เพราะความมีน้ำใจที่แบ่งปันกัน

สิ่งอยู่ใกล้มองเห็นไม่ถนัดเหมือนมองดูปลายจมูกของตนเอง

หลังเที่ยงวันวานยูมิเข้าไปสู่ตัวเมืองหาดใหญ่ เพื่อต่อทะเบียนรถยนต์ ขับเพลินเกือบหมดอายุ ทั้ง ๆ ที่ตรากลม ๆ อยู่หน้ารถแท้ ๆ เรายังไม่ค่อยได้ดู เหมือนสิ่งที่อยู่ใกล้มักไม่ค่อยได้สนใจ ชอบไปสนใจสิ่งอยู่ไกล ๆ

สิ่งอยู่ใกล้มองเห็นไม่ถนัดเหมือนมองดูปลายจมูกของตนเองก็เห็นเพียงลาง ๆ ความงามในน้ำใจของคนใกล้ ๆ ก็มองไม่ค่อยเห็นแต่ไปเห็นความงามสิ่งอยู่ไกลอย่างนั้น จริงไหมครับคุณ...

หลังจากยูมิหาที่จอดรถได้แล้วก็เดินขึ้นบันไดไปชั้นสอง...โอ้..มีคนมานั่งรอกันเต็มเลยทำยังไงดีหนอเรา...ต้องตามบัตรคิวด้วย...แต่เรามีเวลาอยู่ทำเรื่องนี้จำกัด...

เดินไปเดินมาเหมือนเสือติดจั่นเลยคุณ...อยากถามคนในห้องก็หันหลังให้สายตาเขามองทีวีเพลิน ๆ เพราะยังไม่ถึงเวลาเปิดทำงานยังพักเที่ยงอยู่มั่ง...ดูนาฬิกา..เอ..มันเลยพักแล้วนี่นา...

กำลังคิดอยู่มีคนในเดินขึ้นมา...สวัสดีครับคุณ...ผมมาต่อทะเบียน...เอารถมากี่คันคะ...

แหมดูผมเป็นอาเสี่ยไปซะแล้ว...คันเดียวครับ

ท่านไปตรงโน้นได้เลยคะ...น้ำใจงามจริงๆเมื่อยามเราถามเธอก็แนะนำดีครับ...ผมพึ่งรู้ว่ามีบริการสายด่วนต่อทะเบียนรถด้วย...เขาเขียนตรงนั้นว่า

...เลื่อนล้อต่อภาษี...คือเอารถเข้าจอดแล้วยื่นให้จ่ายเงินเหมือนขึ้นทางด่วนเลยครับ...เชยจริงเรา...ไม่ทันสมัยเอาเสียเลย..เกือบเสียเวลาไปครึ่งวัน...ฮา ๆ เอิก ๆ

เขียนใน GotoKnow โดย ยูมิ
ใน วัฒนธรรมท้องถิ่น

คำสำคัญ (Tags): #...เลื่อนล้อต่อภาษี...

หมายเลขบันทึก: 123376เขียนเมื่อ 30 สิงหาคม 2007 11:28 น. ()แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน 2012 16:16 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่าน

ความเห็น (4)

ย่ามแดง

เขียนเมื่อ 30 สิงหาคม 2007 17:07 น. ()

สวัสดีครับอาจารย์

เข้ามาครั้งแรกครับ
ผมไม่แน่ใจว่าอาจารย์เป็นเพื่อนกับ รศ.สุทธิชัย ยังสุข ที่ มน. หรือป่าว ผมเป็นลูกศิษย์ท่าน และท่านเคยกล่าวถึงอาจารย์ ก่อนที่ผมจะมาอยู่ที่ปัตตานี
ผมอ่านงานหลายเล่มของอาจารย์ครับ เพราะกำลังศึกษาเรื่องจริยธรรมการพัฒนา
โอกาสหน้าคงได้ขอความรู้จากอาจารย์อีกมากครับ

ขอบคุณครับ