เก็บเรื่องเล่า …มาเล่า
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้ฟังจากผู้เข้าร่วมในเวที
“การดำเนินงานอาหารปลอดภัย”
จัดขึ้นที่ จ.สมุทรสงคราม เมื่อวันที่ 30 – 31 ม.ค. 2549 ซึ่งผู้เล่าอยู่ในพื้นที่ จ.ขอนแก่น
เป็นผู้ที่ดำเนินงานด้านอาหารปลอดภัย...
ชื่อ
คุณเชิดชัย ธรรมรัฐ สอนอยู่ที่
วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยี จ.ขอนแก่น เขาเกริ่นนำก่อนเล่าเรื่องว่า
“อีก 5 วันชีวิตเขาจะครบ
20,000 วัน”..ให้ทายว่าเขาอายุเท่าไรแล้ว
(ทุกคนในวงคุยหัวเราะ)
เขาเล่าต่อว่า
: ในชีวิตรับราชการของผม
มีห้วงชีวิตที่แนะนำให้คนอื่นลดใช้ยาฆ่าแมลง ช่วงกลางๆ
ชีวิตผมเริ่มเขว กับในสิ่งที่ตนเองทำ เพราะกระแสสารเคมีแรงมาก กระทั่ง
10 ปีให้หลังนี้ผม “ปฏิเสธ” สารเคมีทุกประเภทอย่างสิ้นเชิง
เพื่อทำตามความตั้งใจแรกที่ผมได้ตั้งเอาไว้
ซึ่งสิ่งที่ผมทำเกี่ยวกับเรื่องส่งเสริมการเกษตร
ผมทำหน้าที่เป็นหัวหน้างานฝึกอบรมและบริการวิชาชีพด้านการเกษตร
(ส่วนมากทำกับคนจน)
นอกจากช่วยให้ชาวบ้านปลูกได้ - ขายได้แล้ว
ยังต้องเน้นเรื่องความปลอดภัยด้วย
โดยตั้ง สโลแกนไว้ว่า.......
“ไม่เผาหญ้าและตอซัง ....
เพิ่มพลังด้วยจุลินทรีย์ที่มีประสิทธิภาพ
สาปส่งสารเคมี
ชุบชีวีเกื้อกูลกัน”
โดยโครงการที่นำมาส่งเสริมเกษตรกรเป็น
“โครงการชีววิถีเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน”
เป็นแบบ ศก. พอเพียง ตามแนวพระราชดำริ ....
ทำให้พออยู่พอกิน
ใช้ที่ดินให้เต็มที่
เลือกงานหลักให้เข้าที
มีสามัคคีในครอบครัว
เมื่อผมมาทำเรื่องอาหารปลอดภัย ผมมาเริ่มตั้งแต่เดือนสิงหาคม
2546
ผมพาชาวบ้านในอำเภอเมือง ทำโครงการชีววิถีฯ
โดยแบ่งพื้นที่ให้ครัวเรือนละ 100 ตารางเมตร
และแบ่งพื้นที่ออกเป็นกว้าง 10 ยาว 10 เพื่อทำเกษตรแบบผสมผสาน เช่น
โดยเลี้ยงปลาดุก 400 ตัว เลี้ยงกบ 200 ตัว
และปลูกผักสวนครัวที่ใช้กินทุกวันเลือก เช่น พริก มะเขือ ฯลฯ
ผสมปนเปกันไป
พอทำได้สักพัก ชาวบ้านก็มีอาหารกินอิ่ม เพียงพอ
(เมื่อก่อนต้องซื้อผักกิน) ชาวบ้านเกิดความภูมิใจ
และขยายผลไปสู่หมู่บ้านอื่นๆ
โดยมีหลักว่าไม่ให้ใช้สารเคมีในการปลูกผัก
โดยทุกอย่างต้องหาชีวภาพมาทดแทนให้ได้
เหมือนปราชญ์ชาวบ้าน ท่านมหาอยู่ นครชัย พูดไว้ว่า
....
“เตรียมตัวก่อนตาย
เตรียมกายก่อนแต่ง
เตรียมน้ำก่อนแล้ง
เตรียมแรงก่อนทำงาน”
ฉะนั้นเราจะ
ทำเกษตรอินทรีย์ หรือ เกษตรปฏิเสธสารเคมี
เราจะต้องเตรียมดิน เตรียมปุ๋ย เตรียมน้ำหมักให้พร้อม
เตรียมสารไล่แมลงให้พร้อม ถ้าหากไม่มีการเตรียมไว้เลย
เมื่อแมลงลงมาปั๊บ จะเตรียมไม่ทันนะ เราต้องวิ่งไปที่ตลาด เสียเวลา
ข้าวของเสียหายด้วย
ซึ่งพื้นที่ในการเพาะปลูก 6 ไร่เศษ
“ถามว่าตลาดมีปัญหาหรือไม่.............ตอบว่า
ไม่มีปัญหาครับ”
เพราะทุกคนแลกเปลี่ยน แบ่งปันกัน มี พริก มะเขือ ฯลฯ อย่างละนิด
อย่างละหน่อยก็แบ่งๆกันไป และเนื่องจากแปลงปลูกอยู่ใกล้กับสถานีอนามัย
เมื่อหมอเขามองมาเห็นว่าแปลงผักมันเขียวๆ งามตา ก็ลงมาดูงาน
และเอาไปเป็นตัวอย่าง บอกต่อๆกันไป นายอำเภอก็เข้ามาดู
นายอำเภอถามว่าผู้ว่าจังหวัดเห็นหรือยัง... ผู้ว่าฯก็เข้ามาดูงานอีก
ซึ่งเป็นผลดีที่ทำให้เกษตรกร
มีแรงจูงใจในการทำเกษตรปลอดสารอย่างยั่งยืน เข้ากับ ศก. พอเพียง
และการแก้จนด้วย
คุณเชิดชัย
กล่าวทิ้งท้ายว่า “อาจสามารถโมเดล”
อาจจะธรรมดาไปเลย ถ้าเห็น“หัวนาโมเดล”
ซึ่งเกิดจากความสามารถของเกษตรกร ที่มีความมุ่งมั่น และลงมือปฏิบัติ
จนกระทั่งเกิดผลสำเร็จต่อ ตัวเอง ครอบครัว และชุมชน
มีอาหารปลอดภัยไว้กินและขาย
นี่ก็เป็นสิ่งสำเร็จเล็กๆ
ที่ทำให้เกษตรกรลด ละ เลิก สารเคมีได้ ซึ่งผมก็ภูมิใจ
และเป็นความสำเร็จเล็กๆของผมในการส่งเสริมเกษตรกรให้ดำเนินการเรื่องอาหารปลอดภัย
*****************
เป็นเรื่องเล่าเร้าพลังได้มากหรือป่าวไม่ทราบนะครับ
แต่เท่าที่ผมฟังน้ำเสียงและ ลีลาการพูด รวมทั้ง
ยกสำบัดสำนวนมาให้ฟังนี้ มันเร้าพลังผมจริงๆ
ความเห็น (3)
ขอความช่วยเหลือหน่อยซิ....เอารูปไว้ในของตัวเองต้องเข้าไปตรงไหน....
จากหนุ่มพิจิตร
ตอบคุณหนุ่ม
(ใส่รูปง่ายๆครับ....)
ก่อนอื่นต้องจัดการูปให้เรียบร้อยก่อน จะเก็บไว้ที่ไหนก็ตามแต่.
ควรแก้ไขขนาดรูปให้เหมาะก่อนที่จะเอามาลงใน Gotoknow.org เสียก่อน (ขนาด 120 x 160 พิกเซล กำลังดีเลยครับ)
จากนั้นก็เข้าไปที่หน้า Gotoknow.org และเข้าไปทีแผงควบคุม - เข้าไปที่จัดการไฟล์รูปภาพ - และก็ Browes รูปที่ต้องการ - และก็อัพโหลด จากนั้นก็จะได้ URL ของรูปที่เราต้องการมาเก็บไว้ - อย่าลืม Copy URL นั้นมาด้วยนะครับ
ต่อไป - ก็กลับไปที่ - แก้ไขประวัติเจ้าของบล็อก - ไปที่ช่องด้านล่างสุด จะเป็นช่องให้ใส่รูปภาพ ก็เอา URL ของรูปนั้นไปใส่ในช่องดังกล่าว และตอบตกลงเลยครับ แค่นี้รูปก็จะขึ้นมาแล้ว
ลองดูนะครับ ไม่รู้จะยากไปป่าว แต่ลองทำดูตามนี้แล้วกันครับ