" กะเปอร์เรา ไม่มีรางวัลอะไรระดับจังหวัด ระดับเขต ระดับประเทศเลยเหรอ? " หนึ่งคำถามที่ยังคง ดังกึกก้อง โสตประสาทหู อยู่เนื่อง-เนื่อง เป็นเรื่องราวที่ทำให้ ผู้เขียนกลับมานั่งทบทวน กับตัวเอง ว่า มันเป็นอีกเรื่องที่เราจำเป็นต้องให้ความสำคัญ อีกอย่างหนึ่ง ไม่ใช่ เพียงเพราะเป็นหนึ่งในเกณฑ์การให้คะแนนจัดสรร โควต้าความดีความชอบระดับจังหวัดเท่านั้น หากแต่ จำเป็นเพราะ มันเป็นอีกหนึ่งเครื่องหมายที่ช่วยการันตรี และเพิ่มคุณค่า ให้กับการทำงาน ถึงแม้จะไม่ใช่ ผลตัดสินทั้งหมดของการทำงานก็ตาม ...
ถ้าถามถึงกระบวนการทำงาน ในปีที่ผ่านมา ก็ต้องนึกย้อนกลับไป แล้วก็ตั้งทำถามในใจว่า ทำไมจะไม่มี เป็นงานระดับประเทศด้วยซ้ำไป แต่การมองภาพว่าเป็นความสามารถเฉพาะบุคคล นั้นคือ การประกวดอสม. (จากบันทึกการประกวดอสม.ระดับเขต) และก็ต้องยอมรับในข้อตกลง นั้นคือ ผลการประกวดอสม. ไม่ได้ เป็นส่วนเกี่ยวข้องใด-ใด เลยกับการสนับสนุนของสาธารณสุขระดับพื้นที่นั้นคือสถานีอนามัย และระดับอำเภอ (จริงจริงเหรอ???ฮือๆ)
อันที่จริง ผลการประเมินผลการดำเนินงานระดับอำเภอเองของสำนักงานสาธารณสุขจังหวัดระนองก็ เสร็จสิ้นไปตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา (27 สิงหาคม 2550) และผลที่ได้อำเภอกะเปอร์เองก็มีไม่น่าประทับใจแต่อย่างใลย หากแต่ทางทีมงานก็ไม่ได้ดูดาย ในการเตรียมความพร้อมและเตรียมพื้นที่ แต่อย่างใด ในทางตรงข้าม ครั้งนี้ อาจจะ เป็นโอกาสหนึ่งที่จะแสดงให้เห็นว่า ความพยายาม ในการดำเนินงาน ไม่ได้ลดลง เพียงเพราะ ผลของความพยายาม ไม่ใช่ "ความสำเร็จเสมอไป" ไม่ใช่เพราะเราพยายามน้อยไป แต่เพราะที่อื่นเค้าทำมากกว่าพยายาม เท่านั้นเอง
งานนี้ เป็นการจัดการแข่งขันระดับจังหวัด โดย ใช้เกณฑ์ การประเมิน จาก KPI งานส่งเสริมสุขภาพ จำนวน 20 ตัวชี้วัดที่เลือกมาจาก ตัวชี้วัดในการปฏิบัติราชการตามคำรับรอง แต่ในครั้งนี้จะเน้นในการประเมินหลักฐาน และประเมินสถานบริการโดยแท้จริง ไม่ใช่ประเมินจากกระดาษ หรือการเขียนตัวเลขแต่อย่างใด (ผลการประเมินระดับอำเภอ)
จากผลการประเมินระดับอำเภอกะเปอร์ สถานีอนามัยที่ได้รับคัดเลือกเป็นตัวแทน คือ สถานีอนามัยทองหลาง ซึ่งต้องยอมรับว่า เป็นพื้นที่มีความเข้มแข็ง ของชุมชน การร่วมแรงร่วมใจของอสม.จึงทำให้ นี่เป็นจุดแข็งในการดำเนินงานด้านการส่งเสริมสุขภาพ โดยในอาทิตย์ที่ผ่านมาผู้เขียนและทีมจากสำนักงานสาธารณสุขอำเภอกะเปอร์ ได้ลงไปเตรียมพื้นที่ ทั้งในส่วน งานเอกสาร และงานชุมชน
มีภาพบรรยากาศมาฝากกันด้วยคะ
กองทัพ ต้องเดินด้วยท้องค่ะ
จะเห็นได้ว่า ในการทำงานในชุมชน สิ่งที่จำเป็น และสำคัญ ที่สุด นั้นก็คือการสร้างความรู้สึก " ร่วม " ---> ทำอย่างไรให้พื้นที่รับทราบวัตถุประสงค์ของการประเมิน ร่วมเป็นส่วนหนึ่งของการถูกประเมิน และไม่มองเป็นเพียงการประเมินสถานีอนามัยและเจ้าหน้าที่เท่านั้น หากแต่ เป็นการประเมิน ความเข้มแข็ง ของชุมชน รวมถึงการมีส่วนร่วมของชุมชนในการส่งเสริมสุขภาพนั่นเอง ผู้เขียนเชื่อเหลือเกินว่า คงไม่มีสถานีอนามัยใด จะชนะรางวัลต่าง-ต่าง ง่ายดายหากยังไม่ชนะใจคนในชุมชนของตน และในทางกลับกัน รางวัลใด-ใดก็ไม่สามารถการันตรีความสำเร็จของงาน ได้เท่ากับ รางวัลที่ได้จากการร่วมแรงร่วมใจและรอยยิ้มที่บ่งบอกถึงสุขภาวะที่ดีของคนในชุมชน
ลงไปทำงานพื้นที่ด้วยเหรอครับ
เยี่ยมครับ