ครอบครัวเรานั้นมีสี่ชีวิต
ร่วมนาวาลำนิดร่วมสร้างฝัน
ช่วยกันพายช่วยกัยแจวไม่เกี่ยงกัน
เพื่อนาวาลำนั้นรอดพ้นภัย
พ่อหนึ่งแม่หนึ่งลูกชายสอง
ช่วยประคองกันไปตามวิสัย
มีทั้งทุกข์ทั้งสุขคลุกเคล้าไป
เราต่างไม่ย่อท้อกอดคอทน
เมื่อเริ่มสร้างครอบครัวกันใหม่ใหม่
วาดหวังไว้อยากมีบ้านแต่ขัดสน
ไปติดต่อธนาคารก็กังวล
เงินเดือนน้อยเต็มทนไม่เพียงพอ
หันหน้าเข้าปรึกษากันงั้นรอก่อน
บ้านพักครูไม่ต้องผ่อนรอก่อนหนอ
ค่อยเก็บหอมรอมริบจนเพียงพอ
เราค่อยต่อสานฝันกันต่อไป
หลังจากนั้นแปดปีเรามีบ้าน
วันวารผ่านความฝันเป็นจริงได้
ด้วยมือเธอและฉันมั่นคงไว้
ด้วยความรักจากดวงใจตลอดมา
บางเวลามองย้อนคืนวันเก่า
เพราะสองเราจับมือกันร่วมฟันฝ่า
ผ่านหนทางกันดารเนิ่นนานมา
มองเห็นทางข้างหน้าแสนวิไล
เพียงแค่เราจับมือกันให้มั่น
ประคองกันเดินต่อไม่เฉไฉ
พ่อแม่ลูกดูแลกันด้วยหัวใจ
ทางข้างหน้าเลิศวิไลหาใดปาน
สวัสดีค่ะ ขอบคุณสำหรับเพลงพี่เบิร์ดที่มอบให้
ครอบครัวเป็นพื้นฐานของชีวิต ความสุข ความอบอุ่น ความมั่นคงจริงๆอยู่ที่ครอบครัว ครูสุนันท์ก็เป็นคนหนึ่งที่รักครอบครัวมากๆ ขอชื่นชมจ้ะ
ขอบคุณ Kunnid มากค่ะ
ผมขอชื่นชมคุณครูด้วยความจริงใจครับ ว่าเยี่ยมจริงๆ
อ่านกลอนนี้ ท่ามกลางฝนตกพรำๆ แล้วมีความสุขครับ