ประสบการณ์ที่ประทับใจ

ประสบการณ์ความประทับใจ

   ข้าพเจ้า สิบเอกหญิง ภัคฐิชา  ปุกตะคุ ปัจจุบันรับราชการที่โรงพยาบาลค่ายสุรนารี อ.เมือง จ.นครราชสีมา  ปฏิบัติหน้าที่ในส่วนของการรักษาพยาบาล เป็นผู้ช่วยพยาบาลที่แผนกศัลยกรรมหญิง 403

    ประสบการณ์ความประทับใจก็คงจะเป็นเมื่อสมัยที่ได้ไปเรียนเป็นนักเรียนผู้ช่วยพยาบาลกองทัพบก เมื่อปี พ.ศ.2537 วันทีเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจและจดจำตลอดระยะเวลาของการศึกษา 1 ปีเต็ม ตั้งแต่เดือน พฤษภาคม 2537 จนจบหลักสูตรของการศึกษา เดือน พฤษภาคม 2538 หลักสูตรนี้เป็นหลักสูตรที่มีการศึกษาด้านการพยาบาล และมีการฝึกวิชาทหาร ควบคู่กันไปเพราะเมื่อจบการศึกษาแล้วก็จะบรรจุเข้ารับราชการเป็นนายทหารประทวน ติดยศเป็นสิบตรี

     ตั้งแต่เมื่อเริ่มเข้ารับการศึกษา รุ่นที่เรียนก็มีนักเรียนที่เข้าศึกษาในรุ่นทั้งหมด 70 คน จากทั่วประเทศมาคัดเลือกโดยการสอบ  แบ่งเป็นนักเรียนที่จบมัธยมศึกษาปีที่ 6 รับ 50 คน และประเภทที่ 2 ซึ่งเป็นส่วนโควตาที่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเข้าเรียน คือผู้มีประสบการณ์แล้ว คือทำงานเป็นลูกจ้างชั่วคราวของโรงพยาบาลทหารทั่วประเทศ  เป็นจำนวน 20 คน รวมเป็น 70 คน แต่ในการคัดเลือกประเภท 1 และประเภท 2 ใช้ข้อสอบเหมือนกันทุกอย่าง

    เมื่อเริ่มเข้าหอพักวันแรก  พวกเราทุกคนอยู่รวมกันเป็นหอพัก 2 ชั้น มีตู้ให้ 1 ตู้ และเตียงนอน ซื้ออาหารทานเอง แต่นอนร่วมกัน มีกฎระเบียบ ปฏิบัติเหมือนนักเรียนทหาร โดยมีคำนำหน้าเรียกว่า นรช. ซึ่งหมายถึง นักเรียนผู้ช่วยพยาบาล เริ่มเรียนภาคทฤษฎีตั้งแต่ เวลา 08.00-17.00 น.ทุกวัน  ในช่วงเทอมแรกในขณะที่พักอยู่ที่หอพัก ก็จะมีการแหกกฎกันบ้างเป็นบางครั้ง เช่นเวลาเข้าและออกจากหอพัก คือจะออกจากหอในวันศุกร์เย็นหลังจากเลิกเรียนวิชาทหาร  เพื่อนที่อยู่ต่างจังหวัดก็จะกลับบ้านกันและมาเข้าหอพักเย็นวันอาทิตย์  ด้วยความทีอยู่ไกลและนาน ๆ ได้กลับบ้าน บางคนก็จะเข้าหอพัก เช้าวันจันทร์ อาบน้ำแล้วไปเรียนเลย  สถานที่ที่พวกเรา นรช.เรียนคือ วิทยาลัยพยาบาลกองทัพบก  ซึ่งจะผลิตนักเรียนพยาบาลหลักสูตร 4 ปี และผลิตนักเรียนผู้ช่วยพยาบาล หลักสูตร 1 ปี ที่ข้าพเจ้าและเพื่อน ๆ ศึกษากันอยู่นี้

    ความประทับใจในเมื่อสมัยเรียน มีเรื่องราวมากมายที่อยู่ในความทรงจำ เรื่องของความสนุก พวกเราก็จะพากันไปเที่ยวในวันเสาร์-อาทิตย์ ไปวัดพระแก้วอันเป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ และสวยงาม  ซึ่งถ้าไม่ได้ไปเรียนในหลักสูตรนี้ก็จะจะหาโอกาสไปเที่ยวได้ยาก  ไปเที่ยวทะเล หัวหิน ชะอำ ที่บ้านเพื่อน โดยไปเฉพาะกลุ่มเพื่อนสนิท ประมาณ 8 คน ปัจจุบันเพื่อน ๆ ที่สนิทเหล่านี้ได้แยกย้ายกันไปทำงาน ไม่ได้บรรจุที่เดียวกัน  แต่ก็มีการติดต่อกันบ้าง ถามสารทุกข์สุขดิบกัน

     สถานที่เที่ยวอีกที่หนึ่งคือ แดนเนรมิต ซึ่งเป็นสวนสนุก นั่งเรือไวกิ้ง เมื่อลงมาก็อาเจียนเพราะเมาเรือไวกิ้ง  นั่งรถไฟเหาะ และชมสถานที่ต่างๆ  ในแดนเนรมิต สนุกมาก แต่ปัจจุบันแดนเนรมิตได้ถูกยุบไปแล้ว  ไม่มีสวนสนุกแห่งนี้อีกแล้ว

   อีกประสบการณ์หนึ่งก็คือ ขณะเดินข้ามสะพานลอยไปที่ดินแดนสถานที่ฝึกวิชาทหาร ซึ่งทุกวันศุกร์จะต้องไปเรียนกัน  ไม่ได้ประสบด้วยตนเอง แต่ว่าเพื่อเล่าให้ฟังในวันนั้นว่า  ได้มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่ง นั่งรถเมล์มาพร้อมกับเพื่อนๆ  แล้วลงจากรถ หลังจากนั้นก็ข้ามสะพานลอยไปด้วยกัน แล้วชายคนนั้นก็ควักนกเขาออกมาโชว์  เพื่อน ๆ พากันวิ่งหนีแล้วไปหาครูฝึก แต่ก็ไม่ทัน ชายคนนั้นได้หนีไปแล้ว  ทำให้พวกเราได้มีการระวังตัวและไม่ไปไหนคนเดียวในที่เปลี่ยว ซึ่งจะป้องกันตนเอง ทำให้รู้ว่า กรุงเทพฯมีอันตราย หลายอย่างที่เราต้องระมัดระวังตัวเอง

    ตลอดระยะเวลาที่เรียน พวกเราทั้ง 70 คน ได้มีความรู้ มีประสบการณ์ การใช้ชีวิตร่วมกัน มีความรัก ความสามัคคีต่อกัน 10 กว่าปีแล้วยังอยู่ในความทรงจำ  วันที่พวกเราทั้งหมดต้องจากกัน เป็นวันที่พวกเราทุกคนร้องไห้ คิดถึงกันเพราะเราได้อยู่ร่วมกันเกือบจะ 24 ชม.ก็ว่าได้  ทำให้ในวันจากลานั้น เป็นวันเศร้า แต่ก็เป็นวันที่ต้องเริ่มชีวิตแห่งการทำงาน และประสบการณ์ของชีวิตจริง ๆ ในการทำงาน เป็นการเริ่มต้นประสบการณ์จริงของชีวิต ที่ต้องเรียนรู้อีกยาวนานต่อไป