บางคนบอกว่าผมน่าจะอยู่ในช่วง "วัยทอง" อาจเป็นเพราะเห็นว่าช่วงนี้อารมณ์ของผมแปรปรวนอยู่บ่อยๆ บางวันก็คึกคักมีชีวิตชีวา มีพลังอยู่กับเรื่อง KM แต่บางวันก็รู้สึกหดหู่ เศร้าหมอง มองไม่เห็นอนาคตของ KM . . . แต่ถึงอย่างไรผมก็ซาบซึ้งใจครับ ที่หลายๆ ท่านห่วงใย และคอยเป็นกำลังใจให้ผม
ลองคิดอีกที ผมว่าชีวิตก็เป็นอย่างนี้ นี่แหละครับ บางครั้งก็รู้สึกดี บางครั้งก็รู้สึก Down ขึ้นๆ ลงๆ อยู่ตลอดเวลา น่าจะคล้ายๆ กับชีวิตของ "แดจังกึม" นะครับ ได้ดีไม่เท่าไร เดี๋ยวโชคร้ายก็ตามมา ถูกกลั่นแกล้งใส่ความต่างๆ นานา แต่แล้วในความโชคร้ายนั้น ก็ทำให้ได้เจอสิ่งดีๆ อีกจนได้ . . . เป็นอย่างนี้เรื่อยไป ทำให้ผมเริ่มจับทางผู้สร้างภาพยนต์เรื่องนี้ได้แล้วว่า ที่คนชอบดูคงเป็นเพราะว่า สามารถสะท้อนชีวิตได้ดี เห็นการขึ้น การลง ของชีวิต ทำให้ได้เห็นอนิจจัง (ความไม่เที่ยง) ของชีวิต
. . . ดูไปเรื่อยๆ จับอารมณ์ไปเรื่อยๆ ไม่แน่อาจจะ "หลุด" ก็ได้นะครับ สำหรับตัวผมเองรู้แน่ว่ายังไม่ "หลุด" ง่ายๆ เพราะในตอนวันอาทิตย์ที่เพิ่งผ่านมานี้ ดูแล้วยังแอบรู้สึก "สะใจ" ที่ตัวร้ายถูกจับขังถูกลงโทษ... แสดงว่ายังอ่อนเมตตาอยู่ครับ
เพิ่งรู้ว่าอาจารย์ก็อยู่ในชมรมคนรักแดจังกึมกับเขาด้วย อย่าพลาดเชียวนะคะ ละครใกล้จบแล้ว และเมื่อดูถึงตอนสุดท้ายเราอาจ "หลุด" อย่างที่อาจารย์ว่าก็ได้ ใด ๆ ในโลกล้วนอนิจจัง ไม่มีอะไรจริงแท้และแน่นอนค่ะ
ชอบแดจังกึมที่ความอดทนอดกลั้นกับการใช้อำนาจ และแปรวิกฤติเป็นโอกาสค่ะ
นึกสะดุดตรงที่อาจารย์เปรียบ (หรือยกคำเปรียบ) วัยทองกับอารมณ์แปรปรวน
บางทีจะมีโอกาสคุยเรื่องวัยทอง วัยกลางคน วันเมนโนพลอส กับความเชื่อของสังคมเรื่องอารมณ์ของวัยสักทีค่ะ
พรัดพราก เป็นอนิจจัง
พัดพรากจากความเคยชิน ก็เป็นทุกข์
พัดพรากจากคนรัก ก็เป็นทุกข์
พัดพรากจากความสุข ก็เป็นทุกข์
พัดพรากจากความหวัง ก็เป็นทุกข์
พัดพรากจากตำแหน่งหน้าที่ ก็เป็นทุกข์
สิ่งที่แน่นอน คือสิ่งไม่แน่นอน
สิ่งไม่แน่นอน คือสิ่งที่แน่นอน
ค่ะ อาจารย์
เชิญเยี่ยมชม http://gotoknow.org/bridge ค่ะ
น้อมรับคำแนะนำด้วยความยินดียิ่ง
ส่วนหนังสือ maturity คือเรื่องราวอะไรบ้างคะ