ไปดูส้วมไฮเทค ,ทะเลสาบฮาบานาและขึ้นรถไฟหัวกระสุน: เรื่องเล่าจากญี่ปุ่น
ความตอนที่แล้วผมเล่าถึงความประทับใจที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตที่ได้สัมผัสความงดงามของภูเขาไฟฟูจิ ตอนต่อไปนี้จะเป็นการเดินทางไปชม “จิตวิญญาณของชาวญี่ปุ่น” อีกหลายแห่ง เพราะฉะนั้นก็คงจะมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาเล่าระหว่างเดินทางก็แล้วกันครับ
...........................................................................
เรื่องแรกก็คือ เรื่อง ส้วม ครับ เพราะใครไปญี่ปุ่นก็ต้องกลับมาเล่าเรื่องส้วมให้ฟังว่า แสนจะวิเศษล้ำยุคเป็นที่สุด
ส้วมไฮเทคของญี่ปุ่นนั้น เป็นส้วมในฝันของผมเลยทีเดียวครับ เรื่อความสะอาด ถูกสุขอนามัยไม่ต้องพูดถึงครับเพราะญี่ปุ่นเขาถือเป็นเรื่องสำคัญ เขาทำความสะอาด ฆ่าเชื้อโรค ทุกตารางนิ้ว เขารักษาส้วมให้ใหม่สะอาดเสมอได้อย่างไรก็เป็นเรื่องน่าศึกษาเหมือนกัน ในโรงแรมแทบทุกแห่งจะมีส้วมไฮเทคไว้บริการโดยเฉพาะโรงแรมชั้นหนึ่ง โรงแรมตามสถานที่ท่องเที่ยว ต้องมีติดตั้งไว้ อย่างโรงแรมฟูจิอันที่ผมไปพักนั้นก็สร้างมานานแล้ว แต่ห้องส้วมของเขาดูใหม่เหลือเกินน่าใช้มาก
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ว่าด้วยความไฮเทคของส้วมต่อครับ ส้วมที่ว่านี้จะมีปุ่มให้เรากดเล่นอยู่หลายปุ่ม พอเราเข้าไปนั่งโถส้วมก็เห็นปุ่มเรียงรายทางขวามือ ผมลองสุ่มกดดูหมดก็พบว่า ที่รองนั่งบนโถส้วมนั้นสามารถปรับอุณหภูมิอุ่น-เย็นได้ หน้าหนาวก็ปรับให้อุ่น หน้าร้อนก็ปรับให้เย็น แสนสบายเป็นที่สุด พอเราปลดทุกข์แล้วเวลาจะล้างก้นก็กดปุ่มชำระล้าง เขามีสองปุ่มครับคือ ปุ่มหนึ่งสำหรับผู้ชาย มีสัญลักษณ์เป็นเส้นประตรงเส้นเดียว ผมลองกดดูแล้ว น้ำก็พุ่งขึ้นมา “ตรงเป้าหมาย” พอดิบพอดีครับ แรกๆ ก็สะดุ้งเหมือนกัน แต่ไม่นานมันก็ชิน การล้างชำระก็สะอาดหมดจดไม่มีปัญหาครับ อีกปุ่มหนึ่งเป็นของผู้หญิงครับ สัญลักษณ์เป็นเส้นประตรงแล้วแยกปลายเป็นเส้นโค้งสองเส้น ก็คิดว่าน้ำที่พุ่งขึ้นมาคงจะพุ่งกระจายช่วงปลาย ผมทดลองดูแล้วก็จริงครับ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> ยังน่าอัศจรรย์อีกครับมีปุ่มให้เราปรับอุณหภูมิของน้ำที่ฉีดพุ่งขึ้นมาให้อุ่น-เย็นตามที่ต้องการได้ด้วยถ้าจะให้โรแมนติกขึ้นไปอีกก็ต้องเปิดเพลงเบาๆ ประกอบด้วย ทำให้หลายๆ คนแย่งกันใช้ส้วมและใช้ทีก็นานโข บางคนแซวสุภาพสตรีว่า “ทำไมเธอเข้านานจังเลย ไปทำอะไรอยู่ เล่นฉีดน้ำอยู่หรือจ๊ะ” ทำให้พวกเธอเขินอาย แต่บางคนก็มาเล่าว่า “นี่เธอฉันอ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกปุ่มอะไรบ้างก็ไม่รู้ ฉันไม่กล้ากดเลย นั่งมองตั้งนาน เดี๋ยวฉันจะเข้าไปถ่ายทุกข์หน่อย ระหว่างถ่ายทำ เธอไปช่วยกดให้ฉันทีสิ” ทีนี้ผู้ชายก็แตกกระเจิง เจอเธอเล่นมุขนี้เข้าก็เลยเลิกแซว </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> ต่างคนต่างก็เล่าถึงความเปิ่นของตัวให้คนอื่นฟังว่า เพราะเราไม่เคยใช้ส้วมแบบนี้ เลยกดปุ่มมั่ว บางคนปรับแรงดันน้ำแรงไปจนสะดุ้งโหยง บางคนก็ปรับอุณหภูมิน้ำให้เย็น เย็นเจี๊ยบทีเดียวครับ เพราะข้างนอกนั่นลบ 2 องศาเชียวนะครับ ไม่สะดุ้งทนไหวหรือครับ เรื่องส้วมเห็นจะเล่าพอแค่นี้ก่อนครับ เราออกเดินทางต่อดีกว่า</p><p></p><p> หลังจากชื่นชมความงดงามบนภูเขาไฟฟูจิพอสมควรแล้ว ก็ต้องร่ำลาฟูจิเสียทีเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองนาโกย่า ซึ่งต้องใช้เวลาเดินทางอีกไกล ระหว่างทางเราแวะพักรถริมทางที่ทะเลสาบฮาบานา ซึ่งเป็นทะเลสาบน้ำกร่อยเหมาะแก่การเพาะพันธุ์ปลาไหล และที่นี่ก็ถือเป็นฟาร์มเลี้ยงปลาไหลที่ใหญ่ที่สุดและมีชื่อมากที่สุดของญี่ปุ่น </p><p></p><p>
</p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"> หลังจากนั้นเดินทางต่อไปยังสถานีรถไฟโตโยฮาชิ เพื่อทดลองขึ้นรถไฟความเร็วสูง หรือรถไฟหัวกระสุน ชินคันเซ็น (Kodama Super Eepress) คำว่า Kodama หมายถึง เสียงสะท้อน แปลว่ารถไฟชนิดนี้มีความเร็วขนาดเท่าเสียงสะท้อน คือเร็วประมาณ 220 - 240 กิโลเมตร/ชั่วโมขอชื่นชมรถไฟซินคันเซ็นของเขาเสียหน่อย เพราะของเขาดีจริงๆ คือมีความเร็วสูงเหมาะแก่การเดินทางไกลๆ ข้ามจังหวัด ภายในขบวนรถไฟก็กว้างขวาง สะดวกสบาย ยืดแข้งยืดขาได้เต็มที่ สะอาด ไม่มีกลิ่นอับ ไม่มีร่องรอยข้อความขีดเขียนใดใดของคนมือบอนบนเบาะนั่งหรือผนังตู้รถไฟให้เห็นเลย ทั้งขบวน ติดเครื่องปรับอากาศสบายๆ ทำให้หลายคนอาศัยนอนพักไปในตัวจนถึงสถานีปลายทาง นอกจากนี้บนรถไฟยังมีพนักงานขายของมาให้บริการจนถึงที่เหมือนกับรถไฟไทย แตกต่างกันก็ตรงที่พนักงานของเขาแต่งตัวดี สะอาดสะอ้าน เรียบร้อย</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">
</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p> จากสถานีโตโยฮาชิ ถึงนาโกย่า ผ่านสองสถานี รถไฟแล่นประมาณ 30 นาที ในขณะที่รถบัสที่มาส่งเราที่สถานี จะต้องวิ่งรถเปล่าไปรับเราที่สถานีรถไฟนาโกย่า จะต้องใช้เวลาถึง 4 ชั่วโมง นี่คือเทคโนโลยี่ที่ทันสมัยของประเทศญี่ปุ่นที่เราสามารถสัมผัสได้ในอีกแง่มุมหนึ่ง </p><p></p><p></p><p> เมื่อเรามาถึงสถานีนาโกย่า ก็ต้องรอรถบัสอีกประมาณชั่วโมงครึ่ง ระหว่างที่รอก็เดินดูสินค้าในห้างสรรพสินค้าที่อยู่ในบริเวณสถานีรถไฟ แต่ไปไหนไม่ไกลมากนัก เพราะที่นี่มีคนมากมาย เกิดพลัดหลงไปจะลำบาก และคงเสียเวลาตามหามาก เมื่อถึงถึงเวลานัดหมายทุกคนก็เดินมาขึ้นรถและเดินทางเข้าเมืองเพื่อรับประทานอาหารมื้อค่ำ </p><p></p><p></p><p> อาหารมื้อค่ำนี้จะเปลี่ยนบรรยากาศเป็นร้านอาหารย่างแบบญี่ปุ่น ซึ่งจัดแบบบุฟเฟต์ ของย่างมีหลายอย่าง เช่น หอย ปลาหมึก เนื้อหมู เนื้อไก่ เนื้อวัว และมีน้ำซุป ย่างไปก็จิบน้ำชา กาแฟ ไปด้วย รสชาติก็อร่อยถูกใจพวกเราไม่น้อย เสียอย่างเดียวคือมีควันตลบอบอวลไปหมดทั้งร้านทำให้กลิ่นติดเสื้อผ้า เนื้อตัวเหม็นไปหมด คืนนี้ก่อนนอนทุกคนก็ต้องอาบน้ำสระผม และแยกเสื้อผ้าไว้ในถุงกันไม่ให้ติดเสื้อผ้าตัวอื่นๆ </p><p></p><p></p><p> ราตรีนี้ยังยาว หลังจากอิ่มอร่อยกับมื้อค่ำและเข้าที่พักที่โรงแรมโตเกียวอินน์ บนถนนย่านบันเทิงของเมืองนาโกย่า พวกเราก็ออกมาเดินท่องราตรีในย่านบันเทิงตามความสนใจของแต่ละคน สำหรับผู้เขียนสนใจเดินดูวิถีชีวิตยามค่ำคืนของวัยรุ่นญี่ปุ่น ส่วนใหญ่มักดื่มกินตามผับบาร์ ผู้เขียนเดินดูได้ไม่นานนักก็กลับเข้าที่พักนอนเอาแรงไว้สำหรับการเดินทางต่อในวันพรุ่งนี้ </p><p></p>
ความเห็น (12)
คุณ Little Jazz
๐ ดีใจมากเลยที่ตามกลิ่นมา นี่ไม่ได้ตั้งใจล่อด้วยส้วมนะครับ หายหน้าหายตาไปหลายวัน หลังจากขึ้นเรือแล้ว "หายแซ้บ หายสอย" เลยนะครับ มาก็ดีแล้วครับ จะได้ให้ตามกลิ่นต่อ เอ๊ย อ่านต่อ
๐ เรื่องส้วมจีน เอาไว้จะมาเล่าให้ฟัง ผมเชี่ยวชาญมากเพราะไปจีนหลายครั้ง อยู่นาน 4 เดือน ผจญภัยหลายเรื่องโดยเฉพาะ ส้วม
๐ ขอเปิดเสวนาเรื่องส้วมนานาชาติหน่อยครับ ใครรู้เห็นส้วมชาติไหนมาเสวนากันหน่อยนะครับ จะได้รู้ว่า ส้วมไทย ไม่เป็นรองใครจริงหรือเปล่า
สวัสดีค่ะ
ดิฉันก็เลยได้อานิสงส์ จากอาจารย์ขจิตไปด้วย ทำภาพเป็นพร้อมกันนี่แหละ ชาวG2K
คุณตันติราพันธ์
ดีมากเลยครับ ผมจะเข้าไปอ่านบันทึกและขอชมภาพสวยๆ จากคุณบ้างครับ เพราะมุมมอง สถานการณ์ แหล่งท่องเที่ยวขณะนั้นย่อมมีความสวยงามแตกต่างกันครับ
แล้วก็เคยไปบ้านนอกเมืองจีนเมื่อสักสิบกว่าปีที่แล้ว ไปดูที่ของตระกูล แล้วก็ได้ไปเข้าห้องน้ำที่ไม่มีประตูด้วยค่ะ มันอยู่กลางนา - -" ตอนจะไปทำธุระก็ดันมีคนมานั่งกระยองอยู่ข้างหน้า เขารู้ว่ามีชาวต่างชาติมา จะมาขอตังค์ ไล่ก็ไม่ไป จนต้องไปเอาตังค์จากแม่มาให้ถึงยอมไป เฮ้อ ตกนรกแน่เจ้คนนี้ มาขวางความสุขของคนจะปลดทุกข์
- แวะมาเข้าส้วมคะ..อิอิ
- เอ...ไปเส้นทางเดียวกันเลยคะอาจารย์
- ชอบส้วมที่นี่เหมือนกัน...
- ฟังอาจารย์เล่าแล้วนึกถึงความหลัง
- แถบยุโรปใช้ส้วมเหมือนแบบนี้เลยคะ
- เคยแวะจุดพักรถช่วงรอยต่อ เยอรมันกับเบลเยี่ยม...เหมือนกันเลยคะ...
- แต่ต้องเสียตังค์...25 เซนต์คะ
สวัสดีค่ะพี่กรเพชร
บันทึกนี้ครื้นเครงดีจังค่ะ แอมแปร์นั่งหัวเราะชอบใจประโยคแรกของคุณ naree suwan อยู่พักนึงกว่าจะได้โพสต์ คือว่าตาม "เข้ามาดู" ส้วมด้วยคนค่ะ ชอบมากเพราะอุ่นดี ทำให้ไม่ลำบากใจในตอนเช้า และสบายใจดีในตอนเย็น
ของเมืองไทยมีแบบที่ประตูเปิดเองอัตโนมัติด้วยนะคะ ลมพัดก็เปิดเองได้ แค่สัมผัสเบาๆ เพื่อนแอมแปร์หลงเข้าไปแล้วต้องเลยตามเลย เพราะไม่มีกลอนประตู !... แต่เข้าไปแล้วก็หมดสิทธิ์ถอย
โชคดีมหาศาลที่มีร่มคันยาวช่วยไว้อะค่ะ .. : )
คุณ naree ครับ
เรื่องส้วมเป็นเรื่องใกล้ตัวและมักมีอะไรขำๆ ได้ถ้าเจอความทันมัยแต่เราไม่เคยใช้ ว่างๆ ขอให้ naree เล่าให้ฟังยาวๆ ในบันทึกก็ได้ครับ จะตามไปอ่านครับ
น้องสาวแสนสวยครับ
ส้วมประเภทนี้ต้องระวังนะจ๊ะ อันตรายพอๆ กับประเภทมีรู รอยแตก ปรุฝาห้องส้วมเต็มไปหมด บางทีเจอสัตว์สงวนประเภทตุ๊กแก อ้าปากขู่ยิ่งน่ากลัวใหญ่ กลัวจนถ่ายทำไม่ออกเลยเชียวแหละ
นิฟารีนี หะยีนิเงาะ
สวัสดีค่ะอาจารย์
อาจารย์น่าจะลงรูปการสาธิตการใช้ส้วมไฮเทคให้ดูเป็นตัวอย่างด้วย อยากจะศึกษาเผื่อมีโอกาสได้ไปเที่ยวที่ญี่ปุ่นและมีโอกาสได้ใช้จะได้ไม่เชย
คุณ นิฟารินี หะยีนิเงาะ
เสียดายครับ ตอนนั้นไม่ได้มีโอกาสถ่ายรูปไว้จึงไม่มีภาพลงให้ดูครับ
ขอบคุณมากค่ะจะรีบเอาไปทำรายงาน