นิทาน "ยาย กะ ตา"....มองแง่...."อิทัปปัจยตา"
"ยาย กะ ตา"
....................
ยายกะตา ปลูกถั่ว-งา ให้หลานเฝ้า
ครูเคยเล่า นิทาน นานนักหนา
แผ่วผ่านเลย ล่วงไป ไม่นำพา
ลองคิดหา นึกเน้น ประเด็นธรรม
หากว่าหลาน ทำตาม ความสั่งไว้
หลานคงไม่ ถูกตี ถึงร้องร่ำ
หลานจะต้อง ตรองตรึก รำลึกคำ
ไม่ถลำ พลาดพลั้ง ดังยลยิน
เหตุจากหลาน ขัดคำสั่ง ดังว่าไว้
ผลทำให้ ถั่ว-งา มาสูญสิ้น
ยาย-ตาตี หลานยา น้ำตาริน
ปล่อยกากิน ถั่วงา ของข้าใย
หลานร้องไห้ หาพราน วานยิงกา
พรานตอบว่า "ข้าไม่ ธุระไม่ใช่"
เมื่อพราน ปฏิเสธพลัน ในทันใด
หลานจึงไป บอกหนูช่วย ด้วยเห็นดี
"ช่วยไปกัด สายธนู ของนายพราน"
หนูตอบหลาน ว่า"ไม่เกี่ยว อะไรนี่"
หลานจึงไป ขอแมว"ช่วย กัดหนูที"
แมวก็ตัด ไมตรี "ข้าขอบาย"
หลานผิดหวัง ไม่สมใจ ไปเรียกหมา
บอกช่วยมา"ไล่กัด แมวดังหมาย"
หมาปฏิเสธ ความเห็น เช่นทุกราย
หลานจึงบอก ช้างพลาย "ช่วย เตะหมาที"
ฝ่ายช้างร้อง"ไม่เอ้า" เสียงดังลั่น
"อะไรกัน เอาข้าเกี่ยว ทำไมนี่ "
ครั้งสุดท้าย หลานไปหา แมลงหวี่
มันใจดี ยอมมา ตอมตาช้าง
เมื่อช้างถูก แมลงหวี่ รี่ตอมตา
ช้างจึงไป เตะหมา ตามไปบ้าง
หมาจึงไล่ กัดแมว แจวเป็นทาง
แมวไม่อ้าง ไล่กัดหนู อย่างรู้ทัน
หนูเห็นแมว วิ่งมา ท่าฮึดฮัด
รีบไปกัด สายธนู ดูมุ่งมั่น
นายพรานไป ยิงกา ไม่ช้าพลัน
กานึกหวั่น บินเลี่ยงหลบ เรื่องจบแล๚
.............................................
• เชิญสมาชิกแสดงความคิดเห็นได้อย่างอิสระเสรีเหนือสิ่งอื่นใด....อิ อิ
• เจ้าบ้านจะแวะมาแสดงความคิดเห็น"ประเด็นธรรม" ในภายหลัง ครับผม
..........................................................................................................
ความเห็น (5)
สวัสดีเจ้าค่ะ คุณครู
นิทานเรื่องนี้ หนูก็เคยได้ฟังเจ้าค่ะ คิคิ....ก็สนุกดี ไม่รู้ว่าเด็กคนนี้ฉลาดหรือว่า โกงนะค่ะ พึ่งเขาอย่างเดียวเอง คิคิ
แวะมาเป็นกำลังใจให้คุณครูเจ้าค่ะ --------> น้องจิ ^_^
สวัสดีครับ หนูจิราภรณ์
...................................
ขอบใจที่แวะเวียนมาอ่านและแสดงความเห็น นะครับ
...................................................................................
ความคิดเห็น"ประเด็นธรรม"
เกี่ยวกับ " เรื่อง ยาย กะ ตา " ดังนี้ครับ
..........................................
ลองมาคิด ถึงเหตุ และปัจจัย
มองสิ่งใด มองเหตุ โยงถึงผล
สรรพสิ่ง มาจากเหตุ บันดาลดล
มีบางคน ยังเชื่อว่า ฟ้าบันดาล
จากนิทาน หากหลาน เฝ้าถั่ว-งา
คงไม่เกิด ปัญหา มาร้าวฉาน
ไม่ต้องไป ขอร้องสัตว์ มาช่วยงาน
ทั้งเหตุการณ์ ทั้งหลาย ก็ไม่มี
ถ้านายพราน รับจะช่วย มายิงกา
ผลตามมา ปัญหาจบ ที่ตรงนี้
สัตว์ใดรับ เรื่องจะสั้น ลงทันที
แมลงหวี่ จะถูกลด บทบาทลง
นำมาเปรียบ กับพระพุทธศาสนา
"อิทัปปัจจยตา" อย่าลืมหลง
"สิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี " โปรดอย่างง
ผมขอสรุป จบลง ตรงนี้เอยฯ
..........................................
"อิทัปปัจจยตา" = อิทะ + ปัจจย + ตา
อิทะ = นี้
ปัจจย = ปัจจัย
ตา = การ, ความ
อิทัปปัจจยตา แปลเอาความได้ว่า "เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้จึงไม่มี"
• ขอย้ำว่า นี่คือ หลักเรื่องเหตุผล ของพระพุทธศาสนา ครับ
เพลง "อิทัปปัจจยตา"
.............................
เพราะสิ่งนี้มี สิ่งนี้ก็จึงมี
เพราะสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ก็มีไม่ได้
เพราะสิ่งนี้เกิด สิ่งนี้ก็เกิดทันใด
เพราะสิ่งนี้ดับไป สิ่งนี้ก็ดับทันที
.............ฯลฯ..............
เรื่องนี้จริงๆ แล้ว คือ ตั้งการให้เด็กฝึกท่องจำ และรู้ถึง การเกี่ยวพัน เกี่ยวข้องกัน รู้จักที่มาที่ไป ว่าเกิดอะไรขึ้น
ยายกะตา
นิทานจริงๆ เป็นอย่างนี้
ยายกะตาปลูกถั่วปลูกงาให้หลานเฝ้า หลานไม่เฝ้า
กามากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
หลานร้องไห้ไปหานายพราน ขอให้ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
นายพรานตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาหนู ขอให้ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
หนูตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาแมว ขอให้แมวช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
แมวตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาหมาขอให้ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
หมาตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาไม้ค้อนให้ย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
ไม้ค้อนตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาไฟให้ช่วยไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนไม่ช่วยย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
ไฟตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาน้ำให้ช่วยดับไฟ
ไฟไม่ช่วยไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนไม่ช่วยย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
น้ำตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาตลิ่งให้ช่วยพังทับน้ำ
น้ำไม่ช่วยดับไฟ
ไฟไม่ช่วยไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนไม่ช่วยย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
ตลิ่งตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาช้างให้ช่วยถล่มตลิ่ง
ตลิ่งไม่ช่วยพังทับน้ำ
น้ำไม่ช่วยดับไฟ
ไฟไม่ช่วยไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนไม่ช่วยย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
ช้างตอบว่า "ไม่ใช่กงการอะไรของข้า"
หลานจึงไปหาแมลงหวี่ให้ช่วยตอมตาช้าง
ช้างไม่ช่วยถล่มตลิ่ง
ตลิ่งไม่ช่วยพังทับน้ำ
น้ำไม่ช่วยดับไฟ
ไฟไม่ช่วยไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนไม่ช่วยย้อนหัวหมา
หมาไม่ช่วยกัดแมว
แมวไม่ช่วยกัดหนู
หนูไม่ช่วยกัดสายธนูนายพราน
นายพรานไม่ช่วยยิงกา
กากินถั่วกินงาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนาน
ยายมายายก็ด่า ตามาตาก็ตี
แมลงหวี่ตอบว่า "ข้าจะช่วยตอมตาช้างให้ตาเน่าทั้งสองข้าง"
ช้างตกใจจึงรีบไปช่วยถล่มตลิ่ง
ตลิ่งจึงรีบไปช่วยพังทับน้ำ
น้ำจึงรีบไปช่วยดับไฟ
ไฟจึงรีบไปไหม้ไม้ค้อน
ไม้ค้อนจึงรีบไปย้อนหัวหมา
หมาจึงรีบไปช่วยกัดแมว
แมวจึงรีบไปช่วยกัดหนู
หนูจึงรีบไปกัดสายธนูของนายพราน
นายพรานจึงรีบไปช่วยยิงกา
กาจึงเอาถั่วเอางาเจ็ดเมล็ดเจ็ดทะนานมาคืนหลาน
หลานเอาถั่วเอางาไปให้แก่ยายกะตา
ยายกะตาก็เลิกด่าเลิกตีหลานแต่นั้นมา
/565454555488talkmojhs57หีหำ
อรอรนงค์ เจิมสู้งเนิน
เราได้อ่านมันมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก