“ความรัก คือ
การทิ้งความกลัวไป“
คำกล่าวที่มีความหมายดี ๆ นี้ดูสวยงาม
แต่อาจจะยากแก่การลงมือทำ
จริง ๆ ในสายตาของบางคน
ที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องความรักมาเลย
หรือคนที่เคยผ่านประสบการณ์เลวร้าย จากความรักมาแล้ว . . .
พวกเขารู้สึกว่า . . .
การนำตัวเองเข้าไปพัวพันกับความรัก
ก็เหมือนกับการเสี่ยง .. . เสี่ยงที่จะถูกปฏิเสธ . . .
ถูกทำให้ผิดหวัง . . . ถูกทอดทิ้ง..และทำให้เจ็บปวด
จึงเป็นที่มาของความรู้สึก . . . กลัวความรัก . . .
. . . แม้ความรักอาจไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต
แต่มันก็มีค่า.. ต่อการมีชีวิตอยู่
เป็นแรงบันดาลใจให้เราทำอะไรได้มากมาย
. . . อยากบอกกับคนที่ยังกลัวความรักว่า
ไม่ผิดหรอกที่คุณจะกลัวมัน
เพราะอย่างน้อยคุณก็รู้ตัวเองดีว่า กลัวความรัก
ต่างกับคนที่วิ่งหนีความรัก
และเฝ้าหลอกลวงตัวเองว่า
มีความสุขดีแล้วกับการอยู่คนเดียว
ไม่จำเป็นต้องพบเจอและสร้างกำแพงขึ้นมาปิดกั้นตัวเอง
เพราะกลัวจะต้องรักคนอื่น
แต่ลืมนึกไปว่า ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก
เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา
จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ
แล้วคุ้มหรือเปล่ากับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ
อย่างนั้น
.... หนทางของความรัก
มันอาจจะไม่ได้เป็นภาพที่ชัดเจน
ให้เราเดินไปได้สะดวกหรือง่าย ๆ
แต่สิ่งที่รออยู่ที่ปลายทางนั้น ก็มีค่ามากพอ
ที่จะกวักมือเรียกเราให้เดินเข้าไปหา
. . . แทนที่เราจะวิ่งหนีมัน
ก็เปลี่ยนมาเป็นเตรียมตัวเองให้พร้อม
เวลาที่จะต้องไปเจอกับมันดีกว่า
เหมือนกับเวลาที่เราออกเดินทาง
ก็เตรียมเสื้อกันหนาวไปบ้างเผื่อเจออากาศที่หนาวเย็น
เสื้อกันฝนหยิบไปหน่อยก็ดี
เผื่อหยิบมาใส่เวลาที่ฝนมันตก
หยูกยาก็ติดไปบ้างนิด ๆ หน่อย ๆ
พอปฐมพยาบาลตัวเองเบื้องต้นเวลาเจ็บไข้
. . .
แต่ถ้าเดินทางออกไปแล้วโชคร้าย
ต้องสะบักสะบอมกลับมาก็ไม่เป็นไร
รักษาตัวเองใหม่ เผื่อออกเดินทางในครั้งต่อไปก็เท่านั้นเอง
แต่เชื่อไหมว่า . . . การเดินทางครั้งต่อไปของเรา
มันต้องดีกว่าครั้งแรกอยู่แล้วล่ะ . . .ว่าไหม?
ลองอ่านของคนนี้ดูบ้างดิ อ่านดิ ... แล้วจะรู้ว่าควรเลือกใคร..
ขอบคุณพี่เกศนีมาก ๆ ที่แบ่งปันบทความดี ๆ มาให้ได้อ่านกัน
จริงอย่างที่ข้อความของพี่ที่ว่าไว้ ว่าเรื่องความรักน่ะ ถึงเราจะหนีมันอย่างไร ก็หนีไม่พ้นหรอก เพราะความรักมันอยู่ในใจของเรา จะหนียังไงมันก็เจ็บปวดอยู่ลึก ๆ และคงไม่คุ้มกับการต้องหลอกตัวเองไปเรื่อย ๆ อย่างนั้น
.... แต่บางครั้งก็เหมือนกับ "ความรัก" กำลังเล่นตลกกับเรา รึเราเข้าใจอะไรผิดไปรึเปล่า
หลาย ๆ ครั้งที่คอยหนีห่างความรู้สึกตัวเอง กลับรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังรอเราหรือวิ่งตามเราอยู่
แต่เมื่อปรับใจให้พร้อมที่จะหันกลับมาสู้หรือเผชิญหน้ากับมัน กลับรู้สึกเหมือนสิ่งที่เคยคิดว่ากำลังรอเราอยู่หรือวิ่งตามเราอยู่นั้นกำลังค่อย ๆ หนีห่าง และยิ่งห่างออกไปทุกทีเมื่อเราเริ่มเป็นฝ่ายเดินเข้าหา
และสิ่งที่ตามมาคือคำถามในใจของตัวเราเองว่า "เรากำลังตามหาอะไรอยู่" จากนั้นก็กลับมาสู่ความกลัว กลัวที่จะต้องตอบคำถามตัวเอง ว่า "นี่เรากำลังทำอะไรอยู่" "เรากำลังวิ่งตามอะไรอยู่"
ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการไม่ต้องเดินหนีกับสิ่งที่กำลังวิ่งตาม
ทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับการไม่ต้องคอยตอบคำถามตัวเองว่า
"เรากำลังทำอะไรอยู่" "เรากำลังวิ่งตามอะไรอยู่"
สำหรับบางคน....นั่นคือ
"การหยุดอยู่ที่เดิม" ไม่วิ่งหนีสิ่งที่กำลังเข้ามา ไม่เดินตามหาในสิ่งที่ไม่รู้จุดหมาย
หยุดอยู่ที่เดิม
กับความรู้สึกเดิมที่ตัวเราเองยอมรับได้
หยุดอยู่ที่เดิม ในฐานะเดิมที่ตัวเราเองยอมรับได้
หยุดอยู่ที่เดิม เพื่อให้ความรู้สึกดี ๆ เดิม ๆ
ยังคงอยู่ต่อไป
คิดว่าเป็นของความมีเหตุและมีผลในตัวของมัน
ไม่ใช่ด้วยเหตุที่มาจาก....อารมณ์
แต่อาจจะมาจากการคิด..ไตร่ตรอง..พิจารณาแล้ว
ว่าดี....ปฏิบัติได้...อย่ากลัวที่จะรัก
ก็จริงนะ
แล้วคุณละ...กลัวความรักหรือไม่...ถ้ากลัวคุณมีวิธีทำให้หายกลัวอย่างไร..
23 ข้อดีที่อยู่กับคนที่เรารักไม่ได้ ลองเปรียบเทียบดูนะ