ใช่แล้ว! คิดว่านี่เป็นตัวเรานะ
“ปอม” เพื่อนผมคนหนึ่ง เป็นเพื่อนสมัยเรียนม.ปลาย ที่โรงเรียนพัทลุง (โรงเรียนจังหวัด) ทำงานเป็นพยาบาลที่โรงพยาบาลป่าพะยอม รับผิดชอบงานพัฒนาคุณภาพ โทรหาเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา (20 มกราคม 2549) ในช่วงที่ผมกำลังร่วมทีม สวรส.ภาคใต้ มอ. ลปรร.อยู่กับสมาคมคนตาบอดจังหวัดพัทลุง แล้วลืมปิดโทรศัพท์ แต่ก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันเพียงแต่นัดหมายให้โทรอีกครั้งช่วงเที่ยง ระหว่างที่ขับรถไป มรภ.สงขลา
เมื่อปอมโทรเข้ามาอีกครั้ง ก็ได้สอบถามเพราะไม่เคยรู้ว่าปอมจะมีเบอร์โทรผม หากจะธุระกันก็จะใช้การสื่อสารของ รพ. และสสจ. เสียมากกว่า ก็ได้ทราบว่าเป็นคนที่อ่าน Blog ผม เพราะไปเจอโหล่หราอยู่ที่หน้าเวบของ สคส. “นี่เพื่อนเรานี่” เป็นเสียงที่ปอมล้อผม ก่อนจะเข้ามา “ตะลุย” อ่านบันทึกที่ผมเคยเขียนไว้ในทุก Blog ปอมบอกว่า 3 วัน ยังอ่านไม่ถึงไหนเลย เยอะมาก และดูท่าทางปอมจะสนใจ Blog ใน GotoKnow.org เสียด้วย เพราะได้ขยายความต่อถึงคนอื่น ๆ รวมถึงแฟนที่เป็นแพทย์ออโธป์ ประจำ รพ.พัทลุง ด้วย (ตามข่าวที่ได้รับรายงานจากปอม)
ปอมเล่าให้ฟังเรื่องมาสมัครสอบเรียนต่อ ป.โท (วท.ม.) สาขาวิจัยและพัฒนาระบบสาธารณสุข คณะพยบาลศาสตร์ มอ. เช่นเดียวกับน้องเกี้ย ที่บันทึกก่อนหน้านี้ และอาจารย์ที่สอบสัมภาษณ์ได้ถามถึงผมด้วยว่ารู้จักกันหรือไม่ รวมถึงได้ถึงพี่แหมวด้วย ผมถามว่าทำไมเป็นพยาบาลแล้วสนใจหลักสูตรนี้ ปอมตอบผมตามชื่อบันทึก ว่า “ใช่แล้ว! คิดว่านี่เป็นตัวเรานะ” แม้จะเสียอะไรไปบ้างเพราะไม่เป็นการต่อยอดทางการพยาบาล (ในระบบของเขา) ก็ยอมเพราะนี่เป็นสิ่งที่คิดว่าชอบ และใช่ หลังจากที่ได้รับผิดชอบงานพัฒนาคุณภาพของ รพ. จึงรู้ตัวเองว่าชอบสไตล์นี้ และเมื่อมาอ่านบันทึกที่ผมเขียนอีกยิ่งอยากเรียน (เกี่ยวกันได้ไงก็ไม่ทราบ)
เท่าที่ผมทราบและได้รับข่าวของปอม เพื่อนเป็นคนเก่งตั้งแต่สมัยเรียน ม.ปลาย ขยัน มีความเป็นตัวเอง(ที่ฟังคนอื่นเป็น)สูง ความพร้อมในหลาย ๆ ด้าน ปอมน่าจะได้เรียนต่อตามที่ประสงค์ เพราะอาจารย์เคยกล่าวว่า หลักสูตรนี้ไม่ได้ต้องการคนที่เก่งเลิศเลอ แต่ขอคนที่ขยัน มุ่งมั่นจริงจัง และรักใน “วิจัยและพัฒนาระบบสาธารณสุข” จริง ๆ ก็น่าจะผ่านเข้าไปได้แล้ว ผมมั่นใจและขอเชียร์อีกคนครับ จว.พัทลุง และระบบสาธารณสุข ก็จะได้นักวิจัยและพัฒนาระบบตัวเล็ก ๆ เพิ่มอีกคน หากรวมกับน้องเกี้ยด้วยก็จะเป็น 2 คน ขอเชียร์ ๆ
ความเห็น (7)
ตอบข้อสงสัยเพื่อน
งานวิจัยกับการพัฒนาคุณภาพมีส่วนคล้ายกันค่อนข้างมากทั้งในด้านกระบวนการและความมุ่งหมาย อาจมีระเบียบวิธีในรายละเอียดและความเคร่งครัดที่แตกต่างกัน ขณะเดียวกันก็มีส่วนเกื้อหนุนกันและกัน การบูรณาการทั้งสองเรื่องเข้าด้วยกัน น่าจะเป็นการเร่งกระบวนการพัฒนาคุณภาพควบคู่ไปกับการสร้างองค์ความรู้ใหม่ที่มีความเฉพาะสำหรับสังคมไทย และเพิ่มศักยภาพของบุคลากรไปพร้อมกัน...นี่แหละคือเหตุผล
พี่เชื่อไหมครับตอนแรกผมก็อยากที่จะเรียนหลักสูตรวิจัยและพัฒนาระบบสาธารณสุข เหมือนกันแต่เพราะว่าหน่วยงานต้นสังกัดไม่อนุมัติเพราะว่าไม่ตรงกับสาขาที่เรียนมาแต่ถ้าอยากเรียนต้องหาเวลาเรียนช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ผมจึงเลือกมาเรียนสาขาการพยาบาลเวชปฏิบัติครอบครัวและชุมชนแทน..