การทำบุญให้ได้บุญ

มีบุญให้ทำตั้งมากมาย ถ้าใจอยากทำ

บุญคือ

คำว่าบุญ นี้หรือ คืออะไร
จึงอย่าได้ กันนัก ชักสงสัย
บ้างก็สวด บ้างก็อ้อน วอนขอไป
บุญอยู่ไหน ยังไม่รู้ ดูน่าขัน
เห็นเขาบอก ว่าบุญ มันมีค่า
มันเป็นยา รักษาใจ ให้สุขสันต์
ไม่ให้ร้อน นอนเป็น สุขทุกคืนวัน
จึงกระสันต์ ฝันอยากได้ ในตัวบุญ
ยิ่งทำไป ใจยิ่งร้อน นอนเป็นทุกข์
ไม่เห็นสุข เลยซักที มีแต่วุ่น
เพราะมัวหวัง บุญชาติหน้า มาค้ำจุน
จึงขาดทุน บุญไม่เห็น เย็นสักที
ตัวบุญนั้น มันไม่ชอบ ให้ใครอ้อน
ยิ่งวิงวอน ยิ่งรำคราญ เลยพาลหนี
แต่ถ้าใคร ไม่ตะกละ มันจะมี
ทุกนาที คอยพิทักษ์ รักษาใจ
ทำที่ใด เย็นที่นั่น นั้นแหละบุญ
แต่ถ้าทำ แล้ววุ่น บุญไม่ใช่
เลิกบุญอ้อน บุญวิงวอน ค้ากำไร
แล้วจิตใจ จะได้บุญ หายวุ่นเอย

บางคนเข้าใจว่าการทำบุญนั้นจะต้องมีเงินสำหรับการทำบุญเท่านั้นจึงจะเรียกว่าบุญ คนที่ไม่มีเงินหรือมีเงินน้อยก็หมดโอกาสที่จะทำบุญสร้างกุศลได้ หรือหมดโอกาสทำบุญอย่างคนอื่นที่มีเงิน ซึ่งการทำบุญโดยใช้เงินทำบุญนั้นเป็นหนึ่งในวิธีการทำบุญสิบอย่างเท่านั้น การทำบุญด้วยเงินเป็นการทำให้ผู้ทำรู้จักเสียสละทรัพย์ของตนเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น ละความตระหนี่ถี่เหนียว ละความเห็นแก่ตัว และละความโลภลงได้

บางคนหลงภูมิใจเข้าใจว่าทำบุญทำทานด้วยเงินที่ตนมีมากมายในชีวิตนี้ และได้ทุ่มเททำบุญทำทานด้วยเงินมากมายขนาดนี้จึงถือว่าเป็นบุญที่มากมายมหาศาล หาใครจะมาทำบุญมากเท่าตนมิได้ โดยเฉพาะคนที่ไม่ค่อยมีเงินทำบุญจะมาแข่งวาสนาบารมีในเรื่องการทำบุญไม่ได้ แต่ตนไม่ได้สร้างบุญอย่างอื่นเลย เช่นรักษาศีล, ฟังธรรม ,ทำสมาธิ เป็นต้น จึงเป็นความเข้าใจผิดสำหรับผู้ที่นิยมทำบุญสร้างกุศลด้วยการใช้เงิน และคิดว่าเงินนั้นซื้อบุญได้ เงินนั้นแลกเปลี่ยนเป็นบุญได้

นอกจากการทำบุญที่ต้องใช้เงินแล้วยังมีการทำบุญสร้างกุศลโดยไม่ต้องใช้เงินอีก๙วิธี คนจนคนมีเงินน้อยก็มีสิทธิ์มีโอกาสทำบุญทำกุศลมากมายหลายอย่างที่ไม่ต้องใช้เงินอย่างคนรวยเขาทำกัน บุญอีก๙อย่าง (คือบุญกริยาวัตถุ๑๐ ข้อ๒ ถึงข้อ๑๐ )นั้นสูงมากกว่าบุญที่ทำทานด้วยเงินเพียงอย่างเดียว

1. บุญ คือ เครื่องชำระสันดาน,ความดี, กุศล, ความสุข, ความประพฤติชอบทางกาย วาจาและใจ, กุศลธรรม
2. บุญกิริยาวัตถุ สิ่งที่เป็นที่ตั้งแห่งการทำบุญ, เรื่องที่จัดเป็นการทำบุญ, ทางทำความดี,
หมวด ๓ คือ
๑. ทานมัย ทำบุญด้วยการให้ ปัน
๒. สีลมัย ทำบุญด้วยการรักษาศีลและประพฤติดี

๓. ภาวนามัยทำบุญด้วยการเจริญภาวนา คือการฝึกอบรมจิตใจ
หมวด ๑๐ คือ
๑. ทานมัย ทำบุญด้วยการให้ ปัน
๒. สีลมัย ทำบุญด้วยการรักษาศีลหรือประพฤติดี
๓. ภาวนามัย ทำบุญด้วยการเจริญภาวนา คือฝึกอบรมจิตใจ
๔. อปจายนมัย ด้วยการประพฤติอ่อนน้อม
๕. เวยยาวัจจมัย ด้วยการช่วยขวนขวายรับใช้
๖. ปัตติทานมัย ด้วยการเฉลี่ยส่วนความดีให้ผู้อื่น
๗. ปัตตานุโมทนามัยด้วยความยินดีความดีของผู้อื่น
๘. ธัมมัสสวนมัย ด้วยการฟังธรรม
๙. ธัมมเทสนามัย ด้วยการสั่งสอนธรรม
๑๐. ทิฏฐุชุกัมม์ ด้วยการทำความเห็นให้ตรง