เมื่อวานนี้ดิฉันไปพูดเกี่ยวกับ GotoKnow ให้ทีม Patho Otop ของ อาจารย์หมอปารมี ที่คณะแพทย์ มีคนเข้าฟังประมาณ 30 คนคะ ดิฉันใช้เวลาพูดและสาธิตโดยให้ผู้ฟังมีส่วนร่วม เป็นเวลาประมาณเกือบ 2 ชม. ขนาดเป็นช่วงบ่ายนะคะ ผู้ฟังส่วนใหญ่ก็ไม่หลับคะ ดูตั้งใจฟังดีซะอีก ดิฉันว่า น่าจะเป็นที่เค้าสนใจเรื่องบล็อกกับKM มากนะคะ แต่ไม่แน่ใจคะว่า เค้าจะเขียนหรือไม่ วันเวลาผ่านไป เค้าอาจจะลืมความตั้งใจของเค้าก็ได้คะ
ผู้ฟังเมื่อวานนี้ เป็นกลุ่มคนที่งานยุ่งมากๆ คะ มีหมอบ้าง อาจารย์บ้าง พยาบาลบ้าง และเจ้าหน้าที่ของคณะแพทย์ คะ
พูดไป ดิฉันก็นึกไปว่า เอ... ดิฉันจะพูดอย่างไร เพื่อจะกระตุ้นให้เค้ามาเปิดบล็อกแล้วก็เขียนคะ นึกไปพูดไป คำพูดมันก็หลุดออกมาจากใจอย่างไม่เสแสร้งคะ
"ให้เป็นทาน" ... คือคำพูดนั้นคะ บุญที่ได้จากการเขียนความรู้ประสบการณ์แจกจ่ายและแลกเปลี่ยนกับผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ไม่รู้ สำคัญกว่าอื่นใด
สักวัน สิ่งที่ท่านเขียนจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น และผลบุญนี้จะตกแก่ท่าน ...
ช่วยยืนยันครับว่า
ถึงแม้จะเป็นการเขียนเทคนิคการทำงานเล็กๆ แต่เมื่อไร ที่คนกลุ่มเดียวกัน ที่ทำงานคล้ายๆกัน เขียนความรู้เล็กๆที่ว่านี้ นานไป เราก็จะได้เห็น "ภูเขาความรู้" ซึ่งน่าจะใหญ่กว่า เขาคอหงษ์ นะครับ