ทางแห่งเกียรติศักดิ์ จักประดับดอกไม้ หอมหวนยวนจิตไซร้..ไป่มี..

มอบให้กับกัลยาณมิตรหนึ่ง....ที่พบจาก Gotoknow นี่เอง

พี่เม่ยเขียนบันทึกนี้ไว้ ตั้งแต่เดือนมกราคมปีนี้ และบันทึกเป็นร่างไว้เพื่อ "อ่านเอง" ในยามที่เราเริ่มเริ่มรู้สึกเหนื่อย หรือด้อยพลังในการปฏิบัติภารกิจใดๆ.....

จนวันนี้ได้อ่าน บันทึกของคุณชายขอบ บุรุษผิวสีเข้มสะดุดตา กัลยาณมิตรหนึ่งที่พี่เม่ยพบจาก Gotoknow นี่เอง ในบันทึกของท่านกระซิบบอกความนัยบางอย่าง ที่ผู้แวะเวียนมาอ่านอาจตีความไปทางถูกหรือทางผิดก็ย่อมได้

แต่พี่เม่ยคิดว่าได้เห็นประกายของความ "มุ่งมั่น" ซ่อนเร้นอยู่ในทุกตัวอักษรนะ! จึงได้ตัดสินใจโดยพลันที่จะ "ตีพิมพ์" บันทึกนี้........เพื่อเป็นกำลังใจให้กับกัลยาณมิตร.......ที่จะยืนหยัดต่อไป!

*****************

(บันทึกนี้เขียนเมื่อ 11 มกราคม 2549)

   ยังจำได้ว่า วันที่ 1 เมษายน 2526 พี่เม่ยเข้ามาปฏิบัติงานใหม่ สังกัดภาควิชาพยาธิวิทยา คณะแพทยศาสตร์ ม.สงขลานครินทร์นี่เอง  หลังจากนั้นไม่กี่เดือน งานการเจ้าหน้าที่ของคณะฯก็จัดให้มีการปฐมนิเทศข้าราชการใหม่  เชิญท่านคณบดีคณะแพทยศาสตร์ในขณะนั้นมาบรรยายและให้โอวาท  ในช่วงท้ายของการบรรยายท่านคณบดีฯได้ยกบทกลอนหนึ่งขึ้นมาฝากไว้..ดังนี้..

“ทางแห่งเกียรติศักดิ์  
จักประดับดอกไม้
 หอมหวนยวนจิตไซร้....ไป่มี”  

   มีความหมายสมบูรณ์อยู่ในตัวแล้วค่ะ ไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมใดๆ  หลังจากวันนั้น เมื่อทำการใดๆที่ต้องประสบกับปัญหาหรือความยากลำบากใดๆก็ตาม พี่เม่ยก็จะคิดถึงกลอนบทนี้ ทำให้มีกำลังใจปฏิบัติภาระกิจต่ออย่างไม่ย่อท้อ ...

   ท่านคณบดีคณะแพทยศาสตร์ ในขณะนั้นก็คือ ท่าน ศ.นพ.วิจารณ์  พาณิช และจนถึงบัดนี้ ขรก.ใหม่คนหนึ่งในขณะนั้น(คือพี่เม่ยนั่นเอง) ก็ยังได้จดจำบทกลอนนี้ไว้ และใช้เตือนตนเองอยู่เสมอมาจนบัดนี้เลยค่ะ
*****************

[Dr.Ka-poom]

“ทางแห่งเกียรติศักดิ์  
จักประดับดอกไม้
 หอมหวนยวนจิตไซร้.... ไม่มี”  

 

....

[Dr.Ka-poom]

แม้...สิ่งนี้พี่ตั้งใจหยิบยื่นถึงใครบางคน

แต่คนรอบข้าง...ก็ได้รับอานิสงค์นี้...

ไปด้วย...ขอบคุณมากนะคะ...

กับความรู้สึกที่ดีและสวยงามต่อการมองโลก

 

กะปุ๋ม

[พี่เม่ย]

Dr.Ka-poom คะ

• ใจจริงแล้วมีความยินดี ที่จะหยิบยื่นให้กับกัลยาณมิตรทุกๆท่านค่ะ.....
• พี่เม่ยดีใจมาก ที่ ดร.กะปุ๋ม รับความรู้สึกดีๆนี้จากพี่เม่ยไว้ด้วยค่ะ...

[วิจารณ์]

คำสุดท้ายคือ "ไป่มี" ครับ   เป็นภาษากวี

วิจารณ์ พานิช

[พี่เม่ย]

• ขอบพระคุณอาจารย์มากค่ะ ที่กรุณาช่วยแก้ไขให้ถูกต้อง
• พี่เม่ยแก้ไขเรียบร้อยแล้วค่ะ

[ชายขอบ]

     พี่เม่ย! ครับ ขอบพระคุณพี่เม่ยมากนะครับ ผมซาบซึ้งใจพี่มาก...เรามาเดินหน้า KFC(op) ภาคใต้กันต่อนะครับ

[Handy]

    ใช่ครับ .. หลักเดียวกันทำให้ฝ่าฟันอะไรๆ ที่เหลือเชื่อมาได้จนบัดนี้  ที่ผมใช้อาจมีข้อความที่แตกต่าง แต่สาระเดียวกัน นั่นคือ .. "ปัญหาคือบ่อเกิดของปัญญา" หรือ "มารบ่มี บารมีบ่เกิด"
    ขอเป็นกำลังใจให้ "พี่เม่ย" และทุกท่านผู้อุทิศตนทำหน้าที่ ด้วยความมุ่งมั่น ด้วยจิตวิญญาณ และ ด้วยความ "รักผู้อื่น" ครับ

[วันวิสาข์]

เคยรจนาสดุดีคนดีแห่งแผ่นดินถิ่นโนราห์ไว้ค่ะคนดี บัวกนกผลิบานวิมานสรวง หอมดั่งดวงทิพยชาติประดับสวรรค์ กนกพงศ์ ฝากนามเป็นนิรันดร์ แห่งหุบฝันฝนโปรยไพรในใจดวง เป็นตำนานเลือดโนราห์คนปักษ์ใต้ เป็นดั่งสายธาราแห่งเขาหลวง เป็นไม้งามไม้ไพรกุดั่นดวง ประดับสรวงฝากมาลาคำย้ำนิรันดร์ นิทราให้สนิทสถิตทอด ดาวโอบกอดเดือนเห่กล่อมนะจอมขวัญ ให้พรายแสงศรีกวีรักจักสืบทอดชั่วกัปป์กัลป์ ดั่งรอยธรรมรอยทองแห่งผองชน อวยพรให้*แผ่นดินเรา*ยังคงอยู่ ให้ร่มรัตน์ฉัตรคู่เคียงเวหน ให้*สายน้ำรักนิรันดร์*จากดินเดียวกันเกื้อกมล หวังชีพชนม์คนไทใจคงทอง... โปรยพิกุลหอมหอมดวงดอกไม้หวาน เหนือสายธารหุบเขาหลวงพร้อมลอยล่อง วิญญาณกวีแก้วรัตนโกสินทร์สู่แดนฝันอันเรืองรอง โลกแซ่ซร้องสดุดี..เป็นที่รัก...แห่งผืนดิน..!