ปฏิรูปมนุษย์ 1

นิสัยและสันดานต่างกันอย่างไร

อ่านหนังสือธรรม ฟังพระเทศน์สอน มีประโยคหนึ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำไว้ตลอดว่า คนเราเกิดมาเพื่อ แสวงบุญ สร้างบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง แรกๆก็ไม่ค่อยเข้าใจ แต่เมื่อได้รับการเทศน์สอน จากพระอาจารย์ หลายๆท่าน ทำให้เกิดปัญญา คิดได้ว่า คนเราเกิดมา ก็มาแต่ตัว ครั้นละโลกไปแล้ว ก็ไม่สามารถเอาอะไรไปได้เลย ทิ้งไว้ แต่ความดี และความชั่ว ส่วนจิตนั้นก็มีเพียงบุญกับบาปที่ติดตามไปเท่านั้น แล้วเราจะไขว่ขว้าหาอะไรอีก ทำไมเราต้องทำมาหากิน บางคนเกิดมารวย บางคนเกิดมาจน บางคนเกิดมาสวย หล่อ บางคนเกิดมา ขี้เหร่ บางคนเกิดมาครบ 32 ประการบางคนเกิดมาไม่ครบ มีใครให้คำตอบได้ไหม ผมเองก็งงๆ แต่พอได้ศึกษาอย่างจริงจัง จึงได้รู้ว่า ที่คนเราเกิดมาแล้วเป็นอย่างที่กล่าวมาแล้วทั้งปวงนั้น เป็นผลของกรรมดีและกรรมชั่วแต่ชาติปางก่อนนั่นเอง

แล้วทำอย่างไร ที่จะทำให้คนที่กล่าวมาที่ไม่ดีนั้น มีสิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิต ซึ่งเราเองก็ไม่อาจแก้ไขสิ่งที่เกิดขึ้นแล้วได้

ฉะนั้น ในชีวิตหนึ่งที่เกิดมาเราต้อง ปฏิรูปตัวเอง การปฏิรูปก็คือ การแก้ไขข้อที่ไม่ดีให้ดี ก็คือนิสัย และสันดานของเรานั่นเอง

นิสัย และสันดาน สองสิ่งนี้แตกต่างกันอย่างไร

</span><h3> นิสัย คือความประพฤติที่เคยชิน ทั้งที่ดีและไม่ดี ที่ดีเช่น ตรงต่อเวลา ทำงานไม่คั่งค้าง มีระเบียบวินัย ฯลฯ ที่ไม่ดีก็คงจะตรงข้ามกับดี เช่น ขาดความรับผิดชอบ การเอารัดเอาเปรียบ เบียดเบียนผู้อื่น เป็นต้น </h3><h3> ส่วนสันดาน คืออุปนิสัยที่ติดตัวมาตั้งกำเนิด ไม่มีผู้ใดปลูกฝัง ซึ่งมีทั้งดีและไม่ดี ตัวอย่างที่ดีเช่น เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ อารมณ์ดี ใฝ่ดี ตัวอย่างอุปนิสัยไม่ดีก็คือ อารมณ์ร้อนโกรธง่าย ใจน้อย เห็นแก่ตัว </h3><h3>และอะไรคือสาเหตุแท้จริงแห่งสันดาน และนิสัยที่ไม่ดีของคนเรา </h3><h3>ท่านใดรู้บ้าง ทดสอบภูมิรู้ภูมิธรรมของตนเองดูซิครับ </h3><h3>ผู้เขียนเองก็ยังใช้เวลาทุกวินาที ปฏิรูปตนเองเช่นกัน </h3><h3></h3>