วันที่ไม่มีแม่

แม่ได้จากผู้เขียนไปสวรรค์เมื่อวันที่ 20 มิถุนายน  2550  การปรับตัวต่าง ๆ ในการใช้ชีวิตเกิดขึ้นอย่างมากมาย  อย่างแรกคือการที่เคยอยู่ด้วยกันสองคน  ก็ต้องอยู่คนเดียว  การบริหารจัดการหลาย ๆ อย่างในบ้านก็ต้องดำเนินการ เช่น

• เปลี่ยนชื่อในทะเบียนบ้านเป็นเจ้าบ้าน

• วางแผนจัดการเรื่องรายรับรายจ่ายบ้าน

• เปลี่ยนชื่อผู้ขอใช้ไฟฟ้าและขอชำระค่าไฟฟ้าผ่านธนาคาร

• เปิดบัญชีธนาคารเพื่อควบคุมรายรับรายจ่ายบ้าน

• ฯลฯ (มากมายก่ายกอง)

การดำเนินการต่าง ๆ ไม่ได้เกิดโดยผู้เขียนเป็นคนดำเนินการ  แต่ผู้ที่ดำเนินการให้คือน้องคนเล็กของผู้เขียนเอง (แม่คนที่สอง...อิอิอิ.....น่าจะสามรองจากพี่คนโต)  การดำเนินชีวิตในบ้านก็ยังไม่เข้าที่เข้าทางดีนัก  เพราะบางครั้งการอยู่คนเดียวก็เกิดอาการก่งก๊งบ้าง น้ำตาร่วงบ้างในบางวัน บางเวลา   

แต่เหตุการณ์ที่ชวนหัวเราะ แต่หัวเราไม่ค่อยออกมันมีอยู่ว่า  เรื่องที่เราคิด ๆ ว่าน้องคนเล็กดำเนินการให้นั้น  มันยังดำเนินการไม่สิ้นสุด  คือยังไม่ได้ไปเปลี่ยนชื่อผู้ขอใช้ไฟฟ้า และไม่ได้ทำเรื่องตัดผ่านบัญชี  พอถึงเวลาจ่ายเงินค่าไฟฟ้าผู้เขียนก็ใจเย็น  เพราะคิดว่าน้องคนเล็กดำเนินการแล้ว  น้องคนเล็กก็คิดว่าพี่สาวจ่ายแล้ว    จนกระทั่งเมื่อวานผู้เขียนมีภาระกิจต้องไปต่างจังหวัด จึงกลับบ้านไว  ปรากฏว่า มีบิลสีเหลืองแปะติดมิเตอร์ว่าท่านถูกตัดไฟให้ไปจ่ายเงินจึงจะต่อให้  ก็มีการโทรประสานกับ น้องบอกว่าจ่ายและทำเรื่องตัดผ่านบัญชีเมื่อเช้านี้แล้ว  จึงประสานกับไฟฟ้าว่าเราจ่ายแล้ว  แต่คิดว่าคงสวนทางกับเจ้าหน้าที่  ดังนั้น เราจึงต้องจ่ายค่าต่ออีก 100  บาท  และงานนี้โดนแม่คนที่สามโวยอีก  3  รอบ  แถมยังไม่ได้อาบน้ำก่อนออกเดินทางอีกต่างหาก (งานนี้ก็ขอโทษคนนั่งข้าง ๆ บนรถทัวว์ก็แล้วกันนะคะ.....กลิ่นน่าจะใช้ได้อยู่  เพราะชโลมน้ำหอมซะเพรียบบบบบบ)

 

แต่อย่างไรก็ตามงานนี้อย่างไรเราก็ต้องหาคนผิดให้ได้ว่า มันเกิดขึ้นเพราะอะไร  สรุปได้ดังนี้

• เกิดขึ้นเพราะเราไม่มีการพูดคุยกัน

• เกิดขึ้นเพราะความไม่รับผิดชอบ และไม่เคยรับผิดชอบ

• เกิดขึ้นเพราะ "เราไม่มีแม่อยู่"  เพราะปกติแม่เป็นคนคอยบอกเราให้ทำสิ่งนั้น สิ่งนี้อยู่เสมอ

ดังนั้นงานนี้ "แม่"  รับผิดเต็มที่ รับแบบไม่มีข้อแก้ตัว  พวกเราสรุปว่า  เพราะวันนี้ไม่มีแม่  ดังนั้น เราควรวางแผนการดำเนินการในการใช้ชีวิตให้รอบคอบและมีสติ  วันนี้แม่สอนให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งวัน

ไม่รู้จะขอบคุณแม่หรือเปล่าที่จากลูกไป  แต่อย่างไรก็ตาม ขอบคุณที่ได้เกิดเป็นลูกแม่ค่ะ

รักแม่จ๊ะ

1 กย.50

สวนป่า มหาชีวาลัยอีสาน

(วันหวยออก)

[อ.ลูกหว้า]

• พี่อึ๋งอ๊อบจ๋า...
• อ่านแล้วซึ้งจังเลยค่ะ
• ตอนนี้คุณพ่อคุณแม่หว้ายังอยู่ เราก็ละเลยท่านไปเน๊าะ
• แต่วันนี้ถ้าไม่มีท่าน  เราจะมาอยากทำโน่นทำนี่ ก็ไม่เกิดประโยชน์แล้ว
• ขอบคุณค่ะสำหรับบันทึกซาบซึ้ง

[JJ]

เรียนท่านสมพร

• ขอแสดงความเสียใจอีกครั้งครับ
•  เป็นเช่นนั้นเองครับ
• มีเกิด แล้วก็มีดับ
• แต่ยังเพื่อนแน G2K ครับ
• B2B และ F2F ได้ครับ

[สะ-มะ-นึก]

น้าอึ่งอ๊อบครับ 

• ทำไมไม่บอกให้เขาไปเก็บกับคุณแม่ละครับ
• ก็คุณแม่เคยจ่ายทุกเดือนๆ นี่เน๊าะ
• ว่าแล้วไง..กลิ่นอะไรออกมาจากมอนิเตอร์..อิๆ อิๆ

ขอบคุณครับ

 

[ขจิต ฝอยทอง]

• ดูๆๆๆแม่ไม่อยู่แม่ยังต้องมารับผิดอีก
• เนี่ยถ้าพี่สาวเราแต่งงานไปก็หมดห่วงไปแล้ว
• ฮ่าๆๆๆ
• ยังอยู่บ้านพ่อหรืออยู่ที่ไหนครับ
• งง งง
• สงสารคนนั่งข้างๆๆพี่จัง
• โหไม่ได้อาบน้ำ....

[กฤษณา สำเร็จ (Krisana Sumret)]

แวะมาให้กำลังใจน้องอึ่งอ๊อบค่ะ...

• งานนี้ไม่มีใครผิด...
• งานนี้มีแต่ถูกค่ะ...ทุกคน"ถูกรัก...รักอย่างมากๆด้วย"....และไม่ต้องกลัวค่ะ....   ความรักที่ได้มาตลอดชีวิตจากแม่...จะเป็นเกราะกำบังให้น้องอึ่งก้าวย่าง....ยืนอยู่ได้อย่างเข้มแข็ง...
• ...ทำให้ได้...  เพื่อแม่ของน้องอึ่ง(ที่กำลังแอบดูอยู่)จะได้ไม่เป็นห่วง......
• พี่ติ๋วเชื่อว่า...น้องทำได้...เก่งซะอย่าง....

                          ด้วยรักและห่วงใย....พี่ติ๋ว.

[กมลวัลย์]

สวัสดีค่ะพี่อึ่งอ๊อบ Miss somporn poungpratoom  

อ่านเรื่องของพี่แล้วทั้งขำทั้งซึ้ง  5555  เป็นเพราะแม่ไม่อยู่นี่เอง...  

ภาระของการเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ นี่มันเยอะจริงๆ นะ.. เขาเรียกว่าเกิดมาก็เป็นทุกข์เลย..ร้องจ้าๆ แต่แม่ก็อยู่และคอยโอ๋เราตลอด..จ่ายค่าเลี้ยงดู ปูเสื่อ เอาอกเอาใจเรามาตลอดจนโต.. เราก็ได้แต่้ทดแทนบุญคุณบุพการีอย่างดีที่สุด แต่คงรู้สึกเหมือนกันว่า ใช้อย่างไรก็ไม่หมด..คิดถึงอยู่ร่ำไป..

แต่ก็ต้องทำใจนะคะ..ไตรลักษณ์ค่ะ..ทุกอย่าง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไปเสมอค่ะ.. 

ปรัชญาค่ะ ปรัชญา...อิ อิ

หวังว่าตอนนี้อาบน้ำแล้วนะคะ จะได้กอดพ่อครูฯ เยอะๆ ได้ 5555 

[คุณ รัตติยา เขียวแป้น]

สวัสดีค่ะพี่อึ่งฯ

     อ่านแล้วก้อขำ ๆ ไป แต่ที่ขำที่สุดจนต้องก๊ากออกมา คือ ความเห็นของพี่สะมะนึกะ

          ถูกต้องเลยค้าบ ต้องให้เขาไปเก็บกับแม่

        พี่อึ่งฯ ฝากบอกพ่อด้วยนะคะ ว่า หลาน ๆ เป็นห่วง

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

อ.ลูกหว้า

ขอบคุณนะคะ

ยังอยู่บ้านพ่อ  จะเอาความรัก ความสุขกลับไปฝากผ่าน M นะคะ

[DSS "work with disability" ( หนิง )]

แน๊...แอบมาอยู่สวนป่าฯ เมื่อไหร่คะพี่สาว

ไม่ชวนกันเลย 

อุ๊ย...ลืมไปว่า  เราติดจัดโครงการอบรมอาสาสมัครผลิตสื่อสำหรับผู้มีความบกพร่องทางการมองเห็น  อิอิ

ฝากกอดแม่หวี ด้วยนะคะ  คิดทึ้ง..คิดถึงค่ะ (พ่อครูบา  ไม่ต้องฝาก เพราะพี่อึ่งอ๊อบกอดเผื่อแหงๆเนอะ )

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

อาจารย์หมอ JJ คะ

ขอบคุณและดีใจทุกครั้งที่อาจารย์เข้ามา

เพื่อนใน G2K ช่วยเติมเต็มใจได้มากเลยค่ะ

ฝากกราบสวัสดีคุณแม่มานีด้วยนะคะ

[เม้ง สมพร ช่วยอารีย์]

สวัสดีครับพี่สาว

• คุณแม่อยู่กับพี่ตลอดนะครับผมว่า อยู่ในเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านที่ผสมอยู่ในตัวของพี่นั่นเองครับ
• เวลาพี่ไปไหนท่านก็ไปด้วยเสมอเพราะท่านอยู่ในตัวเราเช่นกัน ผมเองก็คิดแบบนี้สบายใจและก็เป็นจริงด้วยครับ
• จากเพียงกายแต่ไม่พรากจากใจ
• ขอให้พี่สาวมีความสุขตลอดไปครับ 

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

คุณนึกคะ

จริง ๆ ก็บอกเค้าเหมือนกันว่าทำไมไม่ไปเก็บที่ยายบนสวรรค์

หวาดเสียวจัง.....แม่จะมาพร้อมกับกลิ่นหอมค่ะ

อิอิอิ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

น้องชาย

ประกาศหาคู่ ๆ ๆ ๆ ๆๆ ๆ ๆ ๆ  ดีกว่า

แต่ เอ.....ไม่แน่ใจว่ามีคู่แล้วต้องไปดูแลคู่ตัวเองอีกหรือเปล่า  กลุ้มกลุ้มกลุ้ม

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

พี่ติ๋วขา

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งมาให้อย่างสม่ำเสมอนะคะ

จุ๊บ ๆ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

อ.ตุ๋ยขา

ทุกอย่างเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป จริง ๆ ค่ะ

ถึงต้องพยายามมีสติ คิดอะไรให้รีบทำ ไม่มีเดี๋ยว  เพราะจะได้ไม่ต้องเสียใจค่ะ

คิดถึงนะคะ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

แป๊ดขา

กอดพ่อเผื่อเรียบร้อยแล้ว  บอกพ่อว่าเป็นห่วงเรียบร้อย

วันนี้ไปเดินชมสวน ชมนก เป็นไก่ นกยูง นกกระจอกเทศ เหมยซาน น้องวัว น้องฟางเทวี ฯลฯ

พ่อบอกว่าหลาน ๆ มาคราวหน้าจะให้จูงน้องวัวเที่ยวคนละตัวเลย (จะได้ไม่แย่งกัน....เพราะน้องวัวเชื่องมากค่ะ)

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

น้องหนิง

ไม่กล้าบอก ไม่กล้าโทรหา เรายังติดหนี้กันอยู่

อิอิอิ

วันจันทร์ส่งให้แน่นอน (แม่บ่นหรือเปล่า...ฮา...)

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

เม้งครับ

รอน้องกลับมา จะพาไปเที่ยวบ้านพ่อครูครับ

ขอบคุณสำหรับความห่วงใยครับ

[ใบบุญ]

เป็นกำลังใจค่ะ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

พี่บุญคะ

ขอบคุณมากสำหรับกำลังใจค่ะ

ไม่เจอกันนานคิดถึงจังเลย

 

[Sasinand]

สวัสดีค่ะ

เวลาแม่อยู่ แม่ทำให้ทุกอย่าง เวลาท่านไม่อยู่ เราไม่ได้เตรียมตัวมาก่อนว่า จะต้องทำอะไรบ้าง มันเยอะแยะไปหมด งงๆๆ

เวลาแม่อยู่ แม่ทำคนเดียว ตอนนี้ ต้องมาจัดสรรแบ่งกัน 3 คนแน่ะ

[พิชัย กรรณกุลสุนทร]

หนูอึ่ง

แวะมาเยี่ยม แต่ขอยืนห่างสักสามเมตร :)

ดูภายนอก อึ่งเหมือนสตรีเหล็กที่แข็งดุจเพชร

แต่ซ่อนความลึกซึ้งละเมียดละไมอ่อนโยน ไว้ภายใน

โดยเฉพาะเรื่องจิตใจและความผูกพัน

ผมประทับใจอึ่งเสมอ ในความจริงใจและจิตที่ห่วงใยกัน

เป็นจิตที่งามใน จนเกินความงามนอกไปมากโข

อ้อ! อาจารย์ว่ารูปที่โพสนั้น อาจกำหนดขนาดกว้างยาวไม่ได้สัดส่วนครับ ดูแล้วยังมีดิสตอชั่นอยู่

แต่ก็สวยดีครับ ดูเพรียวลม :)

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

พี่ศศินันท์คะ

ตอนที่แม่อยู่แม่จะเตือนให้ทำนั่น ทำนี่เสมอ จนเป็นความเคยชิน

ทุกอย่างมันชิน แต่จนถึงวันนี้มันยังไม่เคยชินกับการที่ไม่มีแม่ค่ะ

งานนี้หนูรับเต็ม ๆ เพราะหนูอยู่เฝ้าสมบัติ(บ้าน)คนเดียวค่ะ

[paew]

เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ ... พี่เองต้องบอกตัวเองเสมอค่ะว่าเราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเราเอง ... และบอกลูกตลอดว่า แม่กับพ่อ ไม่ได้อยู่กับลูกไปตลอดชีวิตนะลูก สักวันเราก็ต้องจากกัน ...

[ศน.กุ้ง]

       ได้อ่านตอน 2 แล้วแต่ไม่รู้จะแลกเปลี่ยนเรื่องหุ้นอย่างไร จึงขอย้อนมาทิ้งรอยที่บันทึกนี้
        ตอนนี้แค่ตัวเองคิดว่าหากต้องอยู่คนเดียวเหมือนคุณอึ่ง(ขออนุญาตเรียกตามอ.พิชัย) ก็รู้สึกโดดเดี่ยวจับขั้วหัวใจแล้ว
        คิดว่าตัวเองมีชีวิตอยู่ได้ ก็เพื่อพ่อกับแม่มาตลอด ถ้าไม่มีสองคนนี้แล้ว เราจะอยู่ได้ไหม...ไม่แน่ใจ ชีวิตน่าจะเปลี่ยนไปเยอะ อะไรก็ดูไม่แน่นอน

        ......................

        มีเรื่องการถูกตัดไฟ มาแลกเปลี่ยนกัน คือ เมื่อสามสี่เดือนที่แล้ว เดือนนั้นยุ่งมาก เดินทางไปราชการโน่นนี่ไม่หยุดหย่อน กลัวจะมีปัญหาถูกยกหม้อไฟ (เคยแล้วหนหนึ่ง) กลับเข้าบ้านไมไฟฟ้าใช้

        พอบิลค่าไฟมาเสียบไว้ที่กล่องหน้าบ้านปุ๊บ ก็รีบนำไปฝากพร้อมเงินให้พี่ที่ทำงานไปช่วยจ่ายให้ กลัวตัวเองจะลืมจ่าย เพราะอยู่บ้านเช่าคนเดียว ลืมเมื่อไรเป็นถูกยกหม้อไปเชียว ตกเย็นพี่เขาก็ยื่นใบเสร็จที่นำเงินไปจ่ายเรียบร้อยแล้วมาให้ เราก็รับมาเก็บไว้สบายใจ รุ่งขึ้นก็เดินทางไปต่างจังหวัด (หลายวัน) ทันที

       ผลก็คือ เมื่อเสร็จธุระกลับมา ก็พบว่าบ้านเราไม่มีไฟฟ้าใช้อีกแล้ว ถูกยกหม้อไฟไปอีกแล้ว งงมาก...ค่าไฟก็จ่ายแล้ว ไหงเป็นงี้ไปได้ ย้อนกลับมาดูบิล... โอยตายจริง หัวบิลนี่ชื่อใครหว่า...ไม่ใช่ชื่อเจ้าของบ้านที่เราเช่าอยู่ ดูเลขที่บ้านกลายเป็นบ้านข้าง ๆ ทับสามหก ไม่ใช่ทับสามห้าบ้านเรา

        เปิดประตูไปดูบ้านข้าง ๆ เห็นมีบิลค่าไฟเสียบนอนนิ่งอยู่ หยิบมาดูนี่มันของบ้านเรานี่นา โธ่! เราจ่ายค่ไฟผิดบ้าน แทนที่เขาจะตัดไฟบ้านข้าง ๆ กลายเป็นเราแทน

         ไหนต้องไปเสียค่าต่อไปอีกร้อยนึง (เหมือนคุณอึ่ง) ค่าไฟบ้านเราที่ยังไม่ได้จ่าย แถม (โง่) ไปเสียค่าไฟให้ข้างบ้านอีก

         โอ้หนอ...อะไรกันนี่ เคืองตัวเองจริงจริ๊งงงง...ไม่ดูให้ดีก่อนว่าบิลใคร ชื่อใคร แถมเขาไม่ยอมรับด้วยว่าเสียบบิลผิดบ้าน ก็เรามันเซ่อเอง!  ช้ำใจไปสองเดือนแน่ะ....

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

อ.แป๋วขา

ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้เสมอมา

เป็นกำลังใจที่ยิ่งใหญ่จริง ๆ ค่ะ

แล้วเจอกันที่พิษณุโลกนะคะ

[น้าอึ่งอ๊อบ คนสวย แซ่เฮ]

ท่าน ศน.กุ้งคะ

เรื่องไฟฟ้าหมดปัญหาแล้วค่ะ เหลือเรื่องมรดก (ฮา....) ที่ใช่จะมีมาก แต่ก็ต้องทำ  แต่ตอนนี้ไม่ทำ  ใครอยากได้ให้ทำเอง  ฮา2  ตอนนี้มีหน้าที่เฝ้าบ้านคนเดียว  คนอื่นไม่มีใครอยู่  (เดี๋ยวเราฮุบมรดกไว้เอง...ฮา3)

ไว้พบกันที่พิษณุโลกนะคะ ไปถามแถว ๆ ห้อง blogger ค่ะ  อิอิอิ

[ลูกของน้าเองค่ะ]

จะครบรอบอีกแล้ว   เวลาผ่านไปช่างรวดเร็วเหลือเกินนะคะ แม้ในตอนนั้นจะไม่ได้ร่วมรับรู้ความทุกข์ ความสูญเสีย  แต่เชื่อเหลือเกินว่าน้าจะรับรู้ว่าคนคนนี้เข้าใจความรู้สึกของน้าทุกอย่าง

พรุ่งนี้จะไปทำบุญที่วัดค่ะ ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้แม่ศรีพรรณ พวงประทุม  ด้วย  ที่จริงอยากไปร่วมทำบุญด้วยค่ะ แต่ไม่เป็นไรค่ะเมื่อไม่สามารถไปร่วมได้  ก็ขอทำบุญให้แม่ศรีพรรณอยู่ทางนี้แล้วกันค่ะ

อยากให้น้ารับรู้ ว่าเวลาใดที่น้าทุกข์ ยังมีคนอีกคนหนึ่งจะ คอยเป็นเพื่อน แบ่งเบาความทุกข์นั้น หากน้ายังคงรับรู้ความรู้สึกจากคนคนนี้ได้

รัก........

[ลูกของน้าเองค่ะ]

วันนี้ไปทำบุญที่วัดค่ะ ทำบุญถวายอาหาร กรวดน้ำอุทิศส่วนกุศลให้คุณแม่ศรีพรรณ พวงประทุม  ค่ะ 

วันนี้ระลึกถึงน้าทั้งวัน ส่งกำลังใจไปให้น้า และจะส่งกำลังใจไปให้ทุกวันด้วยค่ะ อยากให้น้ารู้ว่ากำลังใจจากคนคนนี้ไม่เคยหมด จะส่งไปให้น้าทุกๆวัน

คิดถึงแม่เหมือนกันค่ะ  เคลียร์ปัญหาต่างๆ เสร็จแล้วจะมีเวลาไปดูแลแม่และพ่อได้มากขึ้น เพราะท่านเป็นคนที่รักเรามากที่สุดไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน......

คืนนี้คงนอนคิดถึงแม่มากกว่าทุกวันค่ะ....รักน้านะคะ