จำได้ว่าเคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับ"หัวใจ"ไว้หลายบันทึก แต่ในบันทึกนี้ขอใช้ชื่อว่า "หัวใจนะไม่ใช่ถังขยะ"ครับ
เพราะว่า เราจะกักเก็บสิ่งต่างๆไว้ในใจของเราเสมอ สิ่งที่เราเห็นด้วยตา ไม่ว่าจะด้วยการจ้องมองดูหรือด้วยการอ่าน ไม่ว่าจะด้วยการฟัง หรือได้ยิน และรวมถึงการนึกคิด สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดจะลงไปรวมอยู่ในใจของเรา
มันจะสะสม เพิ่มพูนอยู่ในหัวใจของเราทุกวัน
หากเรามองดู อ่าน ฟัง หรือนึกคิดในสิ่งที่ดีหรือเป็นบวก (Positive) หัวใจของเราก็จะกักเก็บสิ่งที่ดีๆนั้นไว้อุปมาดั่งตู้เซฟที่เก็บรักษาของมีค่าแต่หากเรามองดู อ่าน ฟัง หรือนึกคิดในสิ่งที่ไม่ดีหรือสิ่งที่เป็นลบ (Nagative) ทันใดนั้นมัน (หัวใจ) ก็จะเปลี่ยนเป็นถังขยะที่เรารวมบรรดาสิ่งสกปรก เน่าเหม็นต่างๆมาสุ่มกองไว้ในมัน
ในแต่ละวันเราเก็บอะไรไว้ในใจของเรา บวกหรือลบ ของมีค่าหรือขยะ หอมหรือเหม็น รอยยิ้มหรือความโกรธแค้นชิงชัง รักหรือเกลียด บุญหรือบาป แสงสว่างหรือความมืด
และสิ่งที่อยู่ในใจของเรานั้น จะล้นทะลักออกมา เป็นคำพูด เป็นข้อเขียน เป็นความรู้สึก เป็นสีหน้า แววตา หรือกลายเป็นบุคลิกภาพของเราในที่สุด
มันคือต้นทุนที่เรามี และเราจะนำสิ่งที่เรามีอยู่ออกมาเสมอ
ดังนั้น เวลาเราจะมองดู อ่าน ฟัง หรือนึกคิดสิ่งใด ให้นึกเสมอว่า
"หัวใจนะไม่ใช่ถังขยะ"
สวัสดีค่ะท่าน...อ.อาลัม
ขอบคุณค่ะ...บันทึกที่ดีมีคุณค่ะค่ะ
สวัสดีค่ะ..อาจารย์
เรียนถาม 3 ข้อก่อนค่ะ...พยายามจะมีความสุขค่ะ
ขอบพระคุณค่ะ
สวัสดีครับ อาจารย์
มาเยี่ยมท่านอาจารย์ครับ
กระผมติดใจคำว่า "หัวใจไม่ใช่ถังขยะ" ใช่เลยครับ เราควรเก็บสิ่งดีๆเท่านั้นไว้ในใจ สิ่งไม่ดีเรียนรู้ให้เป็นประสบการณ์แล้ว ทิ้งหรือลบไป
ขออัลลอฮฺทรงนำทางท่านสู่แนวทางอันเที่ยงตรงของพระองค์ด้วยเถิด
แล้วพอจะมีแบบขจัดขยะ..แล้วมาแปรรูปให้มันมีค่าไหมคะ
ขออัลลอฮฺทรงนำทางคุณจตุพรสู่แนวทางอันเที่ยงตรงของพระองค์เช่นกันครับ