เพลงอีแซว "บทร้องเศรษฐกิจพอเพียง"

เพลงอีแซว

 "บทร้องเศรษฐกิจพอเพียง”

 นายชำเลือง มณีวงษ์ เขียนบทร้อง 

(31 พฤษภาคม 2549) ปรับปรุง

 

1. บทร้องเพลงถวายพระพร 

เอ่อ เอ๊อ เอ้อ.... เอ่อ เอิ้ง เง้อ...  เอ่อ เอิ้ง เงย... ฮือ...

    กราบลงบนแผ่นดิน บนท้องถิ่นกำเนิด   จงรับรู้ด้วยเถิด ลูกก็สายเลือดไทย

เกิดใต้ร่มพระบารมี  ที่ใหญ่หลวง               หนึ่งใน 60 ล้านดวง ห้วงหัวใจ

ภูมิใจที่สุด   ตั้งแต่ได้ลืมตา                     ชาติศาสน์กษัตรา  เหนี่ยว นำให้ 

มีศูนย์รวมดวงใจ ของคนไทยทุกดวง        เรารักในหลวง  ของปวงชนชาวไทย

 

พระราชวงศ์จักรี เรามีพระเจ้าแผ่นดิน         กรุงรัตนโกสินทร์ แสงทองผ่องใส 

สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก              พระบรมปฐมภก พระราชวงศ์จักรีไทย 

สืบเนื่องมายาวนาน ถึงรัชกาลที่ 9            ทรงปกปักษ์แผ่นดินเรา ให้อยู่รอดปลอดภัย

ครบแปดสิบพรรษา 5 ธันวาคมนี้              ขอพระองค์ทรงมี  พระพลานามัย

เนื่องในวโรกาส  มหามิ่งมงคล                 พ่อหลวงของปวงชน ประจวบกาลสมัย

ทรงมีพระชนมายุครบเวลา                       แปดสิบปีแล้วหนา พระภูวไนย

เฉลิมฉลองพระเกียรติคูณ อย่างถูกต้อง    เสียงปะโคมรำร้อง กราวนอกกราวใน

มารวมพลังกันทั้งชาติ  ถวายเป็นราชพลี   แด่พ่อหลวงปีนี้   เป็นปีที่ยิ่งใหญ่

ทีฆายุโก โหตุ มหาราชา                        ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมวันทา ถวายพระพรชัย

 

                                                                      

2. เศรษฐกิจพอเพียง 

     กระแสพระราชดำรัส ตรัสด้วยวาจา      ในวันเฉลิมพระชนมพรรษา ยังจำได้

เศรษฐกิจพอเพียง หลายโครงการ            ทั้งพ่อค้า ข้าราชการ พนักงานน้อยใหญ่

เมื่อวันที่ 4 ธันวา ปีสองห้าสี่ศูนย์             รายได้เคยเพิ่มพูน  กลับลดลงต่ำใต้ 

เกิดวิกฤตการณ์ ผันเปลี่ยนแปลง              ไปทุกหัวระแหง   ของประเทศไทย  

ค่าเงินบาทตกต่ำ  ทำให้ต้องคิด              เมื่อผลผลิต  ส่งออกขายไม่ได้

สถานการณ์ปั่นป่วน จวนหลงทาง             ธุรกิจงานสร้าง   หมดทุนขยาย

หมู่บ้านจัดสรร   ปล่อยกันให้ร้าง              กลุ่มไฟแน้นซ์ก็พัง ปล่อยเงินกู้ไม่ได้

ธนาคารหลายแห่ง  แบ่งปันหนี้เสีย           เงินต้นดอกเบี้ย  ติดค้างมากมาย  

อัตราแลกเปลี่ยน  เงินไทยสหรัฐ              ดอลล่าละ 40 บาท  พุ่งสูงเกินไป    

ปรับตัวไม่ทัน  ชาวบ้านเดือดร้อน            เป็นอุทาหรณ์   เอาไว้สอนใจ

เตือนเราให้รู้  ความเป็นอยู่ของโลก         อย่าเป็นนักบริโภค  จนลืมที่มาที่ไป

รับของต่างชาติมา  หาได้รู้ตัว                 กลับมองข้ามของตัว  เราเองเสียได้

วิกฤติการณ์อันตราย ในบ้านเมือง             มีเข้ามาหลายเรื่อง  มรสุมลูกใหญ่

บางคนลืมรากฐาน  ลืมพื้นบ้านเรา            ไม่ศึกษาว่าคนเก่า ๆ   ที่เขาอยู่ได้

เขาเอาหลังสู้ฟ้า  เขาเอาหน้าสู้ดิน            อยู่กันตามท้องถิ่น  ด้วยความยากไร้

ปรับจากภูมิปัญญา  มาเป็นเทคโน            แข่งขันกันโชว์  นวัตกรรมใหม่ ๆ  

ลืมความเหมาะสม  ตามสถานการณ์         ตามยุคไม่ทัน   จึงเกิดความเสียหาย

ชีวิตต้องตกกระ   ด้วยภาวะหนี้สิน             แม้แต่ที่ทำกิน  ยังไม่เหลือติดกาย

ด้วยพระบารมี  ที่อบอุ่น                           พระมหากรุณาธิคุณ  ในรัชสมัย

พระเจ้าอยู่หัวมั่นคง  ทรงงานหนัก             พระองค์ทรงเป็นหลัก  ของแผ่นดินไทย

ช่วยชี้แนวทาง   ให้แก่ปวงประชา              ทรงเป็นนักพัฒนา   พระผู้ยิ่งใหญ่

ปรัชญาที่ทรงดำรัส  ตรัสไว้กับพสกนิกร     ดังคำพ่อสอน  ให้ลูกพ้นภัย

เศรษฐกิจพอเพียง  เป็นความมีเหตุผล       เป็นภูมิคุ้มกันตน  พึ่งพาตอนยากไร้

ต้องอาศัยความรู้  ความรอบคอบ              ความรับผิดชอบ   พื้นฐานทางจิตใจ

คนส่วนใหญ่จะต้องมี ความเข้มแข็ง          ร่วมพลังร่วมแรง   รวมให้เป็นกลุ่มใหญ่

สร้างเครือข่ายโยงใย   ขยายกิจกรรม         ต้องช่วยกันกระทำ  อาชีพหลากหลาย

ออมรายได้ เก็บเอาไว้ ตามสมควร            หาได้ 4 เก็บ 1 ส่วน   พยายามไว้

ต้องประหยัดไม่ฟุ้งเฟ้อ  เห่อเหิมเกินตัว      ละสิ่งยวนยั่ว  ละกิเลสทั้งหลาย

 

สิ่งสำคัญนั่นละหนอ คำว่า พอเพียง          เมื่อสิ้นกระแส พระสุรเสียง  เริ่มทำได้

อยู่อย่างพอเพียง   เป็นความประเสริฐ       สำนึกรักบ้านเกิด  บนพื้นฐานความเป็นไทย

จงมาร่วมกันน้อมรับ คำว่า “ความพอดี”     ถวายเป็นราชพลี แด่พ่อหลวง เหนือดวงใจ