คุณยายเล่าเรื่อง "แม่นากพระโขนง"
(รูปปั้นแม่นากที่วัดมหาบุศย์ พระโขนง กทม.)
คุณยายเล่าเรื่อง "แม่นากพระโขนง"
ตำนานผีอมตะที่คนไทยรู้จักมากที่สุด
1
บริเวณบ้านริมน้ำของยายเป็นที่สงบเงียบ ยามย่ำค่ำแดดอ่อนแสงจนทิวไม้ริมคลองอยู่ภายใต้ร่มเงามืดของราตรี ยิ่งสงบวังเวงบอกไม่ถูก ผมมักไม่ค่อยมาบ้านคุณยายตอนค่ำมืดสักเท่าไหร่ เพราะบ้านคุณยายปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่น้อยเป็นพุ่มดงราวกับอยู่ป่า เงาใบไม้ไหวเอนยามต้องลมพัด ทำให้เกิดเสียงกราว กรอบแกรบ อ๊อดแอ๊ด ฟังเหมือนกับเสียงใครคร่ำครวญ น่าขนลุก เด็กๆ อย่างผมมักคิดเสมอว่ามีผีคอยจ้องมอง เล่นงานอยู่ ผมจึงมักวิ่งตื๋อจากประตูบ้านไปถึงตัวบ้านประมาณ 30 เมตร ทำลายสถิติซีเกมส์ได้เลย
วันนี้คุณแม่ผมให้เอาของฝากจากหัวหินมาให้คุณยาย เพราะนานๆ คุณยายจะได้กินของฝากจากทะเลสักครั้ง กะปิอย่างดีจากเมืองชล ปลากุเลาหวาน น้ำปลาระยอง ไปจนถึงขนมหม้อแกงเมืองเพชรที่แวะซื้อตอนขากลับ คุณยายชอบขนมหม้อแกงเมืองเพชรมาก เพราะหวานมันไม่เหมือนใคร คุณยายคงจะดีใจมาก
ผมขึ้นบ้านคุณยายพร้อมตะโกนเสียงดังข่มความกลัวหน่อย เพราะแม้แต่บนบ้านทรงไทยของคุณยาย ยามค่ำคืนมีแสงสว่างจากประทีปจุดตามมุมบ้านเท่านั้น ทำให้บรรยากาศดูน่ากลัวขึ้นไปอีก คุณยายไม่ชอบแสงไฟฟ้า แม้ว่าจะมีแต่ก็ไม่เปิด คุณยายว่า ไม่ได้บรรยากาศของบ้านเมืองของไทย ไม่มีเสน่ห์ มันสว่างจ้าแสบตา แต่แสงสีนวลจากประทีปดูนุ่มนวลมากกว่า ผมสั่นหน้าพร้อมบอกว่า ยังไงผมก็ชอบแสงสว่างจากไฟฟ้ามากกว่า ผมกลัวผีครับ
2
"ขอบใจนะหลานที่กล้าหาญชาญชัยเอาของฝากมาให้ยาย ทั้งๆ ที่กลัวผี" ยายกระเซ้า
"คุณยายครับ ผีมีจริงมั้ยครับ?" ผมถามจริงจัง
"ถ้าเราคิดว่ามี มันก็มี แต่ถ้าคิดว่าไม่มี มันก็ไม่มี"
"บ้านคุณยายมีผีมั้ยครับ?" ผมถามต่อ
ยายหัวร่อเสียงดังขึ้นก่อนตอบว่า
" เอ้อ! ไอ้หลานคนนี้กลัวผีจนขึ้นสมอง บ้านยายก็มีผีคุณตาไงล่ะ นั่นไง รูปคุณตาจ้องมองหลานอยู่ กลัวมั้ยล่ะ?"
ผมมองขึ้นไปบนฝาบ้านนอกชานเห็นรูปคุณตาแต่งราชปะแตนขาวใบหน้ามีหนวดหนางามเหนือริมฝีปาก ดูใบหน้ายิ้มๆ ดวงตาดูมีเมตตา ไม่เห็นจะน่ากลัวอะไร
"คุณตาไม่น่ากลัวหรอกครับคุณยาย....ผมหมายถึงผีทั่วไปน่ะครับ อย่างผีในเรื่องนางนากน่ะครับ ตรงศาลาท่าน้ำตอนกลางคืนเหมือนฉากในหนังเลยครับ"
"เออ! จริงของหลาน "
"คุณยายครับ นางนากมีจริงรึเปล่าครับ"
"นี่ ! สนใจฟังเรื่องผีนางนากจริงๆ เหรอ ถ้ายายเล่าแล้วจะกลับบ้านได้มั้ยนี่"
"งั้นวันนี้ผมจะนอนบ้านคุณยาย"
"ก็ได้ ยายเก็บของก่อนแล้วจะเล่าให้ฟัง"
(เอนก นาวิกมูล)
3
เรื่องแม่นากเกิดขึ้นมาได้ร้อยกว่าปีแล้วนะ น่าจะเกิดราวปี2420 หรือช่วงปลาย ร. 3 หรืออาจจะเป็น ร. 4 ก็ได้ ผู้เฒ่าผู้แก่เล่าต่อๆ กันมานานแล้ว เรื่องมีสั้นๆ ว่า แม่นาก หรือสมัยนั้นเรียกอำแดงนาก มีบ้านอยู่ริมคลองพระโขนงกรุงเทพฯ โน่น อำแดงนากคลอดลูกตาย จึงฝังศพไว้ที่วัดมหาบุศย์ แล้วกลายเป็นผีคอยหลอกหลอนชาวบ้านเป็นที่หวาดผวาไปทั่วตำบลพระโขนง
ความจริงเรื่องราวมีเท่านี้ แต่ว่ามีคนเอาไปสร้างหนังสร้างละครจนเติมเสริมแต่งเรื่องราวให้กว้างขยายออกไป สร้างเสริมอิทธิฤทธิ์ให้นางนากจนกลายเป็นผีไทยที่น่ากลัวที่สุด
เรื่องนางนาก หรือแม่นากพระโขนงนี้ เป็นที่แพร่หลายมากนะ พูดได้ว่าเป็นผีที่คนไทยรู้จักดีที่สุดตั้งแต่รุ่นแม่ของยายเลยทีเดียว สมัยก่อนยายยังเคยไปดูละครร้องเรื่องนี้ สนุกมากและน่ากลัวมากด้วย ยายจำได้ว่าน่าจะอยู่ในปี 2455 ชื่อละครว่า "อีนากพระโขนง" เป็นละครร้องของโรงปรีดาลัย ของกรมพระนราธิปประพันธ์พงศ์
เรื่องมีอยู่ว่า นายมากซึ่งเป็นผัวนางนากไปเข้าเดือน คือไปรับใช้ชาติ ระหว่างนั้นนางนากซึ่งท้องแก่อยู่ ก็คลอดลูกตาย ไม่ใช่ตายทั้งกลมตามหนังสมัยหลังนะ สัปเหร่อจะเอากระดูกกระโหลกหน้าผากไปใช้บอกหวย แต่ถูกผีนางนากบีบคอจนตายแล้วหลอกหลอนพระกับชาวบ้านที่มาสวดศพด้วย ฝ่ายนายมากเมื่อรับใช้ชาติเสร็จก็เดินทางกลับบ้าน นางนากแปลงตนเป็นคนมาต้อนรับเหมือนปกติ ชาวบ้านแอบไปบอกนายมากว่านางนากตายเป็นผีแล้ว นางนากก็โกรธจึงตามรังควานหลอกหลอนชาวบ้านต่อมาพระรูปหนึ่งกับเณรก็มาปราบ จับนางนากลงหม้อได้ เรื่องมาจบเอาว่า ที่เล่ามาทั้งหมดนี่ นายมากฝันไปเท่านั้น คนก็โล่งอก เพราะละครเล่นได้ดี
"เป็นไง หลาน นั่งฟังเงียบเชียว"
"ฟังคุณยายเล่าไม่เห็นน่ากลัวเหมือนในหนังเลย"
"ก็บอกแล้วไงว่า เรื่องราวมีเท่านี้ นางนากมีตัวตนจริง คลอดลูกตายจริง แต่ไอ้ที่กลายเป็นปีศาจร้ายหลอกหลอน แหกอก แลบลิ้นยาว ยืนมือยาวหยิบโน่นหยิบนี่ได้ หายตัวบ้าง ทำตัวใหญ่สูงเท่าต้นไม้บ้าง หรือเรียกลมเรียกฝนอะไรเนี่ย เป็นเรื่องที่เขาแต่งขึ้นมาให้มันดูน่ากลัว แต่ก็ได้ผลนะ ผีแม่นากพระโขนง กลายเป็นผีที่เก่งกาจ น่ากลัวที่สุดในทำเนียบผีไทยเลยเชียวแหละหลาน"
"แต่ก็น่ากลัวนะ ยังไง ผมขอนอนบ้านคุณยายก็แล้วกัน"
"เอาล่ะ เรื่องผีนางนากจบแล้ว ยายจะไปเตรียมจัดที่นอนให้หลาน พรุ่งนี้เช้าไปใส่บาตรกับยายนะ"
"ครับคุณยาย"
(เอนก นาวิกมูล)
ผมมองออกไปตรงศาลาท่าน้ำ ผิวน้ำกระทบแสงจันทร์ ยามขึ้น 8 ค่ำ พอมองเห็นผิวน้ำระยิบระยับ เรือพายลำหนึ่งลอยผ่านหน้าไป เห็นเงาตะคุ่มพอมองออกว่าเป็นผู้หญิงกำลังพายเรือ หน้าตักมีเงาตะคุ่มเล็กๆ นั่งอยู่คล้ายเด็กหัวจุก ผมขนลุกชัน หรือจะเป็นผีนางนากมาปรากฏให้เห็น บรื๋อ! ไม่เอาแล้วกลับเข้าห้องไปนอนดีกว่า
ความเห็น (12)
- อาจารย์ค่ะ
หลานคุณยายเตรียมผ้าจะมานอนหนุนตักคุณยายเล่าเรื่องแม่นากพระโขนง แต่ว่าขอเปลี่ยนใจก่อนนะค่ะพรุ่งนี้ค่อยมาฟังช่วงเช้า ๆ สักหน่อยน่าจะดีกว่า เพราะขณะนี้เริ่มโพล้เพล้แล้ว เกรงใจคุณยายจะพักผ่อนนะค่ะ
สวัสดีครับ
สงสัยถ้าจะกลัวผีเหมือนผมนะครับ
สวัสดีครับ
คุณ sasinanda ไม่กลัวแต่ไม่อยากเห็น แต่ผมทั้งกลัวและไม่อยากเห็นครับ จริงๆ ก็รู้นะครับ ก็ อย่างที่คุณยายบอกไว้ว่า ถ้าเราคิดว่ามี มันก็มี แต่ถ้าคิดว่ามันไม่มี ผีก็ไม่มี แต่จิตของผมมักคิดว่ามีนี่ซีครับ ทำไงได้
ออย (กนกวรรณ แซ่เอี้ยน) และ วิน(พีรวัส เกษมนุกิจกุล)
สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกคนดิฉันอายุ 12 ปี
ดิฉันได้ดูเรื่องแม่นากที่ทราย(เจริญบุระ)เล่น
ก็รู้สึกน่ากลัวนิดหน่อย BUT ก็ไม่ถึงกับนอนไม่หลับ
เพราะดิฉันมีแฟนชื่อ วิน ( พีรวัส เกษมนุกิจกุล )
อยู่ข้างๆ พอถึงฉากน่ากลัวดิฉันก็ดีใจที่มีพี่วินอยู่คอยให้กำลังใจค่ะ
ทำให้ดิฉันไม่หวาดผวามาจนถึงตอนนี้ค่ะ
ขอฝากอะไรนี้ด....นึงนะคะ
ที่ดิฉันรักพี่วินเต็ม100อย่างนี้เพราะพี่วินเป็นคนดีค่ะ
ถึงแม้ว่าจะน้ำหนัก60กิโลแต่ดิฉันก็ทนได้ค่ะ
ขอลาตรงนี้นะคะ สวัสดีค่ะ
จาก..ออย(กนกวรรณ) รัก พี่วิน (พีรวัส)ม๊ากมากค่ะ
อุ้ย (ธัญนิจ สุโรจนกุล) รัก พี่แชมป์ สุดหล่อ
สวัสดีค่า ทุกๆคนชาวแม่นากพระโขนง
วันนี้ฉันจะมาบอกว่าถ้าใครกล้ามาแย่งพี่แชมป์ของฉันไป
ขอให้รูอุจจาระระเบิดนะคะ
ขอฝากเพียงเท่านี้ล่ะค่ะ
เด็กหลังห้อง
ชอบค่ะ
สนุกมาก
แล้วมันมีจิงไหนค่ะ
แล้วเรื่องอีนากของจิงหรือว่าสร้างขึ้นค่ะ
ตอบหนูด้วยน่ะค่ะ
อยากรู้มากค่ะ
ขอบคุณค่ะ
มีเรื่องเล่าว่าเอามาจากเค้าเรื่องจริง (มีจริง) แต่ตอนแรกคงไม่วิจิตรพิสดารดุร้ายอะไรตามที่ภาพยนตร์สร้างภาพไว้ให้ดู คงมาต่อเติมกันให้พิสดารพันลึกในภายหลัง เรื่องนี้ต้องศึกษาหลายๆ เล่ม เป็นสารคดี ก็มี เป็นนิทานก็มี แต่งเป็นบทละคร ภาพยนตร์ มากมาย เรื่องจึงสนุกสนาน กลายเป็นผีไทยเบอร์ ๑ ตลอดกาลจนบัดนี้ครับ / กรเพชร
สุดยอด
กลัวมากวาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา*-*
หลานย่านาก
มะเหนน่ากัวเรย แต่ตอนไปไหว้ย่านาคทีไร รุสึกหลอนๆทุกที - - และมักจาติดตาตลอด แต่ถึงยังไงก้เปนหลานย่านากตลอดไปนะคะ
ชอบนะอ่านคนเดียวตอนกลางคืนค่อยหน้ากลัว