ตำนาน "กอด" Gotoknow


พี่อึ่งอ๊อบ ที่ดิฉั้นยกตำแหน่ง..ให้เป็นเจ้าแห่งตำนาน"กอด"

"กอดเป็นสัมผัสเฉพาะ เมื่อถูกสวมกอด คำพูดใดๆ ก็ไม่จำเป็นทั้งสิ้น เพราะโลกทั้งโลกเงียบงัน อบอุ่น ตื้นตันได้เพราะกอด"


             ”กอด" ของชาว gotoknow เริ่มมาจากไหน...เริ่มต้นที่นี่ พฤศจิกายน 2549 บันทึกนี้ครูอ้อยเจอคุณสมพร-ที่สวนรถไฟ  

          มหกรรมการจัดการความรู้ครั้งที่ 3 ที่ไบเทคมีห้องจัดให้ Blogger เจอกัน พบเห็นอาการ  blogger โผกอดกันกลางงานหลายคู่...ในงานดิฉั้นเจอ  ดร.กะปุ๋ม เป็นครั้งแรกก็กระโดดกอดกัน เราพบเจอกันทางหน้าจอบ่อยๆ เป็นแฟน blog กันอ่านเรื่องราวของกันทุกวัน แว๊บแรกที่เจอกันนึกถึงกอด…ทำไม่ไม่ทำอย่างอื่น…สวัสดีค่ะ…จับมือ..ยินดีที่ได้พบ…มันเกิดจากข้างใน  สวมกอดกันแทนคำพูดเป็นพันคำ….อ่านกันอ่านงานอ่านไปถึงใจเราต่างมีใจช่วยกัน เติมกำลังใจในการเขียน..เริ่มต้นจากการให้กำลังกันถ่ายเทพลังเพิ่มแรงฮึดให้กัน(พอติดลมแล้วก็เว้นภารกิจนั้นไป..หันไปให้ความเห็นในเนื้อหาที่เขียนแทน…หรือไม่ก็ตามอ่านตามเก็บตามชื่นชม เงียบๆ นานๆ จึงแสดงตน..อ่านอยู่นะไม่ได้ไปไหนไกลจากเธอเลย) <p>               แต่ทว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะถึงอารมณ์ นั้นได้…เจอกันเพียงยิ้มๆ..ทักทาย….มาจากข้างใน...มันมาจากการสัมผัสกันได้จากงานเขียนที่เป็นตัวตน....ส่งสัญญาณกันได้กับตัวตนของเรา...ไม่เท่ากัน</p><p>              กุมภาพันธ์ 50 เสวนาสมาชิกเครือข่าย UKM ที่ขอนแก่น คุณสมพร-พี่อึ่งอ๊อบซึ่งดิฉั้นยกตำแหน่ง..ให้เป็นเจ้าแห่งตำนานกอดเธอแวะมาพบที่ จัดเสวนาสมาชิกเครือข่าย…เจอกันตอนเช้าที่หน้าลิฟท์..เธอทักทายดิฉั้นโดยการสวมกอด..วันนั้นหัวใจดิฉั้นหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม..พูดไม่ออกบอกไม่ถูกไปครึ่งวัน 
             (อารมณ์นี้…หากไม่เชื่อไปถามคุณแผ่นดินดูได้..เธอมาแอบกล่าวกับดิฉั้นหลังจากคุ้นกันแล้วว่า..กอดทำให้ผมเขิน ผมไม่ชินเลยแม้แต่นิดเดียว..กอดที่ทำให้ผมอุ่นที่สุดคือคุณสมพรก่อนขึ้นรถกลับจากมหาชีวาลัยวันนั้น)</p><p>             เฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ 1 ที่มหาชีวาลัย..เจอ blogger พร้อมกันหลายคน..ไม่นึกอยากกอดใคร วันนั้นชุลมุน เจอหน้ากันหลายๆ คนเป็นครั้งแรก ทุกคนทักทายกันอลหม่าน ครั้นบรรยากาศการพบกันสงบลงดิฉั้นจึงซาความตื่นเต้นลงได้เริ่มมองหา…คนไหนกันพ่อครูบา-สุทธินันท์ของคุณรัตติยาที่เธอคุยกันใน blog เช้าเย็นผูกสมัครเป็นลูกรักกันกลางอากาศจนมีวันนั้นวันที่ดิฉั้นได้ติดสอยห้อยตามไป….มหาชีวาลัย..
           ดิฉั้นเดินสวนทางกับพ่อครูกลางบ้าน..คนนี้แน่นอนพ่อครู..สวัสดีค่ะ..ทันใดนั้นใจดิฉั้นมันสั่งให้กอด...(สงสัยติดโรคมาจากคุณสมพร)...พ่อคะขออนุญาต(มารยาทดีไม่เบา)กอดโดยไม่พูดจากันสักคำ..มันอยู่ข้างในจริงๆ..ตั้งแต่ครั้งนั้นมาดิฉั้นพบหน้าพ่อครูที่ไรก็ใช้การกอดทักทายและไม่ลืมกล่าว “พ่อคะขออนุญาต” ทุกครั้ง..แต่ทั้งนี้ก็ดูซ้ายดูขวาก่อนทุกทีเพราะท่านเป็นผู้ใหญ่..ใครไม่รู้จริตจะมองไม่งาม
       
         ที่มหาชีวาลัยครั้งนี้เองมีกอดแกล้ง…เช้าวันที่เราจะกลับขณะเดินเรียนถ่ายภาพดอกไม้กับ อ.แป๋ว  P ทันใดที่มีสายรายงานว่า..คุณแผ่นดินมา...”ได้การ"พวกเรา blogger รุ่นใหญ่ขี้แกล้ง เป็นเพราะเราสัมผัสได้ตรงกันในงานเขียนว่าคุณแผ่นดินขี้อายและมีอะไรที่ซ่อนลึกอยู่ข้างในมากๆ..”ชวนกัน..เดี๋ยวเราแกล้งคุณแผ่นดินกันดีกว่า"...เท่านั้นเองคุณแผ่นดินโดนแกล้งจนพูดไม่เป็น ไป 2 ชั่วโมง..
   
                จากนั้นมา..ใครจะไปพบปะ Blogger ในคราไปราชการ หรือนัดเจอกัน..นัดแนะ..ก็จะมีการหยอกเอินกัน.."ฝากกอดด้วยนะ"..มีทั้งฝากกอดจริงและ ทั้งอยากกอดเองแต่เขินก็เลยสมอ้าง…“มีคนฝากกอดค่ะ.
          
             และที่เฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ 2 ที่มหาชีวาลัย จนกลายเป็นกอดกระจาย..BLOG จะแตกเมื่องาน KM เชียงใหม่ตามที่ได้ติดตามกันอย่างตื่นตาตื่นใจไปแล้ว.

              เป็นจริงว่า..กอดบ่อยๆ จะชิน..เจอกันก็จะกอดจนเป็นปกติ….ทุกวันนี้...คราที่ดิฉั้นเจอ blogger ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน ..ไม่รู้เป็นอะไรเห็นก็อยากจะกอด พี่โอ๋-anothai นี่สามารถกอดปกติทุกครั้งที่เจอ..กอดคุณนิดหน่อย(คนนี้ต้องดูอารมณ์ก่อน…อิ..อิ..)กอดพี่เม่ย(แกไม่ค่อยให้กอด..ขัดขืน) อยากกอดคุณหมอปารมี(ที่สุด) เจอหน้า blogger ต่างมหาลัยที่คุ้นๆ เช่นคุณตูน คุณโอ..อ.มาลินี..น้องเมย์(วลัยลักษณ์) ก็เกิดอาการโผกอดกันเป็นปกติ(ภาษาใต้เรียกว่า.."ได")

เป็นตำนานกอดที่..เรียบเรียงมาเล่าสู่กันฟังค่ะ "กอดทำได้ง่าย..เพียงแต่อยากจะกอด แต่อาจยากเย็นแสนเข็ญหากคนถูกกอดไม่เต็มใจ"

"กอดทำให้อุณหภูมิในร่างกายสูงขึ้น เพราะมีการถ่ายเทอุณหภูมิระหว่างคนกอดและถูกกอด ทำให้ข้างในอบอุ่น เอ่อท้นและเต็มตื่นไปด้วยความรู้สึก ที่ถูกถ่ายทอดจากคนกอดสู่คนถูกกอด"
 
"กอดเป็นยาต้านโรค...ไม่ว่าเราจะอยู่ในอ้อมกอดของขุนเขา...อ้อมกอดของป่ากว้าง..อ้อมกอดดวงดาว...อ้อมกอดแม่...ล้วนเป็นอ้อมกอดแห่งรัก....ทำให้เราชุ่มชื่นหัวใจ..."

เชิญสมาชิกร่วมเพิ่มเติมนะคะหากตกหล่นไป..

มีภาพประกอบค่ะ..รอนิดนะคะ</p>

คำสำคัญ (Tags): #กอด#พลังงาน#gotoknow
หมายเลขบันทึก: 126392เขียนเมื่อ 8 กันยายน 2007 23:10 น. ()แก้ไขเมื่อ 4 มิถุนายน 2012 19:24 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (27)

สวัสดีครับพี่เมตตา

ตำนาน "กอด" Gotoknow มีที่มาอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณครับที่นำมาเล่าแบ่งปัน ผมมีเพลงกอดมาฝากครับ

รัตติยา เขียวแป้น

เอ่อ คุณเมตตาค่ะ

        ว่าแต่  เราสองคน เคยกอดกันรึเปล่าค่ะ  ถ้ายัง  เจอกันคราวหน้า ขออนุญาตกอด นะคะ

คิดถึงจังค่ะ คุณจิ๊บ ต้องบอกว่าพออยากกอดต้องกอดเลยในแว้บแรกที่คิดนะคะ เพราะพอหยุดคิดปั๊บก็จะเกิดอาการประดักประเดิดขึ้นมาทันที ยังจำได้ว่ากับเพื่อนฝรั่งที่เรากอดๆกันนั้น ก็ยังมีความแตกต่างระหว่างกอดตามมารยาทกับกอดจากใจจริงๆนะคะ มีหลายๆคนที่เราจะกอดเขาก่อนที่เขาจะกอดเราเสียอีก พี่โอ๋เชื่อว่า กอดที่มาจากใจที่บริสุทธิ์ (กอดเพราะใจสั่งมา) นั้นคนถูกกอดแม้จะตกใจก็คงเข้าใจและสื่อสารจากใจเราได้ (ตอนหายตกใจ) นะคะ 

กอดทำให้อบอุ่น กอดทำให้เกิดการสนิทชิดเชื้อ กอดทำให้กำแพงกั้นระหว่างเราสลาย กอดทำให้รู้สึกดีๆให้กันและกัน ... แต่ทั้งนี้การกอดต้องมาจากความบริสุทธิ์ใจในความเป็นเพื่อน...ทั้งสองฝ่ายต่างยินดีที่จะกอด หาไม่แล้วอาจเกิดเป็นกรณีได้จริงมั้ยค่ะ...

กอดนี้ กอดนั้น กอดโน้น กอดไหนจะดีเท่ากอด Blogger ...อิอิอิ

  • หว้าต้องขอสารภาพว่าขัดเขินเป็นที่สุดกับการ
  • กอด   แต่ไม่รู้พอเจอบรรดา bloggers ที่คุ้นเคย ก็เป็นไปเองโดยอัตโนมัติค่ะ
  • เรื่องแบบนี้บรรยายไม่ได้นะคะ     ต้องลองไปกอดเอง....
  • เห็นด้วยค่ะว่า กอดบ่อยๆก็จะเริ่มชิน...
  • พูดถึงอ้อมกอดรู้สึกว่าอบอุ่นดีค่ะ
  • แต่ไม่ค่อยมีโอกาสได้กอดใคร แม้แต่แม่.
  • สวัสดีครับพี่

    • สบายดีไหมครับผม น้องๆ สบายดีกันนะครับ
    • เข้ามา่อ่านตำนานกอดครับผม ผ่อนคลายสมองด้วยการอ่านบทความครับผม
    • โชคดีและสนุกในวันหยุดพักผ่อนนะครับ 
    ตำนานกอดนี้น่ารักดีจัง มิน่าตอนไปเชียงใหม่โดนกอดจนช้ำไปหมด แต่รู้สึกดีจัง กอดคู่ กอดหมู่ มีให้เห็นจากภาพที่ท่านทั้งหลายได้นำมาโชว์ สุขใจเมื่อมีคนกอด รู้สึกบริสุทธิ์ใจที่ได้แสดงความรักออกมาแบบนี้ค่ะ มันกลายเป็นวัฒนธรรมของชาว G2K โดยไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย

    สวัสดีค่ะ คุณเมตตา

    • เข้ามาบอกว่าเห็นด้วยกับพี่โอ๋ค่ะ..... "ต้องบอกว่าพออยากกอดต้องกอดเลยในแว้บแรกที่คิดนะคะ เพราะพอหยุดคิดปั๊บก็จะเกิดอาการประดักประเดิดขึ้นมาทันที"....นั่นเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นจริงค่ะ
    • ขอบคุณค่ะที่นำตำนานมาเล่าให้ฟัง...สมกับเป็นผู้ร่วมกันบุกเบิก "การกอดใน GotoKnow " ร่วมกับน้องอึ่งอ๊อบค่ะ 

    สวัสดีครับ...

    วันนี้พาเจ้าตัวเล็กตะลุยหมู่บ้าน  สนุกและได้รสชาติชีวิตมาก ... ดีกว่าไปโดนทิ้งเขาไว้ที่บ้านกับคนเป็นแม่ ..

    ...

    ถึงตอนนี้ก็ยังยืนยันว่า  ยังเขินทั้งการกอดและถูกกอดอยู่วันยังค่ำ  ทั้ง ๆ ที่รู้ว่ากอดนั้นคือมิตรภาพอันบริสุทธิ์ ....

    แต่ก็มีความสุขที่ถูกกอดและได้เป็นฝ่ายสวมกอดตอบอย่างเบา ๆ ..... (แต่หัวใจฉีกยิ้มกว้างเท่าจักรวาล)

    • อ่านบันทึกบันทึกนี้ของพี่แล้วตูนกลับเข้าไปดูข้อมูลรายชื่อผู้สมัครเข้าร่วมมหกรรม KM ภูมิภาคเพื่อความมั่นใจอีกทีเพราะจำได้ว่ามีท่านหนึ่งชื่อคุณพนัส จาก มมส. สมัครเข้ามา  และแล้วก็ใช่คุณแผ่นดินจริงๆ  ด้วย
    • อิ อิ (พร้อมสายตาเจ้าเล่ห์)  สงสัยคราวนี้จะได้เห็น blogger กอดกันเพียบเลยนะคะ

    นำรวมมิตรรูปกอดมาฝาก

    ใครมีก็ส่งมาให้ดูด้วยนะคะ

    %e0%b8%81%e0%b8%ad%e0%b8%941

    ก๊ากส์

           มัวแต่โหลดรูป แพ้กันเห็น ๆ อีกแล้ว  คุณเมตตา ขา  หายไปไหนเอ่ย มีคนยึดบ้านแล้ว

    ว่าแต่ ของใครเจ๋งกว่ากันค่ะ อิอิ

     

    • ตูนเคยได้กอดพี่แป๊ดแล้วครั้งนึง
    • อบอุ่นสุดๆ พอๆ กับกอดพี่เมตตาเลยค่ะ
    เห็นน้องอึ่งอ๊อบเอารูปมาลงแล้ว...ชื่นใจจัง....

    มาเพิ่มเติม ภาพกอด ๆ ค่ะ

     เริ่มจาก  กอดรุ่นเยาว์

     

    ตามด้วยกอดรุ่นเดอะ

      โดยเฉพาะท่านสุดท้าย เหตุไรถึงกอดเสา งานนี้ ต้องไปถามคนกอดเอาเองนะคะ

     

    สวัสดีค่ะหนูตูน

           จำได้ค่ะว่าเคยกอดสาวน้อยคนขยันคนนี้ ในงาน UKM 10  แต่จำไม่ได้ว่า วันนั้น รูปอยู่ในกล้องใคร  ตะกี้ก้อค้นหารูปกันให้ควั่กแล้วค่ะ แต่ไม่เจอ  เสียดายจัง

             ไม่เป็นไรค่ะ ไว้ งาน Km4 รับรองว่า จะกอดให้หนำใจเลย

          อิอิ

    ประกาศ

    ตามหาเจ้าของบันทึก "ตำนานกอด G2K"

    ใครเจอช่วยแจ้งได้ที่ 191 ด้วยค่ะ

    มาแล้วค่ะ เจ้าของบ้าน....ขอบคุณผู้มีอุปการคุณทุกท่านที่นำ ภาพกอดประทับใจมาเติมเต็มให้ทึกนี้สมบูรณ์ค่ะ....

    สวัสดีค่ะคุณจิ๊บ...เมตตา

    • เทพเจ้าแห่งความรัก...คิวปิด...ไปบอกครูอ้อย..ให้มาตามหาความรัก  ความอบอุ่น  จากบันทึก  ตำนวน " กอด "  พบแล้ว..เย้

    มีความสุขมากค่ะ....ขอบคุณค่ะ

    สวัสดีค่ะคูรอ้อย
          ตำนานกอด ลองเขียนดู...จาการที่หลายๆ คนตามมาแซวว่าหมู่นี้คุณ เมตตา ไม่ค่อยมีมุมละไมเลย...เขียนตามคำเรียกร้องของหัวใจค่ะ...
    สวัสดีครับ... พักนี้ผมบอกลาบล็อกไปสักพัก... เพิ่งกลับมาจากราชการ เลยถือโอกาสมาดูเรื่องละมุนละไม อบากเขียนบันทึกอยู่เหมือนกัน แต่ไม่รู้ทำไม... ไม่มีแรงบันดาลใจใด ๆ เลย กอปรกับ, หน้าต่างบันทึกมีปัญหา ตัวหนังสือยาวเยียดติดกันเป็นทางยาวเลยครับ

    แวะมาบอกว่า ... ไปพิษณุโลกคราวนี้  ผมก็โดนพี่อึ่งอ๊อบกอดเป็นคนแรก ... กอดโดยที่พี่แกยังไม่รู้ว่าผมยังไม่อาบน้ำ ...

    การเดินทางสาหัสสากันมาก... แต่ก็เป็นรสชาติที่เต็มไปด้วยพลัง  เพราะจุดหมายปลายทางนั้น  มีความหมายต่อผมมาก

    พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
    ClassStart
    ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
    ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
    ClassStart Books
    โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท