โจทย์ในการแก้ปัญหาในการทำงาน

ในการปฏิบัติงานต้องมีความก้าวหน้ากับการทำงาน  เพื่อองค์กร   เพื่อชื่อเสียง  เพื่อการค้า  เพื่อธำรงไว้ซึ่ง.....อะไรหลายๆอย่าง   

ในการปฏิบัติงานก็ต้องมีการทำงานร่วมกัน   ตามสายงาน   ตามที่ได้รับมอบหมาย   ตามที่อาสา  

ซึ่งแน่นอน...ก็ต้องมี่การได้อยู่  ได้ทำงาน  ได้พูดคุย  ได้ปรึกษา  ได้พึ่งพา  ซึ่งกันและกัน  

ย่อมมีความจริงใจ  ไก่กา   มีการเหยียบย่ำ  ซ้ำเติม  เลื่อยขาเก้าอี้กัน  ยกย่องส่งเสริมกัน   ก็สุดแล้วแต่...อุปนิสัยใจคอของหมู่ชนคนเหล่านั้น  

เมื่อเกิดกับใคร   คนที่เป็นกรรม  คือ  ถูกกระทำ  ก็ต้องโกรธ  และเอาเรื่อง..แน่นอน 

จะระงับความโกรธ  ความไม่พอใจ  ความมึนตึง  หรือบรรยากาศของการแก่งแย่งชิงดีกันได้อย่างไร...คำตอบสั้นๆง่ายๆแบบไม่ต้องคิด..ก็คือ...ผู้บริหาร  

แต่ผู้บริหาร  ลงมือทำเสียเอง  ทำให้เกิดเรื่องเสียเอง  ด้วยไม่เป็นไม้หลักได้  ฟันธงไม่เป็น  หูเบา ..บรรยากาศของสถานที่นั้น..ก็ย่อม..ไม่มีความสุข  คลุมเคลือ   เอาตัวรอดไปวันๆ   แก่งแย่งชิงดี  พูดเข้าตัว  ยกย่องตัว  เหยียบย่ำคนอื่น...และ...ไม่มีจรรยาบรรณ  ขาดสติ  ยั้งคิด  ลุแก่อำนาจ  

โจทย์ข้อนี้  ครูอ้อยหรือใครๆก็แก้ไม่หาย...แก้ไม่ได้..เพราะ  ไม่ได้อยู่ที่เนื้องาน...ปัญหานี้เกิดที่เนื้อใจ...เนื้อความรู้สึก    เพียงแต่ควรฝึกระงับความโกรธไว้...ระงับความโกรธด้วยการนึกถึงความดี 

ความดีที่เขาเคยทำให้เรา..นึกเอาไว้มากๆ   หาก  นึกแล้วนึกไม่ออก  ก็ให้นับ 1 ถึง 10 เวลาที่โกรธ   เอ้า  นับถึง 100 เลย

แต่เอ...สงสัยว่า..ความดีที่ให้นึก  ไม่ค่อยมี  เพราะนึกทีไร...นึกออกแต่ความเลว 

 เพราะ...ความเลว...มีมากเหลือเกิน

โจทย์ในการแก้ปัญหาในการทำงาน...ที่แก้ไม่ได้

[ครูอ้อย แซ่เฮ]

• การแก้โจทย์ปัญหานี้  อยู่ที่  เจ้าตัวต้อง  ปรับเปลี่ยน  จะมาให้คนอื่น โดยเฉพาะ  ครูอ้อย...ไม่ให้เขียนบันทึกนี้...ย่อมไม่ใช่การแก้ปัญหา
• กรรม  คือผลของการกระทำ   ครูอ้อยยอมรับกรรม  และรับต่อสิ่งที่ได้ทำไปแล้ว
• ไม่มีโอกาสแก้ตัว  หรือชี้แจง  แต่ขอเขียน  เขียน  เขียน..เท่านั้นเป็นพอ
• ใครจะพริ้นท์อ้าท์  ไปฝากใคร...ก็เรียนเชิญค่ะ  ด้วยความยินดี...สทร..ทั้งหลายด้วยค่ะ