เด็กๆ ที่นี่ช่างน่ารัก :D น่าชัง :( และซุกซน >_< กันซะจริงๆ เลย แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ได้เห็นมุมไร้เดียงสา มุมน่ารัก มุมไม่รู้ มุมเรียนรู้ มุมแบ่งปัน มุมช่วยเหลือ มุมตื่นเต้น มุมสนุกสนาน มุมวีนแตก และอีกหลายๆๆๆๆๆๆ มุมที่เด็กแสดงออกมา
วันนี้เป็นวัน Cooking Day ครูบีสอนให้เด็กๆ ทำน้ำลำไยค่ะ แต่จุดประสงค์ไม่ได้อยู่ที่เด็กๆ ทำน้ำลำไยเป็นนะคะ เพราะอายุยังไม่ถึง 3 ขวบกันเลย แต่อยู่ที่ให้เด็กๆ ได้ฝึกกล้ามเนื้อนิ้วในการปอกเปลือกลำไยค่ะ แล้วก็แกะเม็ดใส่จานไว้ เพื่อรอให้ครูเอาไปต้มทำเป็นน้ำลำไยให้ทุกคนได้ดื่มให้ชื่นจายยย..... สิ่งที่เห็นได้จากที่นี่คือความใจเย็นของผู้ใหญ่ค่ะ เด็กๆ อาจทำอะไรช้า แต่ถึงช้าเขาก็แสดงให้เห็นว่าทำได้นะ ทำเองก็ได้ง่ายจัง ปากเราก็ต้องพูด ต้องชมเด็กๆ ด้วย “ เก่งจังเลย....!!! ” อีกอย่างถ้าอยากให้เด็กจำได้ ต้องพูดซ้ำๆ ค่ะ เพราะอย่างทีแรก เด็กๆ ปอกลำไยได้ปั๊บ ก็เข้าปากปุ๊บเลยละค่ะ 555 เอาละสิ เราก็เลยต้องมีเทคนิคค่ะ “ แกะเม็ดแล้ว เอาเนื้อใส่จาน! เอาเนื้อใส่จาน! ” พูดเข้าเขาก็จะวางเนื้อลำไยลงบนจานเองค่ะ ไม่เข้าปากเหมือนทีแรก เรื่องความใจร้อนของผู้ใหญ่ก็สำคัญนะคะ จริงที่เด็กๆ ทำอะไรช้า ไม่ทันใจผู้ใหญ่ แต่....จะรีบไปไหน...... สุดท้ายกลายเป็นว่าเด็กๆ จะทำอะไรเองไม่เป็น ค่อยๆ ทำ เด็กๆ จะภูมิใจมากกว่า(มั้ง- เดาเอาเพราะไม่ใช่เด็ก อิอิ :D)
จากนั้น ได้เวลาดูเด็กโป๊!!! อ๊า!!!! ระวังเป็นตากุ้งยิงนะ อิอิ :D ทั้ง ด.ญ. ด.ช. ลงมือแก้ผ้า (ของตัวเอง) อย่างไม่เคอะเขินแต่อย่างใด ที่นี่เขาเน้นให้เด็กทำเองค่ะ ผู้ใหญ่ก็ช่วยดูอยู่ใกล้ๆ พอ แต่ตอนอาบน้ำไม่รู้ว่าอาบกันเป็นรึเปล่านะคะ เพราะเหล่าคุณอำนวยอาบให้ ครูสั่งมาอ่ะค่ะ เด็กๆ นั่งชักโครกเสร็จก็กดน้ำกันเองนะคะ ครูเล่าว่าช่วงแรกๆ บางคนชอบชักโครกมาก กดน้ำทั้งวัน 555 แต่งตัวเสร็จก็ไปทานข้าวกลางวันกัน อาหารของเด็กๆ น่าทานมากๆ เป็นข้าวต้มแฉะๆ ใส่แครอทกับฟักทองด้วย บางคนเก่ง ทานเองได้แล้ว แม้จะเลอะเทอะบ้าง แต่บางคนยังเล็ก ต้องช่วยตักให้เพราะดูแล้วว่าตักข้าวไม่เข้าช้อนเลย แล้วให้เขาป้อนตัวเอง พอทานเสร็จ amazing ที่เด็กๆ เก็บจานกันเองด้วย น่ารักมากๆ ครูสอนให้ทานเสร็จแล้วก็เก็บจานด้วยนะคะ ทานเสร็จแปรงฟัน แล้วก็นอนค่ะ หลับปุ๋ยกันเชียว z...z..z..z.....
วิธีการอีกอย่างที่ครูใช้กับเด็กๆ กรณี “เด็กมีปัญหา..หา..หา.... ”(ร้องเป็นเพลงโฟร์-มด) เด็กเรียกร้องความสนใจ ร้องไห้โยเย อันนี้แหละมุมงอแง มุมวีน มุมกรี๊ดกร๊าดของเขา ต้องใช้มาตรการไม่สนใจ อย่างเช่น มีน้องคนนึงไม่ยอมนอน โดยลุกขึ้นมานั่งคู้ขา ก้มหน้าลงบนแขนที่ตั้งบนเข่า เหมือนเด็กมีปัญหาอยู่อย่างนั้น ครูบอกว่าต้องทำเป็นไม่สนใจ แล้วเขาจะเลิกทำ แล้วก็หลับไปเอง หรือที่ร้องโวยวายต้องจับมานั่งสงบสติอารมณ์แป๊บนึง เดี๋ยวเขาก็เงียบ แต่อย่าไปกระตุ้นอารมณ์อันอ่อนไหวนะ เดี๋ยวเอาอีก จิตเกิดก็ตรงเนี้ย...เฮ้อ!!
เด็กๆ ที่นี่ดูมีวินัยกันดีจัง เห็นได้จากเก็บจานข้าวเอง ตื่นนอนปุ๊บ เดินมาถอดเสื้อผ้า เข้าห้องน้ำ แปรงฟัน รู้ step กันตลอดว่าเวลาไหนทำอะไร ครูก็อาศัยทำทุกวันให้เด็กจำได้นี่แหละค่ะ แต่ก็ต้องมีเรื่องใหม่ๆ ให้เขาได้ลองทำด้วย ถ้าเป็นเรื่องใหม่ๆ เด็กจะให้ความสนใจมากๆ ประมาณตื่นตาตื่นใจ และที่เด็กชอบเล่นก็คือ แป้งโด อันเนี้ยเอาไว้เล่นปั้นแทนดินน้ำมันค่ะ ที่ครูคิดขึ้น ไม่เป็นอันตรายต่อเด็กด้วยถึงเด็กๆ จะปั้นเป็นรูปร่างกันยังไม่เป็น ยกเว้นรูปงู แต่เขาก็ดูมีความสุขที่ได้เล่นนะคะ ช่วงเล่านิทาน ขอบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวเลยค่ะ เลยเป็นนิทานมั่ว อิอิ ก็เป็นการเลือกเจ้าป่า ให้เด็กๆ รู้จักการโหวตเลือกเจ้าป่า และให้ยอมรับกับผู้ที่ได้คะแนนสูงสุด ทุกคนก็ดูสนใจกันดีนะคะ ให้เข้ากะลงประชามติที่ผ่านมา อิอิ :D
หลังจากได้ฟังประสบการณ์ของคนอื่นๆ ที่ได้พบกับเด็กแล้ว ก็เลยได้รู้มาอีกว่า เขามีการแบ่งปันให้คุณลุงทานลำไยด้วยกันด้วยนะคะ คุณลุงก็ใจดีค่ะ เด็กไม่ทานลำไยก็ทานเป็นตัวอย่าง ทั้งที่หารู้ไม่ว่าเป็นลำไยที่เด็กอมแล้ว 5555 :D ออกแนวขำในความน่ารักของคุณลุงกะคุณเด็กน้อย ประสบการณ์ที่ได้พบกับตัวเองคือตอนที่เด็กๆ เล่นการ์ดรูปภาพ แบบว่ายืมเขามาน่ะค่ะ พอเห็นว่ามันเริ่มกระจุยกระจาย และให้เวลาเล่นพอสมควรแล้วก็จะเก็บละ แต่พอยื่นมือไปขอ ก็ถูกปฏิเสธค่ะ แถมหวงอีกต่างหาก ก็เลยใช้วิธี “ เอ้า!! เก็บใส่กล่อง! เก็บใส่กล่อง! ” พร้อมกับยื่นกล่องเก็บการ์ดให้เด็กๆ ใส่ ปรากฏว่าได้ผลค่ะ พอเด็กเห็นกล่องก็รู้ทันทีว่าต้องเก็บแล้ว ก็คืนให้โดยไม่หวงเหมือนทีแรก โอ๊ะ! ประทับใจอีกแล้ว
เข้าแถวรอทานข้าว.......เย้...!!!!
ทานข้าวเยอะๆ จะได้โตไวๆ :D
ชั่วโมงศิลเปรอะ 555+
อันนี้ก็เลอะ.......เล่นกันเข้าไป สนุกกันจริงจริ๊ง....!!!!
มารยามงามๆ ของเด็กๆ ค่ะ.....
อุ๊ย!!! ตัวอะไรอ่ะ.........(กิ้งกือเองจ้า.....)
หนูๆ ช่วยกันเก็บขยะค่า........
เด็กๆ เป็นเหมือนผ้าขาวจริงๆ นะคะ สอนอะไรก็สอนตอนนี้แหละ เซลล์สมองกำลังสร้างใช่มั๊ยคะ (จำเค้ามา) จิตที่เกิดขึ้นตอนเลี้ยงเด็กก็คงเป็นเครียด เซ็ง ตอนที่เด็กร้องนี่แหละค่ะ แล้วก็ดีใจ ประหลาดใจ ในสิ่งที่เขาทำได้ เก่งจริงๆๆๆๆ
เด็กฉลาดชาติเจริญ!!!!
จบ Part นี้แค่นี้ก่อน ต่อ Part III ต่อนะคะ :D
สวัสดีค่ะ อ.ขจิต
พอดีไม่มีรูปเป็นของตัวเองน่ะค่ะ
วันหน้าจะเอารูปมาลงอยู่ค่ะ :D
เพิ่งเอารูปมาลงค่ะ
แต่ว่าเป็นรูปของวันอื่นๆ ของเด็กๆ นะคะ
พอดีไม่มีรูปที่ไปเลี้ยงเด็กใรวันนั้นเลย
ก็เลยเอารูปน่ารักๆ ของเด็กๆ มาให้ดูกันค่ะ :D