ความปลอดภัย.....ไม่ใช่เรื่องไกลตัว ( 2 )

ประสบการณ์เจ้าหน้าที่ความปลอดในการทำงานระดับวิชาชีพ

          งบประมาณที่ต้องรณรงค์ในเรื่องความปลอดภัย.....ภายในบริษัท ฯ  ในช่วงปีแรก ๆที่ทำงานด้านความปลอดภัย ในตำแหน่ง จป.วิชาชีพ ในที่ทำงานเดิม มุมมองของผู้บริหารต่อความปลอดภัยเป็นเรื่องของการปฏิบติให้เป็นไปตามกฎหมายแค่นั้น.....( เมื่อปี 2543 ) แต่เราในฐานะ จป.วิชาชีพ ใหม่ ๆ ไฟแรงก็อึดอัดกับระบบการเสนอขอแล้วไม่มีการสนอง...แต่ในสภาวะการทำงานเช่นนั้นไม่ใช่ว่าไม่มีข้อดีเลย สถานการณ์สอนให้ตัวเราเองมีความอดทน...ยิ้มทั้งที่ในใจอาจจะอยากทำอะไรได้มากกว่านั้นแต่ด้วย....จป.วิชาชีพ ซึ่งเปรียบเสมือนตัวแทนผู้ประสานงานบังคับใช้กฏหมายของเจ้าหน้าที่รัฐที่เป็นผู้บังคับใช้กฎหมาย โดยตรง เราต้องเป็นผู้ประสานงานให้เกิดความพอดีของการดำเนินงานด้านความปลอดภัย อาชีวอนามัย และสภาพแวดล้อมในการทำงาน ในองค์กรที่ทุกคนยังมองความปลอดภัยเป็นแค่การปฏิบัติให้ถูกต้องตามกฎหมายแค่นั้น ....ไม่ได้มองลงลึกถึงความสูญเสียที่อาจจะเกิดขึ้นจากความไม่ปลอดภัยในการทำงานของลูกจ้าง ...เพราะความสูญเสียที่เกิดขึ้นจากอุบัติเหตุมีมากมายมหาศาล...เช่นกรณีต้องพิการ สามี หรือภรรยาพิการ มีลูก 1 คน ถ้าเกิดอุบัติเหตุแล้วพิการทั้งสามีและภรรยาขึ้นมา ลูก 1 คนจะเป็นอย่างไรใครจะเลี้ยง....พอเรานึกถึงสิ่งที่เราทำเปรียบเทียบกับสิ่งที่เราเจอในขณะที่ดำเนินงานผลลัพธ์เมื่อทำสำเร็จมันมีมากมาย เรื่องการส่งเสริมให้เกิดความปลอดภัยในองค์กรมันเป็นเรื่องของการทำบุญ....สร้างจิตสำนึทางด้านความปลอดภัย ให้ความรู้ในสิ่งที่ถูกต้อง .....ยังมีเพื่อนร่วมวิชาชีพเจ้าหน้าที่ความปลอดภัยในการทำงานเดียวกับผมหลายที่อาจจะเจอปัยหาเดียวกันกับที่ผมเจอขอเป็นกำลังใจให้อดทนต่อคำพูดที่เราฟังแล้วไม่ชอบ   ....อดทนต่อการเสนอแล้วไม่มีการสนอง ....เพื่อความปลอดภัยของผู้ใช้แรงงานไทยครับ