การเวก
"…สามกษัตริย์เที่ยวชมบุปผชาติ
ดอกดกเดียรดาษในสวนขวัญ เกดแก้วพิกุลแกมพิกัน
จวงจันทร์ลำดวนกระดังงา…"
วรรณคดี :
"รามเกียรติ์"
- ผู้ประพันธ์
- พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก</span>ชื่อพฤกษศาสตร์
: Artabotrys
siamensis ชื่อสามัญ
: Artabotrysชื่อวงศ์
: Annonaceaeชื่ออื่น
ๆ : กระดังงาเถา กระดังงัวการเวกเป็นไม้เถาขนาดกลางถึงใหญ่
เนื้อไม้แข็ง มักพบตามป่าชื้นทั่ว ๆ
ไปนิยมปลูกให้เลื้อยเป็นไม้ซุ้มตามเรือนต้นไม้ หรือซุ้มประตู ใบร่มทึบ
อายุยืนมาก ออกดอกตลอดปี
ขึ้นได้ดีในทุกที่ทุกแห่งที่มีความชื้นพอสมควร ชอบอยู่กลางแจ้ง
ลำต้นอาจมีขนาดโคนต้นใหญ่ ๘ - ๑๒ นิ้ว ลำต้นมีผิวเปลือกค่อนข้างเรียบ
สีเทาอมดำหรือน้ำตาล มีกลิ่นเหม็นเขียวเพราะมีต้นน้ำมันกระจายอยู่
ใบเป็นใบเดี่ยวสีเขียวจัด เป็นมัน รูปมนรี ปลายแหลม ยาวประมาณ ๖ - ๗
นิ้ว แต่กว้างกว่ากระดังงา ดอกอ่อนเป็นสีเขียว
เมื่อแก่จะเปลี่ยนเป็นขาว เหลืองอ่อน จนแก่จัดมีสีเหลืองเข้ม
มีกลิ่นหอมรุนแรงและส่งกลิ่นไปได้ไกลดอกเป็นกลีบเรียวยาวแยกจากกัน ๖
กลีบ ดอกใหญ่กว่าและกลีบดอกหนากว่ากระดังงา เมื่อดอกแก่จะร่วงเป็นผล
ผลมีลักษณะกลมรี เป็นพวง สีเขียว และเปลี่ยนเป็นสีเหลืองเข้ม
เมื่อผลแก่จัดภายในผลแก่มีเมล็ดสีดำเป็นเมือก ๆ การขยายพันธุ์
นิยมใช้กิ่งตอน เพราะโตเร็วกว่าการขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด