ผมยังมีลำนำว่าด้วยความรักอีกหลายบทที่ยังไม่ได้นำมาลงในบันทึก ซึ่งแต่งขึ้นในห้วงเดียวกับหลายบทที่นำมาบอกกล่าวไปแล้วก่อนหน้านี้...
ผมไม่อยากให้อารมณ์ที่ซ่อนตัวอยู่ในลำนำเหล่านั้นแห้งผากและตายด้านไปเพียงเพราะถูกทิ้งไว้เสียเนิ่นนาน ด้วยเหตุนี้จึงตัดสินใจนำมาลงในบันทึกนี้ให้เสร็จสมบูรณ์
๑
ความรัก
ซ่อนตัวอยู่ในสายลม
และแสงแดด
ของทุกฤดูกาล
๒
ความรัก
น่ารักน่าชังเสมอ
จะไป จะมา
ไม่มีปี่ ไม่มีขลุ่ย
๓
ความรัก
เป็นเหมือนนักเดินทาง
บ้างอยู่กับที่อย่างยาวนาน
ขณะที่บางครั้ง -
ก็อยู่กับที่เพียงชั่วอึดใจเดียว
๔
ความรัก
ปรากฎตัวอยู่ในทุกเส้นทางของชีวิต
๕
สุขและทุกข์
เป็นปรากฏการณ์ของความรัก
๖
โปรดอย่าบอกคำว่ารัก
จนกว่าจะมั่นใจ
ว่า "รัก"
๗
ความรัก
เกิดขึ้นจากหัวใจ
และดำเนินไป
ด้วยหัวใจ, อย่างไม่รู้จบ
๘
โปรดอย่าด่วนสรุป
ว่าในเส้นทางของความรัก
จะปราศจากความทุกข์โศก
แต่ขอให้เชื่อมั่นว่า
ความทุกข์โศกนั้น
อยู่กับเราไม่ยาวนานนักหรอก
เพราะในไม่ช้า
ความรักย่อมพาเรา
ก้าวไปสัมผัสความสุขได้ในเร็ววัน
๙
ความเข้าใจ
และการให้อภัย
คือหัวใจของการอยู่ร่วมกัน
๑๐
ความรัก
ทำให้เรารู้สึกปวดร้าว
เมื่อรู้ว่า
คนที่เรารัก
กำลังพับพ่ายกับชีวิต
ความรัก
สอนให้เรารู้สึกอิ่มเอม
เมื่อรู้ว่า
คนที่เรารัก
กำลังรื่นรมย์กับชีวิต
เพราะความรัก
เป็นสิ่งเดียว
ที่มีอานุภาพเพียงพอ
ต่อการหลอมรวมคนสองคน
เป็นหนึ่งเดียว ...
๑๑
เธอและฉัน
ต่างมีพิพิธภัณฑ์ความรักด้วยกันทั้งนั้น
จงมั่นเข้าไปดูแล
ป้ดกวาด
และซ่อมแซมอยู่เป็นระยะ ๆ
๑๒
อาณาจักรของความรัก
กว้างใหญ่
และไม่รู้จบ
๑๓
แปลกแต่ก็จริง
หลายคนร้องทักว่า
ความรักทำให้คนตาบอด
แต่คนที่มีความรัก
กลับบอกว่าโลกเต็มไปด้วยสีชมพู
๑๔
ความรัก
ทำให้คนเรา
มีบันทึกประจำวัน
ที่เป็นส่วนตัว
อย่างน่ามหัศจรรย์
๒๕ สิงหาคม
o๔ : ๔๕ น.
ขนส่งมหาสารคาม....