พระราชบัญญัติการประมง (ฉบับที่ 2)
พ.ศ. 2496 |
|
หมายเหตุ:-
เหตุผลในการประกาศใช้พระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ
ด้วยปรากฏว่าเวลานี้มีผู้ใช้วัตถุระเบิดทำการประมงทั้งในน่านน้ำจืดและน่านน้ำเค็มกันเป็นจำนวนมาก
อันเป็นการฝ่าฝืนพระราชบัญญัติการประมง พ.ศ.2490
ผู้ฝ่าฝืนไม่ค่อยกลัวเกรง
เพราะโทษแห่งความผิดได้กำหนดไว้ให้ในอัตราต่ำ และการจับกุมผู้กระทำผิด
ก็จับได้ด้วยความยากลำบาก การใช้วัตถุระเบิดทำการประมงนั้น
ปรากฏจากผลของการทดลองของกองทัพเรือ ร่วมกับกรมการประมงว่า
เป็นการทำลายพันธุ์ปลาชนิดดี ๆ อย่างร้ายแรงมาก
การใช้วัตถุระเบิดส่วนมาก
ผู้ฝ่าฝืนใช้ตามหินกองในท้องทะเลซึ่งมีปลาพันธุ์ดีอาศัยอยู่ เช่น
ปลาเหลือง ปลาสีกุน การระเบิดครั้งหนึ่ง ๆ
ปรากฏว่าได้ทำลายพันธุ์ปลาที่อยู่ในรัศมีการระเบิดโดยสิ้นเชิง
ทั้งปลาใหญ่และลูกปลาที่เป็นปลาที่มีราคาและปลาเหล่านี้เป็นปลาประจำท้องที่
ถ้าหากยังมีการฝ่าฝืนเช่นนี้ต่อไปอีก ไม่ช้าพันธุ์ปลาดี ๆ
ในท้องทะเลก็จะถูกทำลายให้สูญพันธุ์ในกาลต่อไปได้
เป็นการทำลายอาชีพการประมงของบรรดาชาวประมง
และบัดนี้ก็ปรากฏว่าเครื่องมือทำการประมงบางชนิดเช่น อวนยอ อวนมุโร
เบ็ดสาย ลอบปะทุน ทำการประมงไม่ได้ผล
เพราะบริเวณที่ใดถูกระเบิดปลาก็ถูกทำลายแทบหมดสิ้น
ไม่มีพันธุ์พอที่จะเกิดและเพิ่มปริมาณให้มีการจับได้อีกเป็นเวลานาน
ทำให้ชาวประมงที่ใช้เครื่องมือประจำที่ทำการจับไม่ได้ต่างพากันร้องว่าเดือดร้อน
ฉะนั้น จึงควรกำหนดโทษผู้ฝ่าฝืนไว้ในอัตราสูง
เพื่อปราบปรามให้เข็ดหลาบ
และป้องกันการทำลายพันธุ์ปลาไว้มิให้ถูกทำลายหมดไป
โดยการกระทำของผู้เห็นประโยชน์ส่วนตัวเฉพาะหน้า อนึ่ง ปรากฏว่ามีผู้ฝ่าฝืนทำการบุกรุกและวิดน้ำจับสัตว์น้ำ ในที่จับสัตว์น้ำอันเป็นที่สาธารณประโยชน์ โดยมิได้รับอนุญาต เป็นเหตุให้เกิดการเสียหายแก่ที่จับสัตว์น้ำและพันธุ์สัตว์น้ำ จึงเห็นควรแก้ไขให้การควบคุมและการรักษาสัตว์น้ำได้ประโยชน์รัดกุมยิ่งขึ้น *[รก.2496/61/1145/29 กันยายน 2496] http://www.fisheries.go.th/law/fishlaw.htm |
ไม่มีความเห็น