จะเขียนประวัติชีวิตอย่างไรให้ชวนอ่านครับคุณ...แง่คิดมุมหนึ่งของยูมิน่าจะเสนอเป็นกลอนตลาดลองอ่านดูเล่น ๆ นะครับผม...เป็นชีวิตของหนุ่มนา แห่งเมืองนครพนม ที่ผมรู้จักดี...ฮา ๆ เอิก ๆ ขอเชิญอ่านยามว่าง ๆ นะครับผม
...ตอน...1...
โอ้...ชีวิตคิดย้อนตอนเกิดกาย
เป็นเด็กชายกุลบุตรสุดห่วงหา
พ่อแม่ตนล้วนเป็นคนชาวนา
อนิจจาข้านี้เกิดมาจน
เมื่อพอศอสองพันห้าร้อยสี่
ผู้ใหญ่ดีช่วยลูกปลูกกุศล
รวมพี่น้องบ้านใกล้ไกลทุกคน
ชื่นชมตนเด็กน้อยก็เกิดมา
ตอนรุ่งสางกลางตุลามาบรรจบ
เกิดในภพภูมิโลกโศกสุขหนา
ทุกข์ระทมตรมไหม้ในวิญญา
อนัตตาแท้จริงทุกสิ่งอัน
เมื่อเป็นเด็กเล็กนักรักแต่เล่น
เช้าถึงเย็นเล่นได้ตามใจฉัน
ธรรมชาติบ้านนาข้าผูกพัน
เขตนครพนมนั้นถิ่นเกิดกาย
อยู่แต่เล็กจนโตเข้าปอหนึ่ง
ทบทวนถึงอดีตเราเศร้าไม่หาย
อยู่บ้านนอกคอกนาเลี้ยงวัวควาย
ไข้เกือบตายครั้งนั้นยังคำนึง...
ฮา ๆ เอิก ๆ...มีต่อนะครับ.
สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์
ปูคนเดิมค่ะ ... ระหว่างรอเดินทางไปเวียงจันทน์
... ท่านอาจารย์ เป็นหนุ่มเรณูนคร หรือคะ
.... เป็นอีกจังหวัดนึง ที่รุ่มรวย วัฒนธรรมนะคะ
และอยากจะไปเยือน ไหว้พระธาตุพนม .. รำสาวภูไท ค่ะ