การอ่าน...มีแต่ได้ไม่มีเสีย
สัปดาห์นี้มีการบ้านเป็นการตรวจปรู๊ฟวารสารสายใยพยาธิของภาควิชาพยาธิวิทยาของเรา ทำให้คิดได้อีกอย่างว่านี่คืองานที่เราช้อบ....ชอบ จะว่าไปแล้วน่าจะเป็นงานที่ชอบที่สุดก็ว่าได้ อ่านครั้งนี้แล้วอย่างจับผิดทุกตัวอักษร แต่พอหนังสือออกมาจริงๆก็อ่านอีกทุกตัวอักษรทุกครั้งเหมือนกัน ที่ภาควิชาฯของเราจะมีนักเขียนใหม่ๆมาเขียนในวารสารสายใยฯทุกเล่ม จากการสรรหาของคุณเอื้อบ.ก.คนฉลาดของเรา น่าทึ่งกับทุกๆท่านที่ได้รับการชักนำให้มาลองเขียนดู แต่ละคนก็จะมีแนวทางวิธีของตัวเองที่เป็นเอกลักษณ์ เป็นเวทีที่ดีมากๆเวทีหนึ่งทั้งสำหรับผู้อ่านอย่างเราและคนเขียนที่เป็นสมาชิกภาควิชาฯทุกท่าน แต่ละคนที่ถูกทาบทามให้เขียนก็คงไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเขียนอะไรเป็นเรื่องเป็นราวให้คนอ่านกันได้ขนาดนี้ (วัดจากความรู้สึกของตัวเองด้วยค่ะ)
ต้องบอกว่าอ่านแล้วก็ทำให้เกิดความรู้สึกว่า ต้องมีคนอีกมากมายที่สามารถเขียนได้ดี ต้องมีคนอีกมากมายที่ยังไม่ได้ลงมือเขียนแต่เขียนได้ดี อยากมาบอกทุกๆคนที่กำลังอ่านบันทึกนี้ว่า ถ้าคุณชอบอ่าน แล้วละก็คุณต้องเขียนได้แน่นอน ลงมือเขียนเถอะนะคะ บอกได้เลยว่าความเป็นตัวของเราเองนี่แหละค่ะ คือสิ่งที่เขียนออกมาได้
ถึงจะตั้งชื่อหัวข้อว่า การอ่าน...มีแต่ได้ไม่มีเสีย แต่จริงๆแล้วอยากบอกทุกๆคนว่า การเขียน...ให้อะไรมากมายกับตัวเราเองที่การอ่านให้ไม่ได้ และ(ก็หวังว่า)อาจจะได้เป็นประโยชน์กับคนที่ได้อ่านได้บ้างด้วย เป็นเรื่องที่ทำให้กันไม่ได้และอธิบายให้รู้สึกด้วยไม่ได้ เราต้องลงมือทำเองเท่านั้นจึงจะรู้นะคะ
ความเห็น (5)
สวัสดีค่ะ พี่โอ๋
- จะแวะมาบอกว่า...ชาวพยาธิ มอ. ....เก่งและน่ารักทุกคนเล้ย...ค่ะ
ฮั่นแน่ วันนี้เป็นพยาธิ มิใช่พยา-ธิ
เรื่องอ่านนี่เห็นด้วยเสมอว่ามีผลดีต่อตัวเองมากครับ
แต่ในข้อดีก็มีข้อเสีย นั่นคือเสียกะตังค์มากโข หาที่เก็บไม่ได้แล้ว มันล้นบ้านครับ
อยากบอกว่า การทำวารสารสายใย เป็นงานหนึ่งที่ชอบมากที่สุดเช่นกัน ทำแล้วสนุก และ มีความสุขไปพร้อมๆ กัน
ฝากคุณโอ๋ กระแซะน้องใหม่ในแล็บ คนใดคนหนึ่ง อาจเป็นน้องหญิงก็ได้ เธอรับ (ด้วยสายตา) ว่า จะเขียนเรื่องที่เข้าปฐมนิเทศน์บุคคลากรใหม่เมื่อหลายวันก่อน
ขอบคุณ คุณติ๋ว แทนชาวพยาธิทุกคนค่ะ พี่โอ๋เชื่อว่าหน่วยงานทุกที่มีคนดีๆเก่งๆน่ารักอยู่มากนะคะ รอให้ใครที่ขยันมองขยันเล่าแบบพวกเราชาวพยา-ธิมาขยายต่อเท่านั้นเอง
รู้สึกว่าตั้งแต่กลับจากงาน KM เชียงใหม่คุณติ๋ว "หวาน"ขึ้นเยอะเลยนะคะ ทำให้รู้สึกว่าคุณติ๋วเปลี่ยน "ลุค" ยังไงไม่รู้ พี่โอ๋คิดถึง"แม่พริกขี้หนู"คนก่อนอยู่ค่ะ
อ.หมอแป๊ะคะ ลืมค่ะ ลืม...พออาจารย์มาทักก็เลยได้ที ไม่ต้องแก้เลยค่ะ มีคนช่วยมาย้ำคำอ่านให้แล้วแบบนี้ ขอบคุณหลายๆนะคะ
คุณเอื้อ 
คะ มองเห็นว่าอาจารย์มีความสุขกับการทำวารสารสายใยฯจริงๆแหละค่ะ แถมมีสายตาแหลมคมเหมาะกับการเป็นบ.ก.อย่างยิ่ง มีอะไรดีๆมาให้ได้ทึ่งทุกฉบับเลย สำหรับงานที่มอบหมายจะลองดูนะคะ แต่ถ้าอาจารย์ออกปากเอง จะเป็นเกียรติกับน้องเค้ามากกว่าโอ๋บอกไหมคะ (แรงจูงใจน่าจะต่างกันนะคะ)
อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่โอ๋
- ขึ้นอยู่กับก๊วนที่ลงค่ะ...เขาชวนกันหวานก็หวาน เขาชวนกันเฮ้วก็เฮ้วค่ะ...คาดว่าไม่นานนี้คงได้เห็นแบบเดิมๆค่ะเพราะพี่โอ๋ปล่อยน้องชายคนหนึ่งไปญี่ปุ่นแล้ว...ไม่นานถ้าเครื่องเธอติดคงมีมันค่ะ....
- ขอบคุณพี่โอ๋ค่ะที่ให้ความสนใจในพฤติกรรม(บริการ)ของติ๋ว...อยากเป็นคนเดิมของพี่โอ๋ค่ะ(เอ้า...เห็นไหมคะ เผลอหวานซะแล้ว...จริงๆเป็นคนอ่อนหวานค่ะ...จริงจริ๊ง.....)