จริยธรรมของข้าราชการ


จริยธรรมของข้าราชการ

จริยธรรมของข้าราชการ            
ข้าราชการ  คือ  ผู้ปฏิบัติราชการต่างพระเนตรพระกรรณของพระเจ้าแผ่นดิน  หรือผู้ปฏิบัติหน้าเพื่อให้ประชาชนได้รับความพึงพอใจและยินดี   เพื่อความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่ที่ตนได้รับมอบหมาย  ข้าราชการที่ดีจะต้องมีจริยธรรม  90  ข้อ   ดังต่อไปนี้
1.     จงแสดงความสามารถให้ปรากฏ

2.     อย่ากล้าจนเกินพอดี

3.     อย่าขลาดจนเสียราชการ

4.     อย่าประมาท   ให้ระมัดระวังอยู่เป็นนิตย์

5.     ต้องมีคุณสมบัติทั้งความประพฤติ  ความรู้  ความสะอาด  ในการปฏิบัติงานให้เป็นที่ไว้วางใจได้

6.     รักษาความลับราชการเท่าชีวิต (อย่าให้เกิดการระแวงสงสัย)

7.     พึงปฏิบัติหน้าที่ด้วยความสุจริตใจ

8.     พึงปฏิบัติหน้าที่ให้สำเร็จโดยเที่ยงธรรม

9.     ต้องฉลาดในหน้าที่ราชการใหญ่น้อยทุกอย่าง

10.                     ต้องกล้าหาญในการสั่งงาน  ไม่หวาดหวั่นต่อหน้าที่ที่เกิดขึ้นทุกขณะ  มีความสามารถปฏิบัติหน้าที่ให้สำเร็จได้โดยฉับพลัน

11.                     ให้รู้จักลดตัวเมื่อติดตามไปกับผู้ใหญ่  (อย่าเดินบนลาดพระบาท  แม้อนุญาตก็ไม่บังควร)

12.                     อย่าใช้สอยสมบัติทัดเทียมผู้ใหญ่

13.                     ควรเดินตามหลังผู้ใหญ่  (ยกเว้นในกรณีนำทาง)14.                     ควรปฏิบัติให้ดูต่ำกว่าผู้ใหญ่  (อย่างให้เกินหน้าผู้ใหญ่)

15.                     เสื้อผ้า   เครื่องประดับ   อย่าใช้ทัดเทียมผู้ใหญ่16.                     อากัปกิริยา  และการพูดจาควรระมัดระวัง   อย่าให้ก้ำเกิน

17.                     อย่าล้อเลียนผู้ใหญ่   ให้รู้จักลดตัว  (ไม่ตีตนเสมอ)

18.                     ในขณะผู้ใหญ่เล่น   (พักผ่อน)  หากมีสตรีฝ่ายในอยู่  อย่าทอดสนิท

19.                     อย่าเป็นคนฟุ้งซ่าน

20.                     อย่าแสดงอาการของคนพอง  (เบ่ง)

21.                     อย่าคะนองกาย  วาจา  ให้เสียจริยาข้าราชการ22.                     ต้องรู้จักรักษาวินัยของข้าราชการ

23.                     ต้องรู้จักระวังมิให้เกิดราคีในหน้าที่ราชการ 

24.                     อย่าปราศรัยและเล่นหัวกับสตรีฝ่ายในของผู้ใหญ่ 

25.                     อย่าลักลอบเบิกของหลวงไปใช้ส่วนตัว

26.                     อย่าหลับนอนและเกียจคร้านในเวลาราชการ

27.                     อย่าปล่อยให้หน้าที่ราชการเสียหาย

28.                     อย่าดื่มสุราจนเมามาย   ทำให้ขายหน้าผู้บังคับบัญชา

29.                     อย่าเบียดเบียนสัตว์ที่ผู้ใหญ่ให้อภัย

30.                     อย่าตีเสมอผู้ใหญ่ในทุกกรณี  (แม้เพียรที่นั่ง  ที่นอน  เป็นต้น)

31.                     ต้องเข้าใจหน้าที่ราชการโดยรอบด้าน

32.                     ต้องมีไหวพริบในภาคปฏิบัติอันเนื่องด้วยผู้ใหญ่

33.                     อย่าห่างเหินผู้ใหญ่เกินไป  และอย่าใกล้ผู้ใหญ่เกินไป

34.                     อย่าชะล่าใจว่าผู้ใหญ่  คือ เพื่อน

35.                     เมื่อผู้ใหญ่ยกย่องในระดับ  ราชบัณฑิต  หรือที่ปรึกษา  อย่าชะล่าใจ  และเหลิงตัวว่ายิ่งใหญ่เป็นอันขาด  ภัยจะตามมา

36.                     เมื่อได้รับความไว้วางใจเป็นฝ่ายในมากเพียงไร  ให้มีสติดำรงตนให้รอบคอบ  อย่าประมาทแม้แต่น้อย 

37.                     อย่าเพ็ดทูลคุณหรือโทษผู้ใกล้ชิดผู้ใหญ่

38.                     อย่าขัดหรือตัดลาภของเพื่อนร่วมงาน

39.                     ต้องรู้จักผ่อนสั้นผ่อนยาว

40.                     ไม่ควรพูดให้เสียราชการงานเมือง

41.                     อย่ามักใหญ่   เห็นแก่ได้จนเกินไป

42.                     ไม่พูดจากแบบหาเรื่อง   จงพูดเฉพาะที่เป็นประโยชน์

43.                     อย่าเบียดบังราชการโดยใช้จ่ายให้ฟุ่มเฟือย 

44.                     พึงสอดส่องและดูแลรักษาหน้าที่ราชการไม่ให้ผิดต่อจารีตประเพณี

45.                     ต้องกล้าที่จะเผชิญอุปสรรค   และสามารถแก้ไขข้อขัดข้องได้

46.                     ไม่ควรมัวเมาเรื่องเพศจนเกินไป  จนทำให้เสียงานในหน้าที่

47.                     ควรเพิ่มพูนปัญญาในการปฏิบัติงาน  สมรรถภาพจะสูงขึ้น

48.                     อย่าพูดมาก   นิ่งเสียเลยก็ไม่ชอบ   ให้พูดพอประมาณไม่พร่ำเพรื่อ

49.                     ต้องอดทน  ไม่เป็นคนฉุนเฉียวโกรธง่าย

50.                     อย่าพูดกระทบกระเทียบเปรียบเปรยให้เป็นที่รำคาญแก่ผู้อื่น

51.                     ให้รักษาสัจจะ

52.                     ให้ระวังถ้อยคำ

53.                     ให้คนละเอียด  สุขุม

54.                     พูดแต่ถ้อยคำนุ่มนวลควรดื่มไว้ในใจ

55.                     ไม่เป็นคนยุเหย่   ส่อเสียด   ไม่สร้างความบาดหมางแก่เพื่อนฝูง

56.                     ไม่พูดเพ้อเจ้อ  ไม่ทำตนเป็นคนเหลวไหล 

57.                     ต้องบำรุงเลี้ยงดูมารดาบิดาให้ผาสุก

58.                     ผู้ใหญ่ในสกุลจะต้องเกื้อหนุนนบนอบให้ชอบธรรม 

59.                     มีหิริโอตตัปปะ   เป็นกัลยาณชน

60.                     มีมโนธรรมสูง  พร้อมทั้งประพฤติตนให้เป็นแบบอย่างด้วย

61.                     ต้องมีอาจารสมบัติได้รับการฝึกหัดไว้อย่างดี 

62.                     ต้องมีศิลปวิทยา   และมีความสามารถในหน้าที่ 

63.                     รู้จักข่มใจ   ไม่ทำตนให้วิปริต   เพราะขาดสังวรต่อหน้าที่

64.                     มีความสามารถด้านวิชาการและจริยธรรม

65.                     เป็นผู้คงเส้นคงวา   ไม่แปรผันในคราวมีสมบัติและวิบัติ 

66.                     มีอัธยาศัยอ่อนโยน  ไม่เย่อหยิ่ง

67.                     ไม่ประมาทในหน้าที่ราชการ

68.                     มีความประพฤติสุจริต   ไม่มัวหมอง (ไม่คอรัปชั่น) 

69.                     ขยัน  เอาใจใส่ต่อหน้าที่ราชการ

70.                     ควรปฏิบัติราชการด้วยความอ่อนน้อม   เคารพ  มีสัมมาคารวะเรียบร้อยทั้งกาย   และวาจา   ให้ผู้มาติดต่อมีความสุข

71.                     พึงปฏิบัติให้ดีเยี่ยมในราชการอันเนื่องด้วย วงการทูต  ระหว่างประเทศ   เรื่อง ลับสุดยอด  ต้องเข้าใจ  และเอาใจใส่ให้ดี

72.                     พึงเข้าสมาคมโดยเคารพ  แม้ในสณณะ   ชีพราหมณ์ผู้มีศีล  ทาน  บริจาค  ที่เคยปฏิบัติ  พึงรักษาไว้มิให้เสื่อมคลาย  แม้ในพวกวณิพก

73.                     พึงสอดส่องให้ตระหนักในหน้าที่ราชการ

74.                     มีความสุขุมรอบคอบไม่บกพร่อง

75.                     มีความฉลาดหลักแหลมในหน้าที่ราชการให้ดำเนินไปด้วยความเรียบร้อย

76.                     รู้กาล   รู้สมัย  ว่าควรจะปฏิบัติอย่างไร

77.                     ปฏิบัติราชการให้สำเร็จทันกาล   ทันสมัยนั้น ๆ 

78.                     ไม่ตั้งอยู่ในฐานะที่ประมาท   พร้อมทั้งสอดส่องในหน้าที่ที่จะต้องจัด

79.                     มีความขยันหมั่นเพียร   ไม่เกียจคร้าน   ปฏิบัติหน้าที่ให้สำเร็จลุล่วงด้วยดี

80.                     ต้องสำรวจเครื่องอุปโภคบริโภคภายในบ้านเรือนให้รู้ไว้  พร้อมทั้งอุปกรณ์ใช้สอยในงานอย่างครบถ้วนมิให้บกพร่อง

81.                     อย่าเห็นแก่ญาติวงศ์วานที่ไม่ตั้งอยู่ในศีลาจาวัตร  ไม่ควรยกย่องให้เป็นใหญ่ปกครองหมู่คณะ  จะเสียความเป็นธรรมในหน้าที่

82.                     แม้ทาสหรือกรรมกรที่ตั้งอยู่ในศีลธรรม  มีความขยันหมั่นเพียร  ควรยกย่องให้ปรากฏและให้ปกครองหมู่คณะได้

83.                     พึงตั้งอยู่ในศีลาจาวัตร  ไม่อสัตย์   อธรรม  ไม่ละโมบเห็นแก่ได้

84.                     ไม่เอาใจออกห่างจากหน้าที่  ประพฤติตามผู้ใหญ่  ไม่เข้ากับคนผิด

85.                     มีความจงรักภักดีทั้งต่อหน้าและลับหลัง

86.                     ต้องรู้จักพระราชนิยม  รัฐนิยมของแผ่นดิน  และสามารถปฏิบัติให้ถูกต้อง

87.                     ในบางโอกาสต้องทำโง่ให้เป็น (โง่ให้เป็นเป็นใหญ่ยาก)

88.                     ในบางครั้ง  อาจถูกกริ้วกราด  ให้มีความอดทน  อย่าโกรธตอบ

89.                     ผู้หวังความเจริญแก่ตน  เขายังทำอัญชลีแม้เพียงหม้อน้ำ  และนกแอ่นลมได้  ผู้ใหญ่เหนือหัวซึ่งให้ได้ทั้งคุณและโทษ  เราจึงควรสักการะไว้ในที่สูงอย่างแท้จริง 

90.                     จริยธรรมสำหรับข้าราชการ  ดังได้บรรยายมานี้  เป็นคุณธรรมน้อมนำประโยชน์ให้ท่านได้รับความโปรดปรานจากผู้ใหญ่   ให้มีความก้าวหน้าในหน้าที่ราชการยิ่ง ๆ  ขึ้นไปไม่หยุดยั้ง   และจะมีแต่ความสุขโดดยส่วนเดียว

 

คำสำคัญ (Tags): #จรยธรรม
หมายเลขบันทึก: 155655เขียนเมื่อ 24 ธันวาคม 2007 13:56 น. ()แก้ไขเมื่อ 23 มิถุนายน 2012 01:17 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (0)

ไม่มีความเห็น

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท