กลอนตลาด........สอนใจตนก่อนคนอื่น
สอนใจตนก่อนคนอื่น...ถ้าทำได้จะดีมาก ๆ นะครับ...
ยอดใบอ่อนไหวเอนเห็นแล้วงาม
เงาต้องตามลมพัดพลิ้วหวั่นไหว
กิ่งก็ไกวใบก็แกว่งโอนเอนไป
เหมือนจิตใจไร้นิ่งของคนเรา
ฝ่าชีวิตทางตันดั้นด้นไป
เดินทางไกลโดดเดี่ยวดูเปลี่ยวเหงา
ฝึกความเข้มแข็งแรงแห่งใจเรา
รวดเร็วเข้ารอช้าสายเกินกาล
ฝึกทันทีที่เรามีโอกาส
ให้สามารถลุ่มลึกศึกษาสาร
ฝึกให้เห็นเย็นร้อนอ่อนแข็งนาน
ให้เชี่ยวชาญเถิดเจ้าเอาให้จริง
ศาสตร์ทุกศาสตร์มีค่าควรเรียนรู้
เคารพครูทุกศาสตร์ด้วยใจยิ่ง
เฝ้าพากเพียรเรียนรู้ดูให้จริง
หลอมทุกสิ่งเป็นเราเข้าถึงใจ
ใบไม้เอนลู่ลมเลพัดผ่าน
แต่งกลอนการยามเช้าชื่นสดใส
เย็นลมพัดพริ้วแผ่วแว่ววู่ไว
ผ่านกายใจในตนบนยอดเขา...เอย. ฮา ๆ เอิกความเห็น (2)
สุริยาเคลื่อนคล้อยลอยลงต่ำ
หมู่มัจฉาลอยเล่นน้ำดูสุขสันต์
ต้นไผ่เอนโอนอ่อนอ้อนรำพัน
ถึงตัวฉันตอนนี้นั้นยังเยาว์
ต้องเรียนรู้โลกกว้างอีกมากมาย
มีเพื่อนมิตรร่วมโลกคลายความเหงา
แต่ทุกสิ่งย่อมขึ้นอยู่กับตัวเรา
ขจัดความโง่เขลาด้วยตัวเอง
ก่อนคิดจะสั่งสอนผู้อื่นนั้น
ต้องมุ่งมั่นปฏิบัติตนให้เก่ง
สอนตัวเองให้ดีให้เขาเกรง
เหมือนบทเพลงต้องบรรเลงประทับใจ
แวะมาอ่านกลอนอาจารย์แสนสนุก
ทั้งเชิงรับเชิงรุกแสนสดใส
อ่านเสร็จแล้วหนูแต่งตอบสบายใจ
ข้อคิดได้ฝึกสมองลองปัญญา
สวัสดีเจ้าค่ะ อาจารย์ยูมิ ...หนูแวะมาแต่งกลอนด้วย..เห็นด้วยเจ้าค่ะ ...ก่อนที่จะไปสอนใครสักคน เราก็ต้องทำตัวเราให้ดีเสียก่อน....เป็นกำลังใจให้เจ้าค่ะ ---------> น้องจิ ^_^
