สัณญาณบอกการเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี
อยากถ่ายทอดความรู้สึกของตนหลังจากได้เข้าร่วมกิจกรรม " ร่วมสร้างสรรค์ พัฒนาหน่วยงาน " ที่มีวิธีการดีๆมาบอก แต่ก่อนที่จะเล่าความในใจควรจะบอกที่มาที่ไปที่ทำให้เกิดกิจกรรมนี้ก่อน ดิฉันก็รู้ว่าการทำงานทุกอย่างต้องมีปัญหาเสมอ ปัญหาของพวกเราก็คือ มีงานเข้ามามากขึ้นจนบางครั้งต้องบอกว่าทำแทบไม่ทัน เป็นเหตุให้เวลาที่ทุกคนจะมานั่งปรึกษาเพื่อหาแนวทางแก้ไข และพัฒนางานลดน้อยลงและหายไปในที่สุด เหมือนต่างคนต่างทำ ทำให้เกิดความเครียดในระบบการทำงานเป็นผลให้ขาดทั้งความร่วมมือและการทำงานเป็นทีม ที่สำคัญทำให้ความสนุกในการทำงานหายไปด้วย
เหตุผลที่ทำให้ ดิฉันและเพื่อนบางคน ได้มีโอกาสปรึกษาปัญหานี้กับท่าน อ. วัลลา เพราะว่าอาจารย์เป็นคนที่มีจิตใจดีมองด้านดี เป็นกันเองให้เกียรติทุกคนและดูแลพวกเราเหมือนผู้ร่วมงาน ไม่ใช่นายงานที่คอยแต่สั่ง อาจารย์ เป็นคนคิดโครงการนี้ขึ้นเองครั้งแรก และแจ้งวัตถุประสงค์และหมายกำหนดการลงมา แต่ข้อมูลไปไม่ทั่วถึงทำให้บางคนไม่อยากไปและไม่คิดว่าจะได้ประโยชน์ ตัวดิฉันเองก็ยังมองรูปแบบและผลที่ได้รับไม่ค่อยออก ได้แต่คิดว่ามันน่าจะดีเพราะเกิดจากคนที่คิดดีก็มักจะทำแต่สิ่งดี แม้ขณะออกเดินทางก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าพวกเราจะเข้าใจและได้อะไรกลับมา แต่ในใจเริ่มรู้สึกว่าน่าจะดีเพราะบรรยากาศตอนออกเดินทางเหมือนการพักผ่อนดูสบายเป็นตัวของตัวเองไม่ต้องอยู่ในฟอร์ม พวกเราเริ่มสนุกไม่คุยเรื่องงาน แต่พูดเรื่องเดียวกันคือจะกินอะไรดีเย็นนี้ ทุกคนช่วยกันคิดสิ่งที่ตนชอบ ไม่มีใครหลุดประเด็น เรื่องต่อมาก็คือเก็บตกสถานที่ท่องเที่ยวระหว่างทาง (รถเราไม่มีผู้ใหญ่ ) บรรยากาศดีขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนพูดคุยกัน กิน นอนสนุกสนานพอควรในวันแรก
เช้าวันรุ่งขึ้น อ. วัลลา เริ่มดำเนินรายการใช้กลยุทธ การคิดดี พูดดี ย่อมทำให้มีทัศนคติที่ดี โดยให้ทุกคนพูดถึงสิ่งที่เราได้ปฏิบัติจนสำเร็จเกิดเป็นความภาคภูมิใจ และให้ทุกคนมองหาจุดดีที่ให้ประโยชน์จากเรื่องเล่านั้น นำมาแลกเปลี่ยนใช้เป็นแนวทางในการปฏิบัติ วิธีการนี้ทำให้เห็นว่าทุกคนก็มีจุดดีต่างกันเกิดเป็นความภาคภูมิใจในความสามารถของเพื่อนเรา เป็นการเรียนรู้ว่าการมองในส่วนที่ดีจะทำให้เรามีกำลังใจที่อยากจะทำงานร่วมกันมากกว่าการมองในส่วนที่ไม่ดีซึ่งจะมีแต่ความแตกแยก
สิ่งที่ได้เกินคาดในช่วงเช้า เราได้เป้าหมายของหน่วยงานที่สอดคล้องกับเป้าหมายขององค์กร โดย อ. วัลลา เก็บรวบรวมข้อมูลจากงานที่พวกเราเล่ามาจัดหมวดหมู่ให้ ทำให้พวกเราเห็นภาพมากขึ้น
ช่วงบ่าย นำหัวข้อที่ได้ตอนเช้ามามอบหมายให้มีผู้รับผิดชอบ และจะมีการติดตามต่อ
สิ่งที่ได้รับ - ได้เห็นพวกเราส่วนใหญ่สนุกสนาน กิน นอน และกล้าแสดงออกอย่างมีเป้าหมายเดียวกันที่จะพัฒนา ไม่มีคำว่านายหรือลูกน้อง ทุกคือเพื่อน.....ร่วมงาน
- ได้เห็นความสามัคคี ความร่วมมือที่จะช่วยกันคิด ซึ่งจะเป็นที่มาของคำว่า " ทีม...WORK " ค่ะ
สิ่งที่ได้เกิน- ไม่มีคำว่านายหรือลูกน้อง คือเพื่อนที่ช่วยกันทำงานออกมาทำให้ได้เป้าหมายดังคาด ที่สำคัญต้องขอกราบขอบพระคุณอ. วัลลา ที่ทำให้มีวันนี้กับพวกเรา
สิ่งที่ได้น้อย ไม่มี มีแต่สิ่งที่กังวล กลัวว่าทุกคนจะกลับไปทำงานแบบเดิม
สิ่งที่ควรปรับปรุง คงจะตัวเราเอง
โดยส่วนตัวอยากให้มีกิจกรรมแบบนี้เป็นระยะเป็นการละลายพฤติกรรมที่ดี สิ่งที่พวกเราได้เป้าหมายมาครั้งนี้เปรียบเหมือนได้แผนที่การเดินเรือเท่านั้น ซึ่งพวกเราทุกคนที่อยู่ในเรือต้องช่วยกันพายและดูแลอย่าให้เรือรั่ว สิ่งที่ขาดไม่ได้คือกัปตันเรือที่จะนำทางให้ถูก เพราะท่านอยู่หัวเรือย่อมมองได้ไกลกว่าคนนั่งพาย คนพายจะได้ไม่เหนื่อยจนหมดแรงที่จะพายเสียก่อน
ยุวดี มหาชัยราชัน
ความเห็น (2)
นายรุ่งศักดิ์ ศิรินิยมชัย