ช่วงนี้ผมกำลังเผชิญหน้ากับการงานอันหนักหน่วงหลายประการ จะทั้งด้วยเหตุผลของห้วงปลายปีงบประมาณ หรือแม้แต่พันธกิจที่ตนเองเฝ้าฝันที่จะขับเคลื่อนทั้งภายในและภายนอกองค์กร –
งานวินัยจราจรเป็นงาน “ด่วน” ที่วิ่งตามผมมาอีกรอบหลังจากที่พักมือไปยาวนานร่วม ๓ ปี ซึ่งครั้งนี้ผู้บริหารมอบหมายให้คิดโปรโจค หรือกระบวนการที่จะกระตุ้นเตือนให้นิสิตและบุคลากรมหาวิทยาลัยให้ความสำคัญกับเรื่อง “วินัยและกฎหมายจราจร” ในมหาวิทยาลัย
สิ่งที่ผมค่อนข้างมั่นใจมากประการหนึ่งก็คือ มหาวิทยาลัยมหาสารคามน่าจะเป็นสถาบันที่มีนิสิตใช้รถจักรยานยนต์มากเป็นอันดับต้น ๆ ของมหาวิทยาลัยทั่วประเทศไทย
ในห้วงหนึ่งที่ผมเคยดูแล, ผมและทีมงานเพียงไม่กี่คน ประสานสิบทิศเพื่อให้มีทั้งการป้องกันและบังคับใช้มาตรการ ไม่ว่าจะเป็น จัดสอบใบอนุญาตขับขี่ให้นิสิตปีละไม่ต่ำกว่า ๕ รอบ, การบริการตรวจเช็คสภาพรถและเปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่องฟรี, การจำหน่ายหมวกกันน็อคในราคาต้นทุน, การให้บริการต่อทะเบียนรถจักรยานยนต์, บริการจำหน่าย พ.ร.บ. คุ้มครองผู้ประสบภัยฯ , ...
นั่นยังไม่รวมถึงกิจกรรมรณรงค์ทั่วไปที่มีอย่างต่อเนื่อง รวมถึงการตั้งหน่วยสวัสดิภาพ ๒๔ ชั่วโมงในรูปแบบของการแพทย์ฉุกเฉิน (E.M.S) ประกาศโซนนิ่งถนนสีขาวในมหาวิทยาลัย ตลอดจนการรณรงค์อย่างจริงจังในเทศกาลต่าง ๆ จนได้รับเชิญไปออกรายการโทรทัศน์สด ๆ มาแล้วเช่นกัน !
ช่วงนั้นผมพยายามลุยงานด้านนี้อย่างเต็มพิกัด เปิดเวทีกิจกรรมร่วมกับองค์กรภายนอกอย่างสม่ำเสมอ และสร้างแกนนำเครือข่ายออกมาลุยด้วยกันอย่างสนุก กระทั่งทุกอย่างเริ่มไปดีในระดับหนึ่ง กลับพลิกชะตากรรมอย่างเงียบงันเมื่อผมจำต้องพลัดหลงไปสู่การบริหารงานในแผนกอื่น ซึ่งชะตากรรมนั้นก็ประหนึ่งจะถีบกิจกรรมเหล่านี้ถอยกลับลงสู่ “หลุมดำ” อีกครั้ง (อย่างเงียบ ๆ )
จะว่าไปแล้วเรื่องวินัยจราจรเป็นเรื่องสวัสดิการพื้นฐานของทุกคนที่ต้อง “ดูแลตนเอง” เป็น “วินัย” และ “วัฒนธรรม” อันดีของการรักตนเองและรักสังคมที่พึงยึดปฏิบัติอย่างเป็นกิจวัตร เพราะการดูแลตนเองในเรื่องวินัยจราจรก็เป็นเสมือนการดูแลสังคมด้วยเหมือนกัน
และจากปรากฏการณ์จริง, เรื่องวินัยจราจรก็เป็นปัจจัยอันสำคัญที่นำพาไปสู่การสูญเสียชีวิตและทรัพย์สินอย่างมหาศาล ทั้งประสบด้วยตนเอง หรือแม้แต่เป็น “ต้นเหตุ” ให้คนอื่นได้ประสบชะตากรรม ...
ผมเคยปวารณาตน ๒๔ ชั่วโมงในการช่วยเหลือนิสิตผู้ประสบอุบัติเหตุ ทันทีที่หน่วยสวัสดิภาพแจ้งเหตุมายังผม ค่ำคืนดึกดื่นเงียบสงัดสักแค่ไหนก็ต้องทะยานออกจากห้องไปดูด้วยตนเอง
เคยแม้กระทั่งเข้าไปในแผนกฉุกเฉินเพื่อดูคุณหมอปั๊มหัวใจของนิสิต ... เคยให้ไหล่ของตนเองอิงซบหัวใจของนิสิต หรือแม้แต่ผู้ปกครองที่เกิดจากการสูญเสีย “คนของความรัก..” ของตนเอง –
ทุกวันนี้, มหาวิทยาลัยยังไม่มีหน่วยงานด้าน “งานจราจร” โดยตรง งานรักษาความปลอดภัยขึ้นตรงกับกองอาคารและสถานที่ รปภ. ที่รับผิดชอบด้านจราจรก็มีจำนวนอันน้อยนิด ซึ่งทั้งหลายนั้นก็รับผิดชอบในด้านการอำนวยความสะดวกเรื่องเส้นทางจราจรในภาคเช้า..และภาคเย็น เป็นที่ตั้ง
งานด้านการจราจรในมหาวิทยาลัยจึงยังคงไม่ถูก “หยิบยก” หรือ “สถาปนา” ขึ้นมาขับเคลื่อนและขับส่งกันอย่างจริงจัง กองกิจการนิสิต, จึงพลอยพลัดหลงไปสู่กระบวนการทำงานอย่างจิปาถะในเรื่องพรรค์นี้ นับตั้งแต่การให้ความรู้ การประชาสัมพันธ์และการมีส่วนร่วม (Education) การแพทย์ฉุกเฉิน (E.M.S) การบังคับใช้กฎหมาย (Law Enforcement) รวมถึงการจับมือนิสิตและชุนชนสำรวจพื้นที่ความเสี่ยงเพื่อนำไปสู่การปรับแก้ในเรื่องวิศวกรรม (Engineering)
ครั้งนี้, ...
<p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมพยายามที่จะสร้างค่านิยมอันดีงามในเรื่องเหล่านี้อีกครั้ง โดยเริ่มจากการกำหนดให้ “วินัยจราจร” เป็นหนึ่งใน “วัฒนธรรมมหาวิทยาลัย” ที่นิสิตจะต้องยึดปฏิบัติ </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">งานวินัยจราจรไม่ได้เคลื่อนตามผมมาทุกอย่าง หลายอย่างยังอยู่อีกฟากหนึ่งของสายงาน ผมมาสู่กระบวนการของการ “บังคับใช้” มาตรการในทางวินัยนิสิต แต่เบื้องต้นก็ใช้วิธีโหมโรงใหญ่ ๆ ในเรื่องการประชาสัมพันธ์ผ่านสื่อและกิจกรรมต่าง ๆ ทั้งขบวนรณรงค์, ป้ายประชาสัมพันธ์, แผ่นปลิว, คอนเสิร์ต, บรรยายตามห้องเรียน, สปอร์ตวิทยุ, แซววาที ..</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">และที่เตรียมที่จะประกวดสื่อรณรงค์ในด้านต่าง ๆ อาทิ หนังสั้น, ละครทีวีของมหาวิทยาลัย </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p></p><p>แต่ขณะนี้, ผมกำลังเดินทางมาถึงขั้นตอนของการบังคับใช้กฎหมาย (Law Enforcement) ซึ่งหมายถึงการบังคับใช้ด้านการตัดคะแนนความประพฤติ .. </p><p></p><p>เป็นงานที่เหนื่อย … และเหนื่อยมาก </p><p> </p><p> </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">หากแต่ทุกครั้งที่ติดตามไปให้กำลังใจทีมงาน หรือแม้แต่การลงไปร่วมปฏิบัติงานกวดขันอยู่ตามท้องถนนของมหาวิทยาลัย การได้พานพบรอยยิ้มเสียงหัวเราะ หรือแม้แต่เสียงบ่นอย่างน่าชังของนิสิตก็ช่วยให้การทำงานอยู่รื่นรมย์อย่างไม่น่าเชื่อ</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>
</p><p></p><p></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">มหาวิทยาลัยมหาสารคาม (ที่ตั้งขามเรียง) เป็นพื้นที่ที่ถูกรายรอบด้วยชุนชนหลายหมู่บ้าน , กอปรกับจำนวนนิสิตอย่างมหาศาล ยังผลให้ท้องถนนเต็มไปด้วยการจราจรที่คับคั่ง</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">ผมไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่ขับเคลื่อนผ่านมาและที่กำลังขับเคลื่อนอยู่นี้จะประสบความสำเร็จแค่ไหน … แต่ก็ยังยืนยันว่าจะทำต่อไป</p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p> <p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal">กระนั้นก็อดตั้งคำถามไม่ได้ว่า “ทำไมนิสิตจึงไม่ใคร่ที่จะดูแลตนเองกันบ้างเลย ?” </p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p style="margin: 0cm 0cm 0pt" class="MsoNormal"></p><p>“หัว (ไม่เคย) สวมหมวกนิรภัย หัวใจ (ไม่เคย) สวมกฎจราจร” </p><p></p><p> </p>
