ขอบคุณ พี่ๆ

ไม่ใช่วิชาการ แต่มันเป็นความประทับใจของคนรุ่น 5 คนหนึ่ง กับการรักษาสิ่งแวดล้อม ในน้ำหนาว 3 วัน .สุ.

พัฒนาความรู้มุ่งสู่นักวิจัย  3  วันกับการฝึกการเขียนเรื่องเล่าของเยาชน+นักพัฒนาฝีมือสุดยอดหรือพูดให้น่าขำแมมมอส(ใครไม่ไปไม่รู้)มันคงจะไม่ง่ายนักที่ฝึก/พัฒนาตัวเองให้พูดกันรู้เรื่องกับนักพัฒนาหรือแม้แต่ชาวบ้านบางครั้งต้องใช้จิตวิทยา  มันคงยังน้อยไป  เมื่อเทียบกับพ่อ ๆที่ทำงานวิจัยมาทั้งชีวิต  เรากับมีเวลาทำการเพียงแค่ 3  ปีกว่า  เรื่องเล่าที่น่าประทับใจที่สุดของการสัมมนา  การจัดการความรู้ของชาวรุ่น  5 คือ 

1  การเดินทางที่สุดโต่ง เดินว่าเดินทางอ้อม  มันก็จริง  แต่การเดินทางอ้อมมันนำไปสู่การรู้จักอีกหลายจังหวัด 

2   ในที่พักมีประโยคเด็ดที่น่าฟัง  " ใครอาบน้ำอุ่นเหมือนไม่ได้มาน้ำหนาว  เป็นประโยคที่ให้ชวนคิดน่าดู " 

3  พี่ ๆ  นักวิจัย/พัฒนากร/วิทยากร/พี่เลี้ยง  หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เรียกกัน การเดินทางครั้งนี้มันคุ้มค่าจริงๆยิ่งกว่าการเดินทางครั้งไหนๆทำให้เราสนิทกัน/คุ้นเคยกันหรือแม้แต่...ซึ่งมันเป็นครั้งแรกที่เดินทางคนเดียวที่คุ้มเกินคุ้ม

สุดท้ายอยากขอบคุณพี่แขก  พี่หน่อยที่ห่วงใยคอยดูแลเอาใจใส่  ขอบคุณทีมพี่อรรณพที่ให้ความรักความอบอุ่นคอยหาอาหารให้ทาน   คุณพูนสินที่รำวงนานจริงๆ  แม่อร  พี่ปรางค์  แม่สาคร  พี่ตุ๊กตา  พี่ต่าย(นางรำ  รำสวยมาก) จริงๆอยากให้มาร่วมรำวงแต่ไม่เห็นหน้าเลยทั้งคืน   พี่เปิ้ลพี่สาวที่น่ารัก  ที่ชอบมั่วอยู่กลางวงรำวงด้วยกันกับน้อง และอยากบอกว่าพี่รำสวยแต่กลัวพี่หลงตัวเองเลยไม่ชมต่อหน้า พ่อพิบูลย์ที่มาส่งที่ขอนแก่น  คุณสายัน  พี่ประชา รู้แล้วนะศีลฟาดคืออะไร   พี่สมใจ ชอบหาเมล็ดแปลกๆมาปลูก พี่วิน  พ่อสมชัยแม่มนิตาที่ให้ซีดีมาดู  พ่อเกริกที่บอกว่าต้นว่าน  30  เป็นยารักษา  โรคมะเร็ง  พี่ศาศวัตพูดน้อยมาก  พ่อใหญ่จีระศักดิ์ขี้เมาหมดเหล้า  3 ไห  ทีมทำอาหาร ทีมเจ้าบ้านอุทยาน พี่ที่อยู่หน้าด่านที่นั่งเป็นเพื่อนจนสว่าง พี่ปลัดที่ให้ข้อแนะนำแบบสุดยอดแล้วจะเอาไปใช้  อาจารย์ทวัส วิทยากรสุดหล่อ  และเก่งจริง ๆ และคนอื่นๆที่จำชื่อไม่ได้อย่าน้อยใจหละ  โทรมาหาได้เลยแล้วจะแก้/เพิ่มชื่อให้  ถึงแม้มันจะไม่พิมพ์ออกมาเป็นตัวอักษร  แต่มันยังตราตรึงใจเสมอและตลอดไป  ขอบคุณทุกคน