วิถีไทย วิถีใคร


บนบาทวิถีทุกชีวีมีสิทธิ์กำหนดอนาคตของชาติ
วิถีไทย
นับตั้งแต่บรรพชนคนไทยได้ตั้งหลักปักฐานอยู่บนผืนแผ่นดิน "ถิ่นแหลมทอง"  พี่น้องคนไทยไม่ว่าจะเป็นเทือกเถาเหล่ากอที่เคยอ้างว่าอพยพมาจากเทือกเขาอัลไต หรือเป็นคนไท(อิสระ)แท้ ล้วนแล้วแต่มีความรักชาติรักแผ่นดิน

การแสดงออกถึงความรักชาติอาจสังเกตเห็นได้ชัดเวลาบ้านเมืองเกิดความทุกข์ยาก หรือเกิดสงคราม คนไทยทุกหมู่เหล่าจะร่วมมือร่วมใจกันต่อสู้อริราชศรัตรูให้แพ้พ่ายมลายไป เพื่อพิทักษ์รักษาไว้ซึ่งเอกราชและความเป็นไท (อิสระ) ของชาติไทย 

จุดแข็งและจุดอ่อนของคนไทยที่เห็นได้ชัดจนกลายเป็นวัฒนธรรมของชาติ ได้แก่
- ยามศึกเรารบ ยามสงบเราพัฒนา (บางครั้งมีทะเลาะ กันบ้าง) ลิ้นกับฟันย่อมขัดกันเป็นเรื่องธรรมดา เป็นเหตุให้มีการขัดแย้งทางความคิด หรือการปะทะกันบ้างจนในที่สุดก็ยุติปัญหาต่างๆได้โดยยึดหลักสามัคคีธรรม

สถานการณ์บ้านเมืองของเราทุกวันนี้ คงไม่ถึงหนทางตันที่เราจะช่วยกันเยียวยาแก้ไขปัญหาอย่างสันติวิธี ใช้วิถีแห่งปัญญา (การจัดการความรู้)โดยวิถีประชาที่อาจมีรูปแบบวิธีการที่หลากหลาย แต่ท้ายที่สุดปัญหาต่างๆสามารถคลี่คลายจบลงด้วยดี  จึงขอนำเสนอแนวทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) เป็นทางเลือก ดังต่อไปนี้

ประการแรก  ขอให้ทุกคนร่วมกันพิจารณาต้นเหตุแห่งปัญหาว่ามาจากที่ใด ใครเป็นต้นเหตุ และหาวิธีแก้ปัญหาตามสาเหตุดังกล่าว ซึ่งบุคคลนั้นควรแสดงสปิริต แสดงความรับผิดชอบทางจริยธรรมเยี่ยงรัฐบุรุษที่คนไทยทั้งชาติมีความเคารพ เชื่อมั่น ศรัทธามาตราบจนทุกวันนี้

ประการต่อมา  คณะรัฐบาลต้องช่วยกันขัดปัดเป่าปัญหาต่างๆ อย่างจริงจังจริงใจ ไม่ใช่แก้ปัญหา"แบบลิงแก้แห" กล่าวคือ ให้ยึดถือผลประโยชน์ของชาติและประชาชนเป็นที่ตั้ง ไม่หวังแก่อามิส และไม่เอื้อประโยชน์แก่มวลมิตรพวกพ้อง  แต่เน้นสนองความต้องการในการแก้ปัญหาและพัฒนาความเป็นอยู่ของประชาชนระดับรากหญ้าเป็นเบื้องต้น

ประการสุดท้าย  ถ้าไม่ได้ผลมวลหมู่ประชาชนคนไทยทุกหมู่เหล่าต้องร่วมกันแสดงพลังประชาชน "ชุมนุมอย่างสันติ" โดยยึดหลักอหิงสาเพื่อกดดันผู้มีอำนาจรัฐให้คืนอำนาจแก่ประชาชน
เพื่อเปิดโอกาสให้มีการปรับเปลี่ยนรัฐบาลเข้ามาบริหารประเทศตามครรลองประชาธิปไตยต่อไป

จะเห็นได้ว่า "คนไทยมีอุปนิสัยชอบประนีประนอม ไม่ชอบหักด้ามพร้าด้วยเข่า" แต่นานๆเข้าไม่ได้รับการสนองตอบในทางที่ถูกที่ควร หรือเมื่อคนไม่เปลี่ยนวิธีการ ยึดถืออัตตาจนเกินงามก็จำเป็นต้องเปลี่ยนคนเป็นธรรมดา
หมายเลขบันทึก: 15183เขียนเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2006 21:41 น. ()แก้ไขเมื่อ 20 มิถุนายน 2012 23:20 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)
ผมเห็นว่ามุมมองของท่านค่อนข้างประนีประนอม และในสถานการณ์เช่นนี้ทุกฝ่ายควรจะหันหน้าเข้าหากัน อย่าให้บ้านเมืองเราเพลี้ยงพล้ำไปมากกว่านี้เคยครับ เพราะคนไทยทะเลาะกันก็เข้าทางปืนของข้าศึกศรัตรู ไม่บอกก็คงรู้กันนะครับ
ผมเข้าใจว่าตอนนี้ทุกอย่างเริ่มคลี่คลายไปในทางที่ดี เหมือนกับที่พูดว่า "พี่น้องคนไทยไม่ว่าจะเป็นเทือกเถาเหล่ากอใดล้วนแล้วแต่มีความรักชาติรักแผ่นดิน"
อยากให้ ผู้ที่ยังมีอัตตาได้มาอ่านบทความนี้ เผื่อจะมีความคิดดีๆบ้าง
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท