งานวันเกิดยิ่งใหญ่ใครคนนั้น ฉลองกันในกลุ่มผู้ลุ่มหลง
หลงลาภยศสรรเสริญเพลินทะนง วันเกิดส่งชีพสั้นเร่งวันตาย
อีกมุมหนึ่งซึมเหงาน่าเศร้าแท้ หญิงแก่แก่นั่งหงอยและคอยหา
โอ้วันนี้ในวันนั้นอันตราย แม่คลอดสายโลหิตแทบปลิดชนม์
วันเกิดลูกเกือบคล้ายวันตายแม่ เจ็บท้องแท้เท่าไรก็ไม่บ่น
กว่าอุ้มท้องกว่าคลอดรอดเป็นคน เติบโตจนบัดนี้นี่เพราะใคร
แม่เจ็บเจียนขาดใจในวันนั้น กลับเป็นวันลูกฉลองกันผ่องใส
ได้ชีวิตแล้วก็เหลิงระเริงใจ ลืมผู้ให้ชีวิตอนิจจา
ไฉนเราเรียกกันว่าวันเกิด วันผู้ให้กำเนิด จะถูกกว่า
คำอวยพระที่เขียนควรเปลี่ยนมา ให้มารดาคุณเป็นสุข จึงถูกแท้
เลิกจัดงานวันเกิดกันเถอะนะ ควรแต่จะคุกเข่ากราบเท้าแม่
รำลึกถึงพระคุณอบอุ่นแด อย่ามัวแต่จัดงานประจานตัว
(...ดอกไม้ใกล้หมอน..)
ไม่มีความเห็น