ธรรมชาติของการจัดการความรู้
ผมอ่านบันทึกของอ.ประพนธ์ ผาสุขยืด การเป็นวิทยากร กพร.
http://gotoknow.org/planet/kmnakhon?page=2
มีความเห็นจากประสบการณ์ดังนี้
hardware ซึ่งหน่วยจัดการอยู่ที่ส่วนกลาง
ทั้งดำเนินการเอง เสริมสมรรถนะ และติดตามประเมินผล
ล้าสมัยเกินไป
ผมทำงานกับจังหวัดซึ่งเป็นแขนขาของหน่วยจัดการส่วนกลางพบกับปัญหาเดียวกันมาครั้งแล้วครั้งเล่า
อ.สมชัย ฤชุพันธ์ ฟันธงมานานแล้วว่าระบบรวมอำนาจส่วนกลางที่ใช้ได้ผลมานานนั้น
ใช้การไม่ได้แล้ว
หน่วยจัดการที่น่าสนใจคือ
องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ภาคประชาสังคมและชุมชน
นครศรีธรรมราชกำลังอดทนกับการเปลี่ยนผ่านของราชการส่วนกลางและภูมิภาค สู่ ท้องถิ่นและชุมชน
แต่ก็มีความยากของมันที่ต้องฟันฝ่า
โรงเรียนคุณอำนวยเมืองนคร(ก)ถูกกำหนดให้มีองค์ประกอบ
1)แกมบังคับจากส่วนราชการภูมิภาคหลักๆ
2)แกมบังคับจากราชการส่วนท้องถิ่น
3)อาสาสมัครจากภาคประชาสังคมและชุมชน
แกมบังคับคงเพิ่มประวัติศาสตร์ซ้ำรอยใหม่
อาสาสมัครก็ใช่ว่าจะหาได้ง่ายๆ
(ข)ระบบงบประมาณประจำปีเอื้อต่อการทำงานรูทีน
แต่ไม่สอดคล้องกับงานนวัตกรรม
เป็นความยากที่เราฝ่าข้ามได้บ้างตอนทำนำร่อง3ตำบล แต่คราวนี้ทำเชิงปริมาณ จะได้ถึง1ใน4หรือ?
การทำงานนำร่องกับพื้นที่/หน่วยจัดการที่เข้มแข็ง/พร้อมรับกับการเปลี่ยนแปลง ด้วยระบบงบประมาณราชการที่มิใช่รายปีทั่วไ ป ย่อมง่ายกว่ามาก
การทำงานนำร่องกับพื้นที่/หน่วยจัดการที่เข้มแข็ง/พร้อมรับกับการเปลี่ยนแปลง ด้วยระบบงบประมาณราชการที่ไม่ใช่รายปีทั่วไป ย่อมง่ายกว่ามากถ้าจัดการความรู้ ก็ต้องเลือกทำอย่างนั้นส่วนที่ยากๆให้คนไม่เข้าใจการจัดการความรู้ไปทำ ดีกว่าเป็นธรรมชาติของการจัดการความรู้ ในส่วนของ
ความรู้วิชาการ/ของคนที่ชอบการเปลี่ยนแปลงและเป็นธรรมชาติของการจัดการความรู้ ในส่วนของ
ความรู้ในการดำรงอยู่ของคนราชการที่เข้าใจระบบราชการ
hardwareนี้ อีกนาน.....
ความเห็น (3)
อ.ภีม ครับ
- คิดถึงอาจารย์มากครับ
- อ่านที่อาจารย์เขียนแล้วโดนใจดีจังเลยครับ
- สำหรับ ร.ร.คุณอำนวยเมืองคอน เวอร์ชั่นที่ไม่เป็นการควบคุมสั่งการตามโครงสร้างอำนาจหน้าที่(พบกันที่หลังโรงพยาบาลมหาราชนครศรีฯ)มันก็เวิร์คดีหวังผลร้อยเปอร์เซ็นต์ได้เลยนะตามความเห็นผม แต่ในแบบวิถีของราชการการที่จะขยายผลทั้งจังหวัดในโครงการพัฒนาสรรถนะคุณอำนวยตำบลด้วยงบประมาณอยู่ดีมีสุข 50/2นี่ละซิที่ว่าจะเวิร์คไม่ เวิร์ค ผมก็หวั่นๆอยู่เหมือนกัน
- ไม่กล้าจะฟันธงลงไปว่าหังผลได้ 1/4 แต่อยากจะบอกว่ามันท้าทายดีจัง...โจทย์ใหญ่จริงๆ
ผมเป็นคนหนึ่งในคณะติดตามงานยุทธสาสตร์อยู่ดีมีสุข ส่วนใหญ่ผมจะคุยกับผู้นำชุมชน และบอกท่านว่าผมมาเยี่ยมและมาคุยกัน ไม่ได้ติดตามอะไรมากมาย ตามชื่อของภารกิจที่มาทำ
พี่ ๆ น้า ๆ จะคุยอะไรให้ผมฟังบ้าง ผมไม่สัมภาษณ์ ผมฟังเรื่องเล่าและจับประเด็น ผมพบว่าสังคมชนบทต้องการคุณอำนวยปริมาณที่สูง(เขาไม่ได้บอกผมแต่ผมสังเกตจากสถานการณ์ที่เป็นจริง)
ขอบคุณครูนงและพี่ชาญวิทย์ที่เข้ามาแจม
ที่จริงเรามีทรัพยากรบุคคลและงบประมาณค่อนข้างเหลือเฟือ (ถ้านับรวมกัน) แต่ทำอะไรได้ค่อนข้างน้อย
ผมเห็นว่า ถ้าหน่วยจัดการอยู่ที่จังหวัด ตำบลและเทศบาลก็จะช่วยให้อะไรดีขึ้นกว่านี้มาก แต่ยังมีข้อติดขัดไม่ลงตัวของราชการส่วนภูมิภาคซึ่งมีผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นประธานกับส่วนท้องถิ่นซึ่งมีนายกอบจ.
กรณีนครศรีธรรมราชถือเป็นกรณีศึกษาที่ดีที่สุดที่ชี้ให้เห็นถึงปัญหาของระบบ เพราะไม่ใช่ตัวบุคคลแน่นอน
ขนาดท่านผู้ว่าวิชมมีความเข้าใจและเอาจริงเอาจังอย่างหาที่อื่นมาเปรียบได้ยาก ก็ทำอะไรได้ค่อนข้างน้อย สาเหตุหลักคือ หน่วยจัดการยังอยู่ที่กรม และระบบงบประมาณที่ไม่เอื้อต่อการทำงาน