากมาย ก็ถดถอยลง ทำอะไรก็ช้าลง ทำอะไรก็ไม่ได้ดังใจ แต่ความรักความห่วงใยยังมีอยู่เท่าเดิม จึงแสดงออกในส่วนที่เคลื่อนไหวได้เร็วที่สุดนั่นก็คือการขยับปากพูด เลยทำให้คนหนุ่มสาวที่ยังมีกำลังมากมายรู้สึกว่าทำไมจึงพูดมากจังเลย ก็มีแรงอยู่ที่ขยับปากได้ไวและได้ดังใจที่สุด
ผมว่าคนเราต้องพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน ดีใจครับที่ผมได้เป็นส่วนหนึ่งในวันแรกสำหรับการเขียน Blog ของอาจารย์
เข้ามาอ่านของป้าแอ็ดแล้วรู้สึกดีจัง
จริงด้วยค่ะ ได้อ่านแล้วทำให้นึกคนที่บ้านเลยค่ะ อิอิอิอิอิ ต่อไปนี้จะเข้าใจให้มากขึ้น ขอบคุณนะคะ
กำลังพิจารณาตนว่า "แก่หรือยัง" พบว่าแก่บางเรื่องคือช้าลง หนุ่มเหมือนเดิมคือความคิด และเด็กลงคือใจร้อน
อ่านแล้วคิดถึงคนเขียนที่ปัจจุบันก็ยังเหมือนเดิม.....(อยากอ่านอีกค่ะ ขอแบบนี้อีกได้ไหมคะ)