กลอนตลาด........วิถีชีวิตคนจร...1


เมื่อพอศอสองพันห้าร้อยสี่

จะเขียนประวัติชีวิตอย่างไรให้ชวนอ่านครับคุณ...แง่คิดมุมหนึ่งของยูมิน่าจะเสนอเป็นกลอนตลาดลองอ่านดูเล่น ๆ นะครับผม...เป็นชีวิตของหนุ่มนา  แห่งเมืองนครพนม  ที่ผมรู้จักดี...ฮา ๆ เอิก ๆ ขอเชิญอ่านยามว่าง ๆ นะครับผม

...ตอน...1...

โอ้...ชีวิตคิดย้อนตอนเกิดกาย 

                          เป็นเด็กชายกุลบุตรสุดห่วงหา

 

พ่อแม่ตนล้วนเป็นคนชาวนา   

                  

       อนิจจาข้านี้เกิดมาจน

 

เมื่อพอศอสองพันห้าร้อยสี่    

                

            ผู้ใหญ่ดีช่วยลูกปลูกกุศล

 

รวมพี่น้องบ้านใกล้ไกลทุกคน     

             

        ชื่นชมตนเด็กน้อยก็เกิดมา

 

ตอนรุ่งสางกลางตุลามาบรรจบ   

             

         เกิดในภพภูมิโลกโศกสุขหนา

 

ทุกข์ระทมตรมไหม้ในวิญญา         

          

         อนัตตาแท้จริงทุกสิ่งอัน

 

เมื่อเป็นเด็กเล็กนักรักแต่เล่น   

           

               เช้าถึงเย็นเล่นได้ตามใจฉัน

 

ธรรมชาติบ้านนาข้าผูกพัน     

                   

        เขตนครพนมนั้นถิ่นเกิดกาย

 

อยู่แต่เล็กจนโตเข้าปอหนึ่ง        

              

          ทบทวนถึงอดีตเราเศร้าไม่หาย

 

อยู่บ้านนอกคอกนาเลี้ยงวัวควาย     

            

     ไข้เกือบตายครั้งนั้นยังคำนึง...

ฮา ๆ เอิก ๆ...มีต่อนะครับ.
หมายเลขบันทึก: 122330เขียนเมื่อ 27 สิงหาคม 2007 11:27 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 20:04 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)

สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์

ปูคนเดิมค่ะ  ...  ระหว่างรอเดินทางไปเวียงจันทน์

...  ท่านอาจารย์ เป็นหนุ่มเรณูนคร หรือคะ

....  เป็นอีกจังหวัดนึง ที่รุ่มรวย วัฒนธรรมนะคะ

และอยากจะไปเยือน ไหว้พระธาตุพนม .. รำสาวภูไท ค่ะ

สวัสดีครับ  คุณ
ไม่มีรูป
poo
คงมีภาพประทับใจมาฝากพวกเรานะครับ...
เดินทางไป-กลับโดยสวัสดิภาพนะครับผม...
มีคำตอบในบทกลอนต่อไป...นะครับ.
โอ้...เวียงจันทร์...แดนนี้พี่เคยได้ไป...
โอ้...เวียงวิไล...แดนที่ฉันนั้นเคยได้พัก...
เจอะคนรักก็ที่เวียงราตรี...ฯลฯ
เพลงของคุณสุรพล  สมบัติเจริญ...ฮา ๆ เอิก ๆ
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท