งานครู

“งานครูที่แท้” ควรเป็นงานที่อยู่กับเด็ก ปฏิบัติการสอนอย่างเป็นธรรมชาติด้วยหัวใจและจิตวิญญาณแห่งครู ดุจ “พ่อแม่สอนลูก” เป็นสำคัญ

           งานครู

        การสร้างและเสริมโอกาสให้เด็กพัฒนาตนเองสู่ความเป็นคน “ มีโลกทัศน์กว้างไกล”  “สำนึกดี”  “มีเหตุผล”        “พึ่งตน” “กล้าหาญ” และ“สร้างสรรค์สังคม”  น่าจะเป็นองค์ความรู้ที่เปี่ยมค่าและมีความหมายต่อชีวิตจิตใจของเด็กมากกว่า “กองกระดาษอันวิจิตรกองโต”  ที่ครูต้องทุ่มเทเวลา แรงกาย แรงทรัพย์มหาศาล  ทำการบีบเค้นให้มีขึ้นเพียงเพื่อรอรับ “การตรวจสอบและประเมินใดๆ”  ตามทฤษฎี หลักการ ความเชื่อ  และความลุ่มหลงที่อาศัยเหตุผลข้างๆคูๆ  ของผู้ที่เรียกตัวเองว่า “นักวิชาการ , ผู้เชี่ยวชาญ”  ผู้ซึ่งก้าวหน้าและเติบโตมาด้วย “ เอกสารที่ถูกต้องตรงตามหลักการ  แต่หาค่าและประโยชน์อันใดต่อผู้อื่นมิได้”

        “งานครูที่แท้” ควรเป็นงานที่ทำอยู่กับเด็ก ปฏิบัติการสอนและสร้างกิจกรรมการเรียนรู้  อย่างเป็นธรรมชาติด้วยหัวใจและจิตวิญญาณแห่งครู   ดุจ “พ่อแม่สอนลูก” เป็นสำคัญ

                                   ปิยะวุฒิ   พรมประดิษฐ

                                 เขียน มกราคม 2546 / แก้ไข มกราคม 2550

[ครูเสือ แซ่เฮ]

สวัสดีครับ ครูวุฒิ 

เป็นแนวคิดที่ถูกต้องที่สุดครับ ผลที่เกิดขึ้นต้องอยู่ที่นักเรียน ไม่ใช้ที่เอกสารเหล่านั้น เป็นจริงแท้แน่นอน

[ครูวุฒิ]

สวัสดีครับครูเสือ

       ถ้าโดนนักวิชาการ , ผู้เชี่ยวชาญเขาด่า  เรารับด้วยช่วยกันเน๊าะ....

       จริงๆก็ไม่อยากว่าเขาหรอก  แต่เห็นเขาหยุมหยิม  เอาจริงเอาจังกับส่วนที่ไม่เป็นเรื่อง  เรื่องไม่มีสาระและไม่ได้เกิดประโยชน์หรือคุณค่าต่อเด็กหรือใครๆเลย) โดยที่ไม่ใคร่จะได้ดูบริบทพื้นฐานและโอกาสของแต่ละคนแต่ละหน่วยงาน(โรงเรียน)  โดยเฉพาะแต่ละพื้นที่น่ะ  ก็เลยอดไม่ได้  ไม่ว่ากันนะ...

       ต้องขออภัยด้วยครับที่อาจจะดูแรงไปนิดนึง... แต่ถ้างบประมาณ โอกาส และปัจจัยพื้นฐานในการทำงานมันมีเท่าๆกัน  แล้วจะเอามาตรฐานเดียวกัน  จะไม่ว่ากันเลยล่ะ

       ขอบคุณครับ