เมื่อวันพฤหัสที่ 19 ม.ค. ที่ผ่านมาหมาดๆ
ช่วงเช้าภาควิชาพยาธิได้จัดให้มีการทำบุญเลี้ยงพระ
เนื่องในโอกาสขึ้นปีใหม่
พอถึงช่วงเที่ยงก็ยังมีการจับรางวัลของขวัญที่คณะกรรมการจัดงานปีใหม่ได้สรรหามา
โดยของรางวัลมีให้สำหรับบุคลากรทุกคน แบ่งเป็น 3 กลุ่ม คือ S, M
และ L ตามราคาสินค้า ใครที่จับได้เบอร์ S
จะได้รับไฟฉายขนาดพกพา จับได้เบอร์ M จะได้รับร่ม
และจับได้เบอร์ L จะได้รับเสื้อแจ้คเก็ตสีดำสุดเท่
สังเกตดูส่วนใหญ่มีความสุขสนุกสนานที่ได้ลุ้น
และรับของขวัญกันไปทั่วหน้า
แต่ก็ยังมีบางคนที่บ่นอุบอิบเพราะอาจจะได้ของไม่ถูกใจตัวเอง...แต่แล้ว
ก็เกิดเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้นตามมา..คือ
-
บางคนจับได้เสื้อแล้วไม่อยากได้เพราะมีเสื้อแจ๊คเก็ตอยู่หลายตัวแล้วใส่ไม่ทันอยากได้ร่มมากกว่าเพราะสีสวย
คันใหญ่ ก็นำไปแลกกับคนที่ได้ร่ม
-
บางคนจับได้ร่มแต่เห็นว่าที่บ้านมีหลายคันแล้ว
อยากได้ไฟฉายก็นำไปแลกกับเพื่อน
-
บางคนจับได้ไฟฉายแล้วนำไปขอแลกกับเสื้อแต่เจ้าของเสื้อไม่ยอมให้แลกก็มีเหมือนกัน(เพราะฉันก็ต้องการเสื้อสวยๆไว้ใส่จ้ะ)
ในที่สุด... ความลงตัวของ ไฟฉาย เสื้อ
และร่ม ก็เกิดขึ้นได้เพราะ มีการหันหน้าเข้าหากัน พูดคุยกัน
ด้วยหลากหลายความคิดเห็น ที่ไม่ใช่
"ความแตกแยก" แต่เป็น "มองต่างมุม"
ในคืนหนึ่งที่มืดมิดเพราะกระแสไฟฟ้าขัดข้อง มีสายฝนโปรยปราย
อากาศหนาวเหน็บ เราคงได้มีโอกาสเห็นคนสามคนเดินฝ่าสายฝน
คนหนึ่งกางร่ม คนหนึ่งฉายไฟนำทาง
อีกคนใช้เสื้อแจ๊คเก็ตตัวใหญ่คลี่คลุมไหล่ของทั้งสาม
เดินมาด้วยกันเพื่อเข้าเวรดึกที่ภาควิชาพยาธิ
(บริบทนี้ได้จากสุนทรียสนทนา ของคุณสุนทร
หน่วยฮีมาโต)