ว่างเว้นห่างหายจากการนั่งเขียนบันทึกอยู่หลายเพลา เพราะมีภาระต้องทำหลายประการ ประกอบกับช่วงห้วงระยะเวลานี้เป็นช่วงสิ้นปีงบประมาณ ภาระงานที่รับผิดชอบไว้เป็นตัวจำกัดให้ไม่ได้นั่งครุ่นคิด ทบทวน บทเรียนหรือประสบการณ์ในแต่ละวัน ซึ่งมีเวลาในการพักผ่อนคิดว่าไม่เกิน 6 ชั่วโมง ด้วยภาระและความรับผิดชอบที่รับเขามา ทั้งรับต่อชุมชน ต่อเพื่อนพ้องที่ทำงานร่วมกันในสายประชาสังคม และ สายงานดับบ้านดับเมือง และต่อหน่วยงาน ๆ ที่ขอแรงให้ช่วยขับเคลื่อนงานให้ หรือ งานขาจรอื่น ๆ ที่พรรคพวกออกปากให้ช่วยเหลือ ด้วยสำนึกว่า ไม่ช่วยเขาแล้วใครจะช่วยเรา ไม่เอื้อเขาแล้วใครจะเอื้อเรา ไม่เห็นใจเขาแล้วใครจะเห็นใจเรา
เพราะฉะนั้นจึงเป็นฉะนี้ ........ แต่ก็มาคิดได้ว่าการทำงาน เปรียบเสมือน การฝึกวิทยายุทธให้กล้าแกร่ง
จริงแล้วมีเรื่องราวที่จะมาบอกเล่ามากมาย เพราะในห้วงเวลาที่ผ่านเดินทางไปหลายจังหวัด หลาย ๆ พื้นที่ ..... หลายงาน หลายกิจกรรม พบเห็นอะไรหลายประการ และได้บันทึกไว้ในสมุด ไว้ให้ตั้งสติดี ๆ จะมาบอกเล่าให้ฟัง