หนู Toshiba
(ลูกพี่มะหยี จะยิ้มรับในฐานะเจ้าบ้าน)
ผมมีลูกสาวบุญธรรมเชื้อสายแดนปลาดิบ ชื่อหนูToshiba ตัวขาวร่างบางกะทัดรัด ขยันขันแข็ง ทำงานดึกๆดื่นๆ อยู่เคียงข้างทั้งวันทั้งคืน ไปไหนไปด้วยกัน จนกระทั่งโดนเจ้าไวรัสขย้ำบอบช้ำทั้งหัวและหัวใจ รวมทั้งแป้นพิมพ์ไม่ทำงาน จำเป็นต้องเข้าโรงพยาบาล..เอ๊ย!! เข้าโรงซ่อมที่บริษัทโตชิบาสำนักงานใหญ่ จึงจำใจจำจากเจ้าจำจรกันเกือบครึ่งเดือน เมื่อวานนี้ลูกชายโทนไปรับมาคืนให้ อยู่ในระหว่างสอบถามข่าวคราวอาการเป็นยังไง..เท่าที่ผ่านมาToshibaเครื่องนี้..นำสิ่งดีๆสู่ชีวิตจริงๆ เพราะเราใช้เป็นเครื่องมือรวบรวมความรู้ มาปรุงเป็นชุดๆให้เหมาะสมกับความต้องการของเรา ผมจึงรักลูกสาวคนนี้เท่าๆกับลูกๆที่อยู่เมืองสองแคว
โตชิบาเครื่องนี้คนดีมอบให้ เขาเห็นอายุมากแล้วขืนแบกโน้ตบุคส์หนักๆมีหวังเป็นตาแก่หลังโกง เลยหาซื้อรุ่นที่เบาบางมาฝาก ผมใช้สมบุกสมบันตามสภาพคนที่อยู่ป่าดงดอน ที่สำคัญอยู่กับคนที่ไม่ประสีประสาเทคโนโลยีแบบผม เครื่องก็เลยทรุดโทรมต้องหอบเข้าห้องไอซียูหลายครั้ง ช่างเช็ดประวัติซ่อมแล้วก็ยิ้ม คงนึกในใจว่าอีตาแก่นี่น่าให้ทำหน้าที่ทดสอบสมรรถภาพคอมพิวเตอร์ เหมือนอย่างกับพวกรถยนต์ไงครับ เขาจะมีผู้สันทัดกรณีทดสอบรถแต่ละรุ่น แต่โน้ตบุคส์นี่ไม่ทราบว่ามีการทดสอบอย่างว่าหรือเปล่า
มนุษย์ได้เดินทางเข้าสู่โลกของICT.แล้วอย่างแท้จริง เป็นการผ่องถ่ายระบบและวิธีการเรียนรู้แห่งยุคสมัยของมนุษยชาติ คนกลุ่มแรกที่จะต้องไล่ติดตามให้ทันก็คือกลุ่มงานที่เกี่ยวกับการศึกษา ตอนนี้เด็กวิ่งล่วงหน้าครูไปแล้วหลายโค้ง เผลอแผล็บเดียวไฟท้ายก็จะมองไม่เห็นแล้ว ถ้าขยันขันแข็งเหมือนครูอ้อย ถึงจะตามเด็กน้อยทันนะจ๊ะคุณครูขา
คอมพิวเตอร์กำลังเป็นครูที่ยิ่งใหม่ขึ้นมาคู่ขนานกับครูคน และครูทั้ง2ฝ่ายนี้ก็จะต้องออกแบบการเรียนการสอนด้วยกัน ไม่อย่างนั้นการเรียนก็จะอลเวง เด็กไปทาง ครูไปทาง ในแต่ละปีความเปลี่ยนแปลงส่วนนี้ซับซ้อนมากขึ้นถ้าเราไม่ตามแกะรอยให้ดี เราจะเผชิญความรู้แบบไวไฟไหลบ่าจนท่วมทับทวีคูณ จ่อจมอยู่กับเรื่องหนึ่งเรื่องใดก็ไม่ได้ เพราะความรู้ใหม่เข้ามาไวเหลือเกิน ต่อไปครูคนก็จะต้องฉับไวเหมือนกามนิตหนุ่ม ครูเครื่องจะมีอิทธิพลมากระตุ้นให้เราไล่กวดความรู้ไม่ลดละ คนที่รักการศึกษาจะสนุกแน่ คนที่เบื่อการศึกษาก็จะเศร้าซึม เซ็ง ถอดใจระทดระทวย เล่นหวยหาเหาไปตามยะถากรรม..
ความรู้เก่าจะล้าหลังเร็วมาก สิ่งที่เราคิดว่ารู้ว่าดี ตื่นนอนมากลายเป็นเรื่องตกรุ่น ความรู้ตกรุ่น..กำลังจะเกิดขึ้น มากขึ้น โลกวิทยาการทำเกิดกลุ่มคน2กลุ่ม กลุ่มหนึ่งฉลาดขึ้น แต่อีกกลุ่มหนึ่งก็จะโง่มากขึ้นเช่นกัน ขึ้นอยู่กับว่า เราจะเรียน หรือ เราจะหลบ ถ้าใครอยากจะเรียนเชิญไปกระทบไหล่เจ้าตำหรับที่งานมหกรรมKMภูมิภาคที่มหาวิทยาลัยนเรศวร ในปลายเดือนนี้ ขอชวนเชิญคนดีไปจ๊ะจ๋ากัน งานนี้มีความรู้แตกมันหยดติ๋งๆ เพราะเป็นการชุมนุมหัวกะทิจอมยุทธด้านการจัดการความรู้ ไปดู ไปฟัง ไปร่วม ไปรวมพลคนรักKM.ครั้งที่1 ให้เป็นเกียรติประวัติแก่ตนเองก็ไม่เลวนะตาหวาน.
ความเห็น (16)
พ่อจ๋า...ไปนอนคะ...ไปด้วยคนค่ะ มหกรรม km ภาคเหนือ
กราบอรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อครูบาฯ
- อ่านบันทึกพ่อครูแล้วเห็นภาพชัดเจนถึงความแตกต่างระหว่างผู้อยากรู้...ใฝ่รู้ตลอดเวลากับICT และผู้ไม่(อยาก)ใส่ใจกับมัน วันๆเอาแต่นั่งเมาท์แตก....มองเห็นแค่ ICT เป็นเวทีchat...พวกนี้ตาบอดได้ที่จริงๆเลยเน๊อะพ่อเน๊อะ....อิ...อิ...
- พ่อครูฯสบายดีนะคะ
วันๆเอาแต่นั่งเมาท์แตก....มองเห็นแค่ ICT เป็นเวทีchat...พวกนี้ตาบอดได้ที่จริงๆเลยเน๊อะพ่อเน๊อะ....อิ...อิ...อย่าไปว่าเขา ..พวกเต่าเรียกเจ๊.. พวกนี้พัฒนายาก แกก็อยู่ทื่อๆของแก ใช้ปากแทนBlog จ้อจนใจอักเสบ น่าสงสารอ๊อก ต้องแผ่เมตตาจิต ตายไปอย่าได้ผุดได้เกิดมาเจอคอมพิวเตอร์อีก อิอิ
สวัสดีค่ะครูบาฯ.ครูบา สุทธินันท์ ปรัชญพฤทธิ์
- ขอบคุณค่ะที่พาดพิงถึงครูอ้อยแบบน่ารัก....
- เรื่อง ict นักเรียนตัวน้อยๆเก่งจริงค่ะ ครูอ้อยยังต้องเรียนรู้กับนักเรียนในบางเรื่องเลยค่ะ
- มักจะมีคำถามจากนักเรียนว่า...ทำไมครูต้องทำอย่างนี้ ทำไมไม่ทำอย่างนี้ เขาทำกันอย่างนี้ครับ ..แบบนี้ค่ะ คือคำถามของเด็กนักเรียนค่ะ
- ก็ระวัง ict ด้วยนะคะ หลงมันมาก จะลืมกินยา ทำให้คนอยู่ไกลเป็นห่วงค่ะ เพราะตัวเองลืมบ่อยค่ะ อิอิ หุหุ..คิดถึงค่ะ
ภาวนาเอาใจช่วยให้ครูอ้อยเจรจาหาทางไปเฮฮา-3ได้สำเร็จ และก็ชื่อมือ เชื่อฝีมือ ฝีปาก ว่าน่าจะสำเร็จ
ไม่อย่างนั่นดงหลวงจะขาดความหวาน อิอิ
สวัสดีเช้าๆครับพ่อครูบา
- เห็นเวลาเขียนบันทึกของพ่อครูบาแล้ว แสดงว่าพ่อครูบาใช้เวลาที่นอนไม่หลับ เพื่อประโยชน์ในการเรียนรู้และแจกจ่ายความรู้ไปพร้อมๆกัน เลยทำให้นึกถึงผู้เฒ่าในชนบทบ้านนอกบ้านนาส่วนใหญ่ ตื่นแต่ตี 3 ตี 4 ก็ไม่ได้ทำอะไร เห็นแต่นั่งดูดยามวนพ่นควันรอให้สว่างไปวันๆเท่านั้นเอง แตกต่างกันจริงๆครับ
- สำหรับผมแล้ว ผมว่าเรื่อง ICT เนี่ยมันก็มีทั้งดีทั้งร้ายพอๆกับน้ำกับไฟเชียวนะครับ ที่จริงน่ะเขาดี ถ้าไม่มีเรื่องรวน แต่บทเขาจะงอแง หลายครั้งทำเอาผมแย่ เพราะทำอะไรแทบไม่ได้เลย (งานครูเดี๋ยวนี้ยิ่งต้องอาศัย ICT เป็นเครื่องมือหลักเสียด้วย ไม่งั้นไม่ทัน)
- ส่วนเรื่องต้นไม้ใบหญ้า ข้าวปลาอาหาร เรื่องของการกินการอยู่เนี่ยของจริง ชาวบ้านไม่มีไม่ได้ ไม่อดตายก็เลี้ยงยากครับ
- เด็กๆในชนบทที่ผอมแห้งแรงน้อยจ่อยโซ สอนอะไรๆก็เข้าใจย้าก...ยาก อย่างทุกวันนี้ ก็เพราะไม่มีสารอาหารที่เพียงพอในร่างกายในสมองนั่นเอง
- แต่ยังไงก็ตาม ขอขอบคุณนักวิทยาศาสตร์ผู้คิดค้นทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการเรียนรู้ของมนุษย์ เพราะไม่อย่างนั้น เราคงอยู่แต่ในโลกแคบๆของตัวเอง
- สวัสดีครับ
- ดีใจด้วยครับที่ซ่อมเจ้าโตชิบาเสร็จ
- อยากไป ม. นเรศวรวันละหลายรอบครับพ่อ
- ฮ่าๆๆ
ตอนนี้ กินอิ่ม นอนอุ่น ยังจุ้นในBlog ได้ อยู่นะ อ.ติ๋ว
ขอบคุณที่แวะมาแอบมาให้หายคิดถึงได้นิดหนึ่ง
โดนบีบศอวันไหนโทรบอกด้วยจะไปช่วย ก๊ากกกกส์ อิอิ
ประเมินสถานการณ์ไม่ถูกเลย ว่าจะไปยังไงกันแน่
โอเรกอน หรือพักโอเรก่อน ไปพิษณุโลกแทน
ยุ่งนักก็เรียนมันในไทยรวดเดียวนี่แหละ
โอเรก้อนโอเก๊วย ไปวันไหนก็ได้ อิอิ
(เอาแล้วไหมละ กระตุกหางเสือเล่น)
- มีแววว่า 80% ได้ไป ม. นเศวร ก่อนครับ
- เพราะเงินงบประมาณมาไม่ทัน
- ดีเหมือนกันครับ
- จะได้อยู่เมืองไทยนานๆ
- เจ้าของมะหยี่บอกว่าจะเลี้ยงขนม
- ตั้งใจว่าจะไปหากินเอาข้างหน้ามีคนบอกว่าจะเลี้ยงแล้ว
- อิอิๆๆ
-
ก็ได้...
- ถ้ามาจริงๆ จะเก็บตังค์รอเลี้ยง
จริงแล้ว ใครจะซื้อโน๊ตบุคส์ ควรถามซูซาน เพราะน่าจะรู้ดีกว่าคนอื่น รุ่นไหน เป็นอย่างไร
อย่าลืมนะพวกเรา มีผู้สันทัดกรณีในก๊วนแล้ว
เป็นผู้มีประสบการณ์ตรง รู้จริงจะแจ้งแดงแจ๋ อิอิ
ได้ผู้สันทัดกรณีเรื่อง โน๊ตบุคส์ ประจำก๊วนแล้ว
ใครจะซื้อ หารือ เรื่องนี้ตรงไปที่ซูซานฮ่าฮ่าๆๆๆ
รับประกันไม่ผิดหวัง