ความจริงอันสูงสุดแห่งเซน

เพียงแค่เส้นเดียวเท่านั้น จักวาลทั้งหมด จะมาปรากฏต่อหน้าเธอเพียงชั่วแว่บเดียว...

สรรพสัตว์ทั้งหลายอันมีความไม่แน่นอนเป็นชนักติดหลัง ก็ความจริงอันสูงสุดใดเล่าที่เธอแสวงหา การมีอยู่ของมันไม่ได้ช่วยอะไรพวกเธอเลยแม้เพียงกระบิเดียว ยิ่งเธอแสวงหามัน...แทนที่การได้พบกลับกลายเป็นเธอหลงทางถูกมันครอบงำเอา หลุมพลางอันตื้นเขินนี้ พวกเธอตกลงไปได้อย่างไร

จิตใจของเธอเองแท้ๆ แต่กลับปกป้องมันเอาไว้ไม่ได้ จิตอันบริสุทธิ์ไม่เคยแปดเปื้อนไปจากเดิม การระมัดระวังป้องกันมิให้มันแปดเปื้อนเป็นหน้าที่ของใคร

การแสวงหาใดๆก็ตามของพวกเธอ ไม่มีวันที่พวกจะได้พบมันในทุกที่ทุกทาง มีทางเดียวที่จะช่วยเธอได้ จงหยุดแสวงหามันอย่างเด็ดขาด อย่าหันไปมองมันแม้เพียงหางตา แล้วความจริงอันสูงสุดนั้น จะปรากฏอยู่ต่อหน้าเธอ ชนิดที่ว่าหายใจรดต้นคอเธอ บางทีอาจอยู่เพียงแค่ปลายจมูกของเธอเท่านั้นเอง

เสียเวลาเปล่ากับการที่พวกเธอไปแสวงหามันจากทิศทั้งสี่ เหนื่อยเปล่าเสียเวลาไปโดยใช่เหตุ บางทีก็หลงทางไป สุดท้ายแล้วพวกเธอก็ไม่ได้อะไรเลย หรืออาจจะได้บ้างก็เพียงนิทานกลับมาเล่าหลอกเด็กให้เชื่อฟัง

เรื่องธรรมดาอย่างนี้พวกเธอกลับไม่รู้ แล้วใครจะมารู้กับเธอ เส้นผมที่บังตาเธออยู่นั้น ปัดมันออกเสียก็หมดเรื่องแล้ว จะเก็บเอาไว้บูชาหรือไรกัน เพียงแค่เส้นเดียวเท่านั้น จักรวาลทั้งหมด จะมาปรากฏต่อหน้าเธอเพียงชั่วแว่บเดียว แล้วเธอก็จะท่องเที่ยวไปทั่วทั้งจักรวาลสากล

แท้จริงแล้วความจริงอันสูงสุดนั้น ท่านรินไซกล่าวไว้ว่า"แค่การอึ การฉี่ และการกลายเป็นความสามัญธรรมดา"เท่านั้นเอง จะเอาอะไรมากมายกว่านี้กันอีก หยุดเท้าทั้งสองข้างของพวกเธอเอาไว้เสีย เพื่อที่จะพุ่งไปข้างหน้าไกลกว่าเดิม...